دغدغه‌های عکاسان قزوینی/ از نبود انجمن و گالری تا سایه سنگین خوشنویسی بر عکاسی
به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از قزوین، جمعی از عکاسان برجسته، پیشکسوت و جوان شهر قزوین در روز جهانی عکاسی به دیدار با آیت‌الله عبدالکریم عابدینی امام جمعه قزوین و نماینده ولی فقیه در استان رفتند و دغدغه‌ها و مطالبات خود را با عالی‌ترین مسئول حاکمیتی استان قزوین در میان گذاشتند.
انجمن عکاسی نداریم
سیدیحیی عرشی‌ها پیشکسوت عکاسی استان قزوین هم در این دیدار راه‌اندازی انجمن عکاسی را یک نیاز مهم برای عکاسان قزوینی دانست و گفت: در استان قزوین انجمن سینمای جوان و خوشنویسی داریم، اما عکاسان ما انجمن ندارند و عکاسان ما به خاطر نبود انجمن امکان برنامه‌ریزی برای فعالیتهای هنری سازمان‌یافته را ندارند.
وی اضافه کرد: دور هم جمع شدیم، اما انجمنی که جایگاهی رسمی به عکاسان شود، نداریم و اگر انجمن داشته باشیم، می‌توانیم مشکلات هنرمندان عکاس در قزوین را ساماندهی کنیم.
هیچ کوچه و خیابانی به نام عکاسان شهید قزوین نیست
محمدعلی حضرتی‌ها عکاس پیشکسوت هم در این جلسه با بیان اینکه جرقه انقلاب 57 در قزوین با شهادت 2 عکاس (برادران محمودیان) خورد، گفت: آنچه که الآن به اسناد به عنوان مدرک قابل اعتنا انگشت تاکید می‌گذارد، تصویرهایی است که عکاسان می‌گیرند که برای تهیه یک عکس خیلی‌اوقات جانشان به خطر می‌افتد تا صحنه‌های تاریخی را ثبت و ضبط کنند.
وی اضافه کرد: از این 2 هنرمند شهید که جزو نخستین عکاسان شهید هستند، آیا در قزوین بنایی، کوچه‌ای یا خیابانی به نام این 2 شهید داریم؟ اینکه عکاسان می‌گویند مظلوم هستیم، به هیچ عنوان نمی‌خواهند مظلومیت‌نمایی کنند. عکاسان همه را ثبت می‌کنند، اما کسی حضور عکاسان را ثبت نمی‌کند.
یک گالری استاندارد برای نمایش آثار عکاسان نداریم
حضرتی‌ها ضمن یادآوری نقش علی تاج‌احمدی عکاس قزوینی دوران دفاع مقدس ادامه داد: از این افراد یاد نمی‌شود و نقششان مغفول مانده است و هر کدام از عکاس‌هایی که اینجا هستند، یک شهید زنده هستند و حتی یک گالری استاندارد برای ارائه عکاسان در قزوین وجود ندارد. در شرایطی که در شهرهای دیگر انجمن‌هایی مانند انجمن عکاسان ایران حمایت می‌کنند.
وی تصریح کرد: در قزوین هیچ نهادی است که از کارهای عکاسان حمایت کند. کتاب قزوین 57 که مجموعه آثار عکاسان قزوینی در سال‌های ابتدای انقلاب است، فقط یک‌بار چاپ شده و آن هم با یک سرمایه شخصی. کسانی که می‌توانند از این آثار بهره‌برداری کنند، راضی نیستند حمایت کنند که این کتاب با تیراژ مناسب چاپ شود و به شهرهای دیگر برود.
حضرتی‌ها ادامه داد: عکاسان ما در نهایت بی‌مهری کار می‌کنند و هیچ‌کس هم نیست قدر زحمات این دوستان را بداند. هر رویدادی که در نظر بگیرید، عکاسان جلوتر از همه هستند، ولی هیچ‌کسی اینها را نمی‌بیند. باید یک گالری دائمی فقط برای عکاسان داشته باشیم و بسیاری از این عکاسان سال‌ها عکاسی می‌کنند و امکان اینکه کارنامه و زاویه دید خودشان را با دیگران به صورت عینی به اشتراک بگذارند، وجود ندارد.
وی یادآور شد: عکسی که روی دیوار می‌نشیند، معنی و بازتاب دیگری دارد. خیلی از این دوستان حقشان است که دیده شوند، اما متاسفانه در طول این سال‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفتند و امیدواریم این جلسه نقطه آغازی برای توجه به این عزیزان باشد.
حمایت گزینشی از برخی هنرمندان
شیرین برزگر عکاس مستند در این دیدار با اشاره به سازوکار ارزیابی استادان دانشگاه از طریق نظرسنجی از دانشجویان گفت: اگر استاد دانشگاه در این نظرسنجی رد شود، آن استاد را کنار می‌گذارند؛ یعنی 10 نفر دانشجو می‌توانند برای سرنوشت یک استاد دانشگاه تصمیم بگیرند. اما در کشور ما وقتی شخصی به عنوان مدیر انتخاب می‌شود، چند سال در یک سمت قرار می‌گیرد و کوچک‌ترین رصدی درباره او که چه فعالیتهای انجام داده یا نداده، نمی‌شود.
وی با انتقاد از بی‌توجهی به گفتمان تخصص‌گرایی در انتخاب برخی از مدیران فرهنگی و هنری اضافه کرد: پس نقش هنرمندانی که سال‌ها در حوزه هنر درس خوانده و کسب مهارت کرده‌اند، در انتصاب به پست‌های مدیریت فرهنگی و هنری چه می‌شود؟
برزگر با انتقاد از حمایت گزینشی از برخی هنرمندان در استان قزوین، ادامه داد: وقتی از مدیران فرهنگی شهر قزوین سؤال می‌کنید که چه فعالیتهای هنری انجام می‌شود، می‌گویند بودجه‌‌ای را به یک هنرمند اختصاص داده‌ایم تا پروژه‌ای را انجام دهد و دیگر از مدیر سؤال نمی‌شود که آن هنرمند چرا و چگونه انتخاب شده است؟
سایه سنگین خوشنویسی قزوین بر سایر رشته‌های هنری
این کارشناس ارشد عکاسی انتخاب قزوین به عنوان پایتخت خوشنویسی را نوعی بدشانسی برای هنرمندان سایر رشته‌ها دانست و تصریح کرد: به خاطر این انتخاب رشته‌های هنری دیگر استان قزوین در سایه اسم خوشنویسی قرار گرفته‌اند و در همین خوشنویسی هم کار بدیعی نمی‌بینیم، جز اینکه چندنفر استاد پیشکسوت را به همه جلسات دعوت می‌کنند.
برزگر افزود: سؤال من این است که استادی که 80 سال سن دارد و به لحاظ مالی هم کاملاً تأمین است و یک اثرش را با قیمت بالا به سازمان‌های مختلف می‌فروشد، این فرد اگر با رئیس‌جمهور یا استاندار دیدار داشته باشد، درباره دغدغه‌های سایر هنرمندان چه حرفی برای گفتن دارد؟ در حالی که به هنرمندان عکاس اجازه نمی‌دهند در چنین جلساتی حضور داشته باشیم و صحبت کنیم.
مدیران میراث فرهنگی حتی یک تشکر از عکاسان آثار تاریخی و طبیعی نمی‌کنند
این عکاس قزوین با اشاره به عملکرد مدیران سابق و فعلی میراث فرهنگی و گردشگری گفت: سؤال ما از این مدیر که خودش عکاس بوده، این است که شما چرا از عکاسان حمایت نکردید و از آن 4 سال مدیریت یک‌ساعت را برای صحبت مانند این جلسه با عکاسان اختصاص می‌دادید.
برزگر با اشاره به سرقت مالکیت معنوی آثار عکاسان ادامه داد: بنده چند سال پیش برای عکاسی از دریاچه اوان به الموت رفتم و به دلیل نداشتن خودرو مجبور شدم 2 ساعت پیاده‌روی کنم تا به یک خودرو برسم و با آن به قزوین برگردم، اما این عکس‌ها امروز در اینترنت دست به دست می‌شود و اسم بنده هم از پایین عکس‌ها حذف شده است.
وی یادآور شد: در حالی که اگر گردشگری بخواهد به قزوین بیاید، با دیدن عکس‌های بنده و سایر عکس‌هایی که عکاسان قزوین گرفته‌اند، به این سفر ترغیب می‌شود. اما مدیران کل میراث فرهنگی تا حالا از ما تشکر خشک‌وخالی هم نکرده‌اند. اما وقتی زمان ارتقا پیدا کردن می‌رسد، همین مدیران ارتقا می‌یابند که نقشی در ترویج و توسعه گردشگری قزوین نداشته‌اند.
انتقاد از برخورد با عکاسان خبری در بازی شمس‌آذر
حیدر ولی‌زاده عکاس خبری هم در این جلسه با اشاره به بازی چند روز پیش شمس‌آذر و هوادار گفت: متاسفانه در این بازی رفتار به شدت بدی با خبرنگاران و عکاسان شد و برخی افراد وقتی ما را می‌بینند، سینه سپر می‌کنند، در حالی که این سینه‌ها باید در مقابل دشمن سپر شود، نه عکاسان و خبرنگاران.
وی اضافه کرد: اگر دشمنان ما سلاح سخت دارند، سلاح ما نرم است و این روزها هم موسم جنگ نرم است. بنابراین این برخوردها ما را از حضور در جنگ نرم علیه دشمن دور می‌کند و توجهی نمی‌شود که ما همه در یک کشتی هستیم.
ولی‌زاده ادامه داد: از نماینده ولی فقیه در استان قزوین می‌خواهیم که در این مورد با مسئولان مربوطه صحبت کنند، چرا که برخورد کردن با خبرنگاران اصلاً خوب نیست و نوع برخورد طوریست که انگار مجرم هستیم و این درست نیست. به ورزشگاه می‌رویم که به استان و شهرمان خدمت کنیم. ما فقط یک‌ساعت پشت دروازه منتظر شدیم که وارد ورزشگاه شدیم و انتظار نداشتیم که جلوی ما سینه‌سپر کنند.
وی یادآور شد: در ضمن شاهد تبعیض علیه خانم‌های عکاس هستیم و شاهدیم علاوه بر اینکه عکاسان خانم را راه نمی‌دهند، نگاه تحقیرآمیزی هم به آنها دارند. غیرت ایجاب می‌کند که شأن و احترام خانم‌های عکاس را به عنوان یک انسان و برادر مسلمان رعایت کنیم.
انتهای پیام/.
این خبر در هاب خبری وبانگاه بازنشر شده است
