تداوم کش‌وقوس‌ها برای افزایش سهم زرقان از عوارض ناشی از آلایندگی‌

به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از شیراز، چند وقتی است توزیع عوارض ناشی از آلایندگی به شهرستان زرقان که 24 درصد از صنایع فارس را در خود جای داده، چالش برانگیز شده است.

سهم زرقان از عوارض ناشی از آلایندگی، تنها 9 درصد است و این یعنی فاجعه برای شهری که سال‌هاست سلامت مردمش را به دود و دم صنعت، باخته است! در این میان شهر‌هایی همچون شیراز نیز به دلیل میزان جمعیت و قرارگرفتن در شعاع 30 کیلومتری زرقان، وارث 81 درصد از سهم عوارض ناشی از آلایندگی است، حال آنکه به گفته مدیریت شهری، شیراز در طول 5 سال اخیر حتی یک روز آلوده هم نداشته است.

میزان جمعیت یک شهر، فاصله و شدت تاثیر، شاخص‌هایی هستند که بر اساس آن، سهم عوارض آلایندگی صنایع مشخص شده و نکته اینجاست که با توجه به شاخص جمعیت، کلانشهر دو میلیون نفری شیراز، سهم عوارض آلایندگی شهر 50 هزار نفری زرقان را می‌بلعد!

در صورتی که بر اساس شاخص‌های لحاظ‌شده، شیراز به عنوان وارث سهم قابل توجهی از عوارض آلایندگی انتخاب شده که با استناد به شواهد قابل اتکا می‌توان گفت که آلایندگی پالایشگاه به هیچ عنوان به این شهر سرایت نمی‌کند.

در هر حال کش‌وقوس‌ها برای افزایش سهم زرقان از عوارض ناشی از آلایندگی همچنان ادامه دارد و سازمان مدیریت و برنامه ریزی فارس، محیط زیست و شهردار و شورای شهر زرقان در حال مذاکره و بررسی دقیق این داستان هستند تا براساس شاخص‌های صحیح، زرقان به سهم خود در عوارض ناشی از آلایندگی برسد.

مردم زرقان سال‌هاست دود صنایع را تحمل می‌کنند و جالب اینجاست که آمار ابتلا به سرطان در این شهرستان که متاثر از آلودگی صنایع است، چندین برابر بالاتر از آمار کشوری است.

شهرستان 50 هزار نفری زرقان، بار 24 درصد از صنایع استان پهناور فارس را به دوش می‌کشد، اما با توجه به آیین‌نامه و دستورالعمل جدید قانون عوارض آلایندگی، سهم این شهرستان در قبال آلایندگی‌هایی که به شهر و سلامتی مردم تحمیل می‌شود هیچ است! 

از محل پرداخت عوارضی که به شهرداری و دهیاری‌ها پرداخت می‌شود، باید اقداماتی برای توسعه و حفظ فضای سبز انجام شود تا اثرات آلاینده‌ها کمرنگ‌تر شود. در عین حال، اما در دستورالعمل‌های جدید، نه لزوم نگهداری از 300 هکتار فضای سبز زرقان دیده شده و نه ضابطه‌هایی که محیط‌زیست برای شهر‌های متاثر از آلایندگی تعریف کرده، صحیح است. 

بر اساس این ضابطه، شهر‌هایی که در شعاع 30 کیلومتری صنایع آلاینده هستند متاثر از آلایندگی قلمداد شده و به تبع آن شیراز و دو شهر مجاور دیگر نیز در جرگه دریافت‌کننده عوارض آلایندگی قرار گرفته‌اند. با این حال این شاخص‌ها، معیار‌های صحیحی برای ارزیابی نیستند و علیرضا پاک فطرت، نماینده مردم شیراز و زرقان در مجلس در گفت‌و‌گو با بخرنگار تسنیم نیز معتقد است قانون عوارض آلایندگی تا سال 99 به عدالت نزدیک‌تر بود و از آن سال به بعد با تغییر شاخص‌ها، مشکلاتی ایجاد شد.

به گفته نماینده مردم شیراز و زرقان در مجلس، یکی از شاخص‌های تعیین میزان عوارض ناشی از آلایندگی، شاخص جمعیت است که صحیح نیست؛ چرا که جمعیت کلانشهر شیراز در مقایسه با زرقان قابل مقایسه نیست.

 این نماینده مجلس با اعتقاد به اینکه نمی‌توان برای همه کشور، یک نسخه واحد پیچید تاکید می‌کند که حتی برای شمال و جنوب استانی همچون فارس نمی‌توان یک آیین نامه نوشت و بر همین اساس، تعیین شاخص جمعیت در قانون عوارض آلایندگی، شاخص صحیحی نیست.

پاک فطرت با اشاره به اینکه پالایشگاه شیراز برای زرقان، آلایندگی ایجاد می‌کند توضیح می‌دهد که اگر بخواهیم عدالت را رعایت کنیم با توجه به آلودگی این شهرستان باید بیشترین عوارض آلایندگی به زرقان برسد. 

نماینده مردم شیراز و زرقان در مجلس معتقد است صنایع آلاینده، مشکلات عدیده‌ای برای مردم زرقان به وجود آورده و این عوارض باید بر اساس میزان آلایندگی، محرومیت و شاخص‌های دیگر توزیع شود، نه میزان جمعیت.

وی به این نکته اشاره می‌کند که چند روز اخیر جلساتی در سازمان مدیریت برنامه‌ریزی و محیط زیست با حضور مسئولان شهرستان زرقان برگزار شده تا مواردی همچون میزان آلودگی و آمار ابتلا به بیماری‌ها به طور دقیق مورد بررسی قرار گیرد و با توجه به نتیجه آن، عوارض آلایندگی توزیع شود.

به گفته وی تا همین چند سال پیش، وظیفه نگهداری از جنگل و فضای سبز چند هکتاری اطراف پالایشگاه شیراز که کاری دشوار و هزینه‌بر است به عهده پالایشگاه بود، اما در حال حاضر چندین سال است که مسئولیت نگهداشت این فضا به دوش شهرداری زرقان افتاده و با بودجه‌ای سنگین، حفظ و حراست می‌شود.

 به گفته این نماینده مجلس بر همین اساس سهم زرقان از عوارض ناشی از آلایندگی باید افزایش یابد؛ چراکه حوزه سلامت این شهر نیز تحت تاثیر آلودگی صنایع است. در هر حال سهم شهرستان 50 هزار نفری زرقان از عوارض آلایندگی بسیار ناچیز است و حق شهری که مردمش سال‌هاست دود و دم صنایع آلاینده را تحمل می‌کنند بیش از اینهاست.

انتهای پیام/424/.