صدای پای کاروان کاروان کربلا می آید

خبرگزاری فارس- خراسان جنوبی؛ همین که کوفیان فریاد هل من ناصر ینصرنی امام حسین (ع) را لبیک نگفتند و در جنگی نابرابر حسین بن علی (ع) و یارانش در دشت بلا ( کربلا)  به دست یزیدیان به خاک و خون کشیده شدند بیرق عدالت خواهی و آزادی خواهی فرمانده جنگ کربلا( حسین بن علی ) آزادی خواهان و عدالت طلبان عالم به دست گرفته و بر فراز بام دنیا به اهتزار درآورند و  ورود کاروان نینوا به دشت بلا شد، آغاز عزاداری های همه عدالت خواهان و آزادی خواهان جهان.

ورود امام حسین (ع) به سرزمین کربلا

 روز دوم محرم الحرام مصادف است با ورود کاروان امام حسین (ع) به  سرزیمن کربلا، وقایع این روز در سال ۶۱ هجری قمری مرور می کنیم.

پس از آن که با دعوت مردم کوفه و نامه هاى فراوان و پى در پى آنان روبرو شد، تصمیم به هجرت از مکه به سوى کوفه گرفت.  با این که برخى از آشنایان و بزرگان مدینه، مانند محمد حنفیه، عبدالله بن عباس، عبدالله بن جعفر و عبدالله بن عمر، آن حضرت را از سفر به کوفه بر حذر کرده بودند و با دلایلى چند، تلاش کردند که وى را منصرف کنند، با این حال امام حسین(ع) سفر به کوفه را براى خویش تکلیف فرض ‍ و به آن اقدام کرد.

امام حسین (ع) در ماه ذى حجه سال ۶۰ قمرى به قصد کوفه ، از مکه خارج شد. قافله امام حسین (ع) پس از رسیدن به سرزمین عراق ، در منزلگاه «شراف» با سپاه هزار نفرى حر بن یزید ریاحى که از سوى عبیدالله بن زیاد براى تعقیب و یا نبرد امام حسین (ع) ماءموریت یافته بود، مواجه شد و از آن پس ، مسیر تاریخ به سوى دیگر کشیده شد.

حر بن یزید که در پى نامه هاى روزانه عبیدالله، امام حسین (ع) را کنترل کرده و در مراقبت کامل خویش داشت، بنا به فرمان عبیدالله بن زیاد، آن حضرت را از مسیر اصلى به صحراى خشک و غیر آباد کشانید.

تا این که در روز پنج شنبه، دوم ماه محرم سال ۶۱ قمرى در سرزمین کربلا، راه را بر امام حسین (ع)  بست و از ادامه حرکت آن حضرت ، ممانعت به عمل آورد.

امام حسین (ع) همین که متوجه شد، آن سرزمین، کربلا است، فرمود: اللهم انى اعوذبک من الکرب و البلاء پس فرمود: این موضع کرب و بلاء و محل محنت و عنا است، فرود آئید که اینجا منزل و محل خیام ما است.

این زمین جای ریختن خون ما

این زمین جاى ریختن خون ما است و در این مکان واقع خواهد شد قبرهاى ما. خبر داد مرا جدم رسول خدا (ص ) به این ها. پس در آنجا فرود آمدند.

دستور داد آن جا خیمه گاه و منزلگاه دایمى خویش قرار دهند. چون آن حضرت پیش از این از جدش محمد (ص) و پدرش امیرمؤمنان (ع) شنیده بود که محل شهادتش در کربلا است.

وقایع روز دوم محرم الحرام در این روز امام (ع) به اهل کوفه نامه ‏ای نوشت و گروهی از بزرگان کوفه را از حضور خود در کربلا آگاه کرد.

حضرت نامه را به «قیس بن مسهّر» دادند تا عازم کوفه شود. اما ستمگران پلید این سفیر جوانمرد امام (ع) را دستگیر کرده و به شهادت رساندند.

شهادت قیس بن مسهر

زمانی که خبر شهادت قیس به امام (ع) رسید، حضرت گریست و اشک بر گونه مبارکش جاری شد و فرمود: «اللّهُمَّ اجْعَلْ لَنا وَلِشِیعَتِنا عِنْدکَ مَنْزِلاً کَریما واجْمَعْ بَینَنا وَبَینَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِکَ، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیی‏ءٍ قَدیرٌ؛ خداوندا! برای ما و شیعیان ما در نزد خود قرارگاهِ والایی قرار ده و ما را با آنان در جایگاهی از رحمت خود جمع کن، که تو بر انجام هر کاری توانایی.»

در این روز، سنه ۶۰۵، به قول ابن اثیر وفات کرد به حله شیخ زاهد عالم ورام بن ابى فراس صاحب تنبیه الخواطر و او از بزرگان علماى امامیه و از احفاد مالک اشتر و جدامى سید ابن طاووس است.

قال السید رحمه الله فى فلاح السائل کان جدى ورام بن ابى فراس قدس الله جل جلاله روحه ممن یقتدى بفعله و قد اوصى ان یجعل فى فمه بعد وفاته فص عقیق علیه اسماء ائمته صلوات الله علیهم .

پایان پیام/۶۹۰۷۵