عهدی با زبان کودکانه

خبرگزاری فارس ـ اراک؛ چشمانم التماس جرعه‌ای خواب می‌کرد و پایم برای رفتن می‌دوید، در گرمای خرماپزان این روزهای داغ تابستان دلم روضه عطش می‌طلبید.

باید می‌رفتم، بی توجه به التماس‌های چشمانم، همچون آنهایی که  بی‌توجه به جلوه‌گری‌های دنیا رفتند و کربلایی شدند.

محشر کبرایی بود مقابل مصلی‌، جمعیت همچون موج دریا دسته دسته می آمدند تا خود را به وعده گاه قرار برسانند، وعده گاهی برای تجدید عهد شیرخوارگان حسینی با علی اصغر شهید دشت کربلا (ع) و چه علی‌اصغر‌هایی با پای دل می‌آمدند که با زبان کودکانه خود بگویند ما فدایی جگرگوشه حسینیم.

چایخانه ارباب هم بساطش به راه بود، با تصویری از سردار دلها که ابهتش دل را می‌لرزاند.

 

اینجا پرچم‌های محرم هم هست، طبلهای بچه‌گانه، سربندهای مشکی و سبز یا علی اصغر(ع) و یا حسین(ع).

 

تا چشم می‌چرخید دلسوختگان دسته دسته می‌آمدند تا دردانه‌هایشان را نذر آقا حسین(ع) کنند، آنجا در دشت کربلا گلوی شش ماهه از تیر سه شعبه آب نوشید و اینجا در میان جمعیت انبوهی که جایی برای نشستن نداشتند، شش ماهه‌ها بر دستان مادر نذر علی اصغر (ع)می‌شدند.

 

اینجا گهواره علی اصغر تاب می‌خورد و آنجا در دشت کربلا آغوش رباب بی‌تاب علی اصغرش(ع) بود.

 

آنجا شش ماهه حسین(ع) را تشنه بر دست بابا زدند، اینجا مادران فرشتگانشان را سبز پوش کرده‌اند و نذر سیدالشهدا(ع).

 

اینجا محمدجواد 18 روزه بیدار و سیرابه، آنجا علی اصغر حسین(ع) بی‌تابه آبه.

 

 

آنجا طفل را از  آغوش رباب پرواز دادند و اینجا در حسرت فرزند نوکری و خادمی می‌کنند.

 

هوا گرم است و آسمان همچون حرمله بی‌رحمانه آتش می‌برد،  چشمانم را پر می‌دهم تا از ابتدای و انتهای جمعیت خبری برایم بیاورد، اما آنقدر عاشقان آقا صف کشیده‌اند که راه پرواز هم بسته‌ است.

فاطمه را می‌بینم دختری که مادرش می‌گوید محرم که می‌آید شب‌ها با سربندش می‌خوابد.

 

ملیکا هم اینجاست، دختری که مادرش می‌گوید او را از همین روضه علی اصغر(ع) گرفته است!

اینجا بزم حسین است، یکی آب می‌دهد، یکی سربند، یکی تاب می‌خورد، یکی آرام آرام اشک می‌ریزد.

 

نوای لایی لایی برخواست،  لای لای علی اصغر……….لای لای گل پرپر……..لای لای بخواب آروم …. 

لای لای علی اصغر……….لای لای گل پرپر……..لای لای بخواب آروم.

 

 

 

اینجا شیرخوارگان آمده‌اند تا با زبان کودکانه عهدی ببندند، طفلان آمده‌اند تا نذر یاری قیام مهدی (ع)شوند، آمده‌اند تا بگویند حسینی بودن یعنی بی‌تفاوت نباشیم. 

 

پایان پیام/