قلم یک خبرنگاه در روز جهانی عکاسی

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین استان سمنان روز 19 آگوست (28مرداد) در تقویم بسیاری از کشورهای جهان روز جهانی عکاسی نامگذاری شده است به همین مناسبت عکاس خبرگزاری خبرآنلاین در استان سمنان این بار به جای دوربین دست به قلم شده است و یادداشتی را به رشته تحریر درآورد که متن آن به شرح زیر می باشد:

درست خواندید، خبرنگاه از واژه خبرنگار برداشت شده و پیش از این نیز جایی دیده نشد مگر در سال گذشته که در چنین روزی از سوی همین نگارنده با یادداشتی تحت عنوان “مرقومه‌ای از یک خبرنگاه”به مناسبت روز جهانی عکاسی ۲۰۲۲در بستر خبرگزاری خبرآنلاین و روزنامه‌های محلی سمنان منتشر شد و با جستجوی آن در اینترنت می‌توانید آنچه سال گذشته در آن متن گفته شد را خوانده و آن را به مطلب امروز در روز جهانی عکاس در سال ۲۰۲۳ پیوست دهید . خبرنگاه را همان عکاس خبری بدانید و دشواری‌های خبرنگاران که هر ساله پس از سال ۱۳۷۷ خورشیدی در هفدهمین روز از اَمرداد به مناسبت روز خبرنگار از قلم های شیوای خبرنگارانی که روان هایی هستند که با قلم‌فرسایی فرسوده می‌شوند بیان می‌شود به ظرف مشکلات عکاسان خبری اضافه کرده و در ۲۸ اَمرداد که نام عکاس بر آن نام نهاده شده تحلیل کنید. ۲۸ مرداد یا ۱۹ آگوست روز جهانی عکاسی است و هر چند با بررسی در تاریخچه نام‌گذاری آن مورد تایید جامعه دانشگاهی نیست اما در حال حاضر تا تصمیم بر نام‌ نهادن دقیق‌تری بر این روز در سطح بین المللی شود بهانه مناسبی است که ۱۱ روز پس از روز خبرنگار ؛ به عکاسان خبری پرداخته شود که در اینجا آنها را خبرنگاه می‌نامیم. در پایان یادداشت پیشین به بادیگاردها اشاره کردم که از برای حفظ جان مسئولین بالا رتبه بارها به دوربین خبرنگاهان آسیب زدند و احتمالا فکر می‌کنند که دوربین‌ها اسلحه ای آماده شلیک و عکاسان خبری تک تیراندازانی ماهر هستند. بله آنها دقیقا درست فکر می‌کنند. خبرنگاهان به مانند تک تیرانداز باید دقیق و ثبت آنها باید به مانند گلوله قدرتمند باشد اما مساله اینجاست که چگونه از این تک تیراندازان خبر حمایت می‌شود. امروزه حداقل تجهیزات خبرنگاهان را با ساده‌ترین و ارزان‌ترین دوربین‌ها و رایانه هایی که برای ویرایش عکس نیاز است بررسی کنید و یا آنهایی را به مانند دیوید گوتنفلدر مد نظر قرار دهید که در بخشی از زندگی کاری خود در حرفه عکاسی خبری از گوشی هوشمند برای عکاسی استفاده کردند و سپس فرسایش این تجهیزات را با فشار جسمانی که بر خبرنگاه می آید بررسی کنید و حال ببنید که آیا حمایت به آنها در اندازه ای هست که باید باشد؟ به طور کل چه میزان برای خبرنگاهان و به ویژه آنها که در شهرهایی جز پایتخت بر این پیشه مشغولند نان و آب دارد که بتوانند آنطور که می خواهند ادامه دهند و مشکلات مردم را به گوش جهان برسانند. حتی امروزه با آنکه بخش های عکس خبرگزاری ها و روزنامه‌ها پویاتر عمل می کنند اما در نگاه بسیاری از افراد حتی از جمله برخی خبرنگاران نیز نگرشی کم ارزش‌ به خبرنگاهان وجود دارد و این مساله رفته رفته با وجود امکانات ثبت تصویر و همگانی شدن عکاسی تقویت شده است. باکی نیست؛ خبرنگاهی که خبرنگاه باشد نه عکاس تبلیغاتی کار خودش را می کند و علاوه بر اینکه تمام آسیب های روانی که به یک خبرنگار وارد است را تحمل می‌کند؛ آسیب های جسمانی جبران ناپذیری نیز بر او وارد است که درک آن برای افرادی که با کت و شلوار در مجالس و نشست ها و سفر روسا و مسئولین حضور دارند سخت است؛ زیرا دویدن دنبال یک مسئول و نشست و برخاست های سریع برای یک ثبت بهتر و سپس درد بدنی پس از آن برنامه و سفر به دل کویر و کوهستان و کشمکش هایی که با مردم شهر و روستا که ممکن است با ستیز یا سازش همراه باشد تا در نتیجه بتوان نگاره ای که مد نظر است ثبت شود را تجربه نکرده اند. تصاویری که داده هایی می‌شود که از خبرنگار تا پژوهشگر با مشاهده‌ی آن می‌توانند ساعت ها در آن موضوع قلم بزنند. بسیار پیش آمده که خبرنگاهان گلایه از دعوت نشدن در برنامه هایی دارند که قرار است از تلاش های حمایتی اصحاب رسانه قدردانی مالی و معنوی شود و حتی پیش از هر برنامه که ویژه اهالی رسانه است؛ کمتر به این فکر می‌شود که شاید یک خبرنگاه نیز بخواهد سخنی در این جمع بگوید و در نهایت آخر مراسم می گویند: ارسال عکس‌ها یادت نرود! و سپس تصویری یادگاری ثبت می‌کنند از جمعی که باز آن خبرنگاه در آن حضور ندارد. حال آن دعوت یا از سوی مسئول و مسئولان باشد یا صاحبان صنعت، ورزش، فرهنگ و یا هر قشر دیگر اما نمی توان از آنها ایراد گرفت زیرا نگاه به خبرنگاه طوری است که حتی نیروهای شریف خدماتی که به داخل مجلسی که خبرنگاه و خبرنگار و مسئولان همه نشسته فراموش می‌کنند که عکاس خبری که ایستاده را جز آمار تعداد چای و پذیرایی قرار دهند پس چه انتظاری از بزرگانی که از سوی همین خبرنگاهان تصاویرشان در تاریخ ثبت می‌شود

خیالی هم نیست و همانطور که با حمایت‌های مالی قلمی ارزان که به دست خبرنگار گران است را به امید خدا نمی توان خرید؛ دوربین که خدا را شکر از اساس گران است و در دست خبرنگاه صدفی گرانبها و اثر آن چو مرواریدی می‌درخشد زیرا راستگوترین و حقیقی ترین بیان آن روز از تاریخ را دارد.

سیدعابد میرمعصومی عکاس خبرگزاری خبرآنلاین استان سمنان