پاسخ به ادعاهای کویت و عربستان/ داستان «آرش» از خط مرزی تا زیاده‌خواهی همسایگان

سیدمهدی حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره ادعای اخیر مقامات کویتی عربستانی مبنی بر اینکه ایران نسبت به “میدان آرش” هیچ حقی ندارد، اظهار داشت: واقعیت این است که خط مرزی ایران در منطقه بی‌طرف بین عربستان و کویت و همان منطقه‌ای که اکنون میدان آرش (الدره) قرار دارد؛ تعیین نشده است بنابراین اگر به این دلیل که خط مرزی مشخص نیست مقام کویتی عنوان می‌کند ایران حقی ندارد به همان استدلال و ادعای آنها  در خصوص این میدان رد می‌شود و درواقع آنها هم حقی ندارند.

وی با اشاره به تاریخچه اکتشاف میدان آرش گفت: ماجرا این است که اوایل دهه ۸۰ میدان الدره (آرش) کشف شده بود و طبق نقشه می‌توانست مشترک باشد اما خط مرزی تعیین نشده بود، بر اساس بررسی پرونده‌ها از سال ۱۳۴۹ یعنی از ۴ دهه قبل کویت حاضر نشده بود که روی خط مرزی مذاکره کند. بنابراین ما موضوع را به شورای عالی خلیج‌فارس ارجاع دادیم که آن زمان مرحوم هاشمی‌رفسنجانی رئیس و علی‌اکبر ولایتی دبیر این شورا بود و بنده هم به عنوان معاون امور بین‌الملل وزارت نفت در جلسه‌ای که به این منظور تشکیل شد حضور داشتم. در آن برهه تصمیم بر این شد که ما هم در منطقه کار اکتشافی انجام دهیم بنابراین بلافاصله یک دکل به منطقه اعزام و کار اکتشافی را در منطقه مرزی آغاز کردیم که این منجر به اکتشاف میدان آرش و ثابت شد که میدان الدره (آرش) مشترک است.

معاون اسبق امور بین‌الملل نفت ادامه داد: همان زمان هم کویت و عربستان فشار بسیار زیادی را در بخش دیپلماسی روی وزارت خارجه ما اعمال کردند که چرا ایران به منطقه دکل مستقر کرده است. از سوی دیگر روزنامه‌های کویت دکل ما را با تانک‌های صدام حسین و اشغال کویت مقایسه کرده و اینگونه مطرح کردند که چه تفاوتی بین دکل‌های ایران و تانک‌های عراق وجود دارد؛ بنابراین فشار زیادی را وارد می‌کردند، آن زمان وزارت خارجه بارها تشکیل جلسه داد و بنده هم در برخی از این جلسات حضور داشتم، هرچند مطمئن بودم که ممکن است که تحت فشار تصمیمات متفاوتی گرفته شود. تا نزدیک پایان کار اکتشاف و ارزیابی دیتا و اطلاعات بنده در جلسه یاد شده اعلام کردم فشارها را تا چند هفته آینده هم باید تحمل کنیم تا عملیات اکتشاف تمام شود و بعد در خصوص برنامه‌های بعدی تصمیم‌گیری کنیم.

وی تصریح کرد: بعد از پایان کار که دکل را عقب کشیدیم بنده در یک مصاحبه تلویزیونی اعلام نکردم که کار اکتشافی پایان یافته و در موضعی دیپلماتیک اینگونه مطرح کردم که نظر به حسن همجواری و جهت رفع نگرانی همسایگان دکل را عقب کشیدیم. نتیجه اینکه یک ساعت بعد از مصاحبه بنده؛ وزیر نفت کویت اعلام کرد با توجه به حسن نیت ایران آماده مذاکره برای تعیین خط مرزی هستند و اطلاع دادند که ظرف دو ماه آینده به ایران سفر خواهند کرد یعنی سدی که چند دهه حاضر نبودند در این رابطه مذاکره کنند شکسته شد و وزیر نفت این کشور با آمادگی کامل، نقشه‌های دقیق و آلترناتیوهایی که داشتند وارد ایران شدند، بنده قبل از ورود وزیر نفت کویت تلاش کرده بودم که در جلسه‌ای مشترک با وزارت خارجه کشورمان خط مرزی را تعیین کنیم. ما  نقشه‌ها را تهیه و اعلام کردیم که آماده مذاکره هستیم با وزیر نفت کویت نیز مذاکراتی را انجام دادیم و همه چیز آماده بود که خط مرزی را به سرانجام برسانیم، اما به دلایلی به سرانجام نرسید وزیر نفت کویت قرار شد که برای مذاکره مجدد بار دیگر به ایران سفر کنم که البته آن زمان بنده بازنشست شده بودم و از مابقی ماجرا اطلاعی ندارم. در هر حال از این به بعد قضیه باید توسط وزارت خارجه ایران مورد پیگیری قرار می‌گرفت اما متاسفانه یا ما قضیه را دنبال نکردیم و یا اینکه طرف کویتی علاقه‌ای به پیگیری کار نداشتند؛ جلسه تشکیل نشده و خط مرزی هم تعیین نشد، بنابراین ما اکنون خط مرزی نداریم.

حسینی یادآور شد: حال اگر وزیر کویتی مدعی است که به دلیل نبود خط مرزی ایران حقی ندارد به همین دلیل آنها هم حقی در میدان ندارند، باید خط مرزی تعیین شود تا مشخص شود که ایران هم در میدان مشترک آرش صاحب حق است.

وی در ادامه بیان داشت: بنده معتقدم اگر بتوانیم در همه میدان‌های مشترک با همکاری طرف مقابل برداشت کنیم بهترین روش است چون هم فضا صمیمی و دوستانه خواهد بود و هم اینکه به میادین آسیب نمی‌رسد.

معاون اسبق امور بین‌الملل نفت خاطرنشان کرد: اکنون فضای بهتر سیاسی بین ایران و عربستان در نقطه مثبتی قرار دارد، بنابراین باید با کویت و عربستان خط مرزی را تعیین کنیم و این یک واجب اساسی است.

وی گفت: اکنون در تمامی خلیج‌فارس جز میدان آرش و بخشی از جنوب عراق خط مرزی مشخص نیست، باید در فضای مثبت سیاسی جلساتی برگزار و با همکاری وزارت نفت نقشه‌ها تهیه شده و خط مرزی تعیین شود، همچنین سهم هر کشور از این میدان مشخص شود و مشترکا به صورت یک میدان برداشت داشته باشیم و منافع نیز متناسب با سهم هر کشور تقسیم شود.

انتهای پیام/