چهارشنبه‌های امام رضایی؛ دل به گرمای گنبد و ضریح شما بسته‌ام

به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، چهارشنبه است و دل به گرمای گنبد و ضریح شما بسته‌ام  آقاجانم؛ در روزی که خورشید گرمایش را چون بارش باران بر زمین گسترانیده است بازهم گرمای ضیح و گنبد شما بحث دیگری است.

گرمای گنبد و ضریح طلایی شما چون خنکای صبحگاهی است وقتی پنجره اتاقم را روبه سوی گنبد طلائیت می‌گشایم مهم نیست کجای این کره خاکی ایستاده ام هر جا که شما باشی همانجا حرم است حتی در دل کویری ترین ودور افتاده ترین نقطه جهان …

یا امام رضاجانم؛ می‌دانم که می‌دانی غیر گوشه بام تو کبوتر دل من جلد هیچ جایی نیست؛ بارها گفته ام که خوشبخت کسی است که کبوتر دلش جلد مشهد است … 

من چگونه خوشبختی را معنا کنم ای معنا بخش زندگی ام وقتی کبوتر دلم که هیچ تمام وجودم جلد مشهد است.

 یا امام رضاجانم؛ قبولم کن من آداب زیارت را نمی‌دانم، قبولم کن از همینجا از همین جایی که نه آنچنان دورم که دلم از این غربت و دوری بگیرد و نه آنچنان نزدیک که بتوانم ضریحت را برای ساعتی در آغوش بگیرم… اما هوایم به هوایت خوش است  یا علی ابن موسی الرضا المرتضی(ع) …

انتهای پیام/282/.