نایب قهرمان کوراش مسابقات آسیایی: مدالم را به قوم لر تقدیم کردم و لذت می‌برم با حجاب مسابقه می‌دهم
خبرگزاری فارس لرستان_ نسرین صفر بیرانوند؛ زهرا باقری متولد ۷۵ و اهل خرم‌‌آباد است، او ورزش را از همان کودکی و زیر نظر پدرش که از قهرمانان پیشکسوت رشته پهلوانی و زورخانه‌ای است، شروع می‌کند.
مسیر فعالیت ورزشی باقری مسیر متنوعی است، او ابتدا به رشته ورزشی کشتی روی می‌آورد، اما بعد از مدتی وارد رشته جودو می‌شود و سپس کوراش را دنبال می‌کند.
او تاکنون بارها و بارها با کسب مدال‌های رنگارنگ در رشته جودو و کوراش باعث نواخته شدن سرود ملی در میادین بین‌المللی شده و نام لرستان را پر آوازه کرده است. او در مسابقات آسیایی گوانژو نیز توانست مدال نقره را بدست بیاورد و بار دیگر افتخار آفرینی کند.
ارتباط این قهرمان ورزشی با حریفان و رقیبان داخلی و خارجی هم در جای خود جالب است، او می‌گوید: من تنها روی تشک حریف و رقیب هستم و بعد از آن با همه رقبای خود ارتباط صمیمانه‌ای دارم.
به بهانه کسب مدال نقره خانم باقری در مسابقات آسیایی هانگژو چین گپ و گفتی با او انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
از همان کودکی به ورزش علاقه‌مند شدید، درست است؟
بله، من به واسطه اینکه پدرم قهرمان و پیشکسوت رشته پهلوانی و زورخانه‌ی بود و برادرم هم قهرمان جهان در این رشته بود از ۶ سالگی به ورزش روی آوردم.
پدرم همیشه مشوق من بود، یادم هست در کودکی روزی یک ساعت طناب سرعت با پای برهنه انجام می‌دادم و سر ماه یک طناب به من هدیه می‌داد.
از همان موقع رشته کوراش را انتخاب کردید؟
خیر، ابتدا به کشتی علاقه داشتم در این رشته ثبت نام کردم، اما بعد از مدتی به جودو روی آوردم و چندین مدال آسیایی و جهانی کسب کردم.
چطور شد به سمت کوراش رفتید؟
مشوق اصلی من برای رفتن به سمت کوراش رئیس انجمن کوراش ایران بود، وقتی در مسابقات جودو متوجه شد که شگرد من فن کمر است، پیشنهاد کرد که رشته ورزشی کوراش را دنبال کنم، البته خودم هم علاقه داشتم.
اولین مدال بین‌المللی که کسب کردید کی بود؟
مدال برنز مسابقات آسیایی ۲۰۱۴ در رشته جودو.
در رشته کوراش هم که چندین مدال کسب کرده‌اید؟
بله، طلای جهان و برنز آسیا، مسابقات هانگژو چین هم که مدال نقره را کسب کردم، خیلی دوست داشتم طلای آسیا را هم به کلکسیون مدال‌هایم اضافه کنم. اما کم کردن ۱۷ کیلو وزن کار را برایم سخت کرد.
البته در مجموع تجربه خوبی بود، ۴ سال پیش من در جاکارتا مقام پنجم را کسب کردم و امسال در جایگاه دوم ایستادم.
در مسابقات آسیایی گوانژو مدال نقره خود را به قوم لر تقدیم کردید. علتش چه بود؟
من مدال طلای جهان را به شهدا تقدیم کردم و امسال هم مدال نقره آسیا را به قوم لر تقدیم کردم، همیشه دلم می‌خواست کاری برای مردم استانم انجام دهم حتی می‌خواستم با گلونی در مسابقات حاضر شوم اما شرایط فراهم نشد.
خاطره‌ای جذاب از مسابقات به ییادتان مانده است؟
کسب اولین مدال طلای مسابقات جهانی کوراش برایم بسیار ماندگار است،در خالی که دستم آسیب دیده بود و اصلا قصد مسابقه نداشتم، اما وقتی وارد تشک شدم همه تلاشم را برای بردن به کار بردم و توانستم مدال طلا را به دست بیاورم.
چه حسی دارید وقتی نام شما در فضای مسابقات به عنوان قهرمان طنین انداز می‌شود؟
وقتی در سکوی قهرمانی قرار می‌گیرم و تمام سالن به احترام سرود ملی و من بلند می‌شوند، احساس غرور و شعف می‌کنم، از طرفی هر ورزشکار حرفه‌ای آرزویش این است در سکوی اول بایستد و من از اینکه آرزویم محقق شده خوشحالم، دلم می‌خواهد یک بار دیگر با کسب مدال طلا پرچم کشورم را بالا ببرم و سرود ملی به خاطر مدال من پخش شود.
در میدان ورزش نگاهتان به رقبا چگونه است؟
یک موضوعی که شاید برای شما جالب باشد این است که من با تک تک حریفان و رقبا بعد از تمام شدن مسابقه رفیق هستم.
در همین مسابقات آسیایی هانگژو حریف چینی که گریه می‌کرد او را بوسیدم و فیلم در کل چین پخش شد.
حس خوبی است در حالی که زبان رقبا را متوجه نمی‌شوی، اما از طریق ورزش با آنها ارتباط برقرار می‌کنی، رقابت روی تشک است بعد از آن رفاقت است که حرف اول را می‌زند.
از سختی‌های ورزش حرفه‌ای بگویید.
وقتی که با علاقه کاری را انجام بدهی سختی‌ها برایت آسان می‌شود، من اما وقتی وزن کم می‌کنم خیلی شرایط سختی را تحمل می‌کنم، پیش آمده ۱۵ تا ۱۷ کیلو وزن کم کرده‌ام.
تلخ‌ترین خاطره ورزشی‌تان.
باختن مقابل حریف یک ثانیه قبل از پایان مسابقه در حالی که از او جلو بودم، خیلی سخت بود و هیچگاه فراموش نمی‌کنم.
از اینکه در عرصه ورزش فعالیت دارید راضی هستید؟
قطعا، همین که خانواده ذوق دارند و پیگیر هستند برایم ارزش دار و لذت می‌برم، تنها دختر ورزشکار فامیل من هستم و این حس خوبی به من می‌دهد، همه دختران فامیل سراغ کنکور و درس رفتند، من اما هم ورزش را دنبال کردم هم در حال حاضر با استفاده از سهمیه قهرمانی دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه الزهرا تهران هستم.
مشوق اصلی شما کیست؟
بله، در موفقیت من علاوه بر خانواده‌ام که حامی و مشوق اصلی بودند و برایم سنگ تمام گذاشتند، محمد رضا نصیری‌نژاد، رییس انجمن کوراش ایران خانم خورشیدی سرمربی و هیات ووشو استان نقش مهمی داشتند.
پتانسیل بانوان لرستان در رشته کوراش چگونه است؟
بانوان ورزشکار لرستان به دلیل پتانسیل قوی و قدرت بدنی بالا می‌توانند در این حوزه حرف برای گفتن داشته باشند، تنها به یک مربی نیاز دارند که بتوانند مدال‌های جهانی و آسیایی را از آن خود کنند، امیدوارم روزی برسد که بتوانم به ورزش استانم خدمت کنم.
مهمترین فاکتورهایی که یک ورزشکار در رشته کوراش باید داشته باشد چیست؟
قدرت بدنی زیاد و سرعت مهم، یک کوراش کار در یک صدم ثانیه هم می‌تواند ببرد هم ببازد، بنابراین سرعت بسیار مهم است.
نظر شما در مورد حجاب در ورزش.
ببینید از نگاه من موضوع حجاب نمی‌تواند مانع ورزش و موفقیت باشد، اگر الان به من بگویند بدون حجاب به مسابقات برو نمی‌روم، چون به یک خود باوری رسیدم.
در همین مسابقات هانگژو زمانی که روی تشک بودم نزدیک بود، حجابم برداشته شود و من مواظب بودم که این اتفاق نیفتد.
حجاب نه تنها مانعی برای موفقیت یک بانوی ورزشکار نیست، حتی من لذت می‌برم که با پوشش و حجاب مقابل یک حریفی که به اصطلاح آزاد است، موفق می‌شوم.
پایان پیام/
این خبر در هاب خبری وبانگاه بازنشر شده است
