هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة/ من زینبم، کرار من‌

عاشورا به غیر از تعلیم، یک صحنه عبرت است. باید انسان در این صحنه با دقت بنگرد تا عبرت بگیرد.

عبرت؛ یعنی بیاموزیم چه چیز ما را تهدید می‌کند و چه چیزی برای ما لازم است. لذا جهت جلوگیری از تکرار تاریخ و از دست ندادن فرصت‌ها باید همواره عبرت‌گیری از کربلا را مورد توجه قرار دهیم.

بی‌شک علمای دین نسبت به هر گروه دیگر مسئول هستند که پیام قیام عاشورا را همانطور که حضرت زینب برای جهانیان، جهانی ساخت، برسانند تا جوانان، عاشورایی پرورش یابند.

زمانی که پرده از جنایتی عظیم برداشته می‌شود اگر شخصیت‌هایی مانند حضرت زینب سلام‌الله علیها نبود، هرگز نمی‌دانستیم که چه فاجعه خونینی در کربلا روی داد و امروز از آن واقعه و درس‌های آن اطلاع کمی در دست بود و یا شاید هم به کلی در تاریخ محو می‌شد.

حضرت زینب با شهامت و دلیری، دانش و بینش، خردمندی و تشخیص موقعیت خود، خواب را از چشم دشمن ربود. بانوی مقاومت و ایستادگی، عقیله بنی هاشم، سیده جلیله، سپه دار و علمدار قبیله می‌شود و با خطبه‌های آتشین خود کاخ و تخت یزید را به هم می‌ریزد به طوری که یزید اعلام می‌دارد تا آن زمان، زن ندیده بود مانند امیران عرب مبارز طلب کند و پس از دیدن آن همه مرارت و وقایع سخت نه تنها عقب ننشسته، بلکه کرار نیز باشد.

لذا در هنگامه ما نیز می‌بایست از تاریخ تأسی پذیرفت؛ از ایستادگی امام حسین علیه‌السلام و یاران وفادارش در مقابل ظلم و جور دشمنان ولو با گذشتن از جان شیرین، سرمشق گرفت و چون حضرت زینب سلام‌الله علیها با رشادت‌ و دلیری از حدود و ثغور خود باید دفاع نمود و مقاوم و استوار هرکداممان به ثبت شایسته تاریخ زمانه مان بکوشیم و فریب یزید و یزیدیان دوران را نخوریم.

چراکه همیشه‌ی تاریخ، حق بر باطل پیروز بوده و سختی‌ها پایدار نبوده است بلکه نام و اثر خوب است که جاوید و ماندگار خواهد ماند. آنان که غیرتمند و جوانمردانه از جان خود گذشتند، کاری حسینی انجام دادند، پس ما که مانده ایم می‌بایست کاری زینبی کنیم…

سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود

کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود..

غزل مهرنژاد

رئیس سازمان مردم نهاد آوای وحدت غزل