توافق ۵ کشور برای توسعه کریدور دریایی شمال – جنوب؛ کاهش زمان و هزینه با مسیر دریایی جایگزین

به گزارش وبانگاه به نقل از ایسنا،  راهگذر شمال به جنوب که راه گذر راهبردی و مهمی برای کشورهای در مسیر این کریدور یعنی کشورهای روسیه، ایران، آذربایجان و هند و همچنین کشورهای حاشیه این راهگذر به شمار می‌رود می‌تواند در بهره‌مندی کشورها از اثرات مثبت این کریدور نقش ایفا کند.

در عین حال برخی از همسایگان مانند قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان و افغانستان به نحوی محصور در خشکی هستند و برای رسیدن به دریا باید از طریق ایران کالاهای خود را حمل کنند. بهره‌مندی ایران از کریدورها از جمله کریدور شمال‌-جنوب از این منظر، بسیار حائز اهمیت است.

در این راستا کشتیرانی ایران به نقل از پژوهشکده پولی و بانکی اعلام کرد روسیه، قزاقستان، ترکمنستان، ایران و هند بر سر پیش‌نویس سند توسعه کریدور کشتیرانی «شمال-جنوب» که روسیه را به منطقه خلیج فارس متصل می‌کند، توافق کردند.

کریدور شمال- جنوب به عنوان یک پل ارتباطی مهم بین کشورهای اروپایی، اسکاندیناوی و روسیه با مناطق خلیج فارس، اقیانوس هند و جنوب شرقی آسیا شناخته می‌شود. دولت قزاقستان گزارش داد که توسعه این کریدور تا سال ۲۰۲۷ ظرفیت تولید این کریدور را به ۱۰ میلیون تن در سال افزایش می‌دهد.

بیشتر بخوانید

عزم جزم برای تکمیل کریدور شمال-جنوب

کریدور شمال – جنوب از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر است؟

این سند شامل بهبود زیرساخت‌ها و امکانات در مسیر، رفع موانع اداری و ایجاد شرایط مطلوب برای شرکت‌های حمل‌ونقل است. کریدور کشتیرانی شمال-جنوب مسیری چندوجهی (ریلی، جاده‌ای و دریایی) از سن‌پترزبورگ به بندر بمبئی هند به طول ۷.۲ هزار کیلومتر است که از ایران می‌گذرد.

این کریدور یک مسیر جایگزین برای مسیر ناوبری دریایی در نظر گرفته می‌شود که اروپا، کشورهای خلیج فارس و اقیانوس هند را از طریق کانال سوئز به هم متصل می‌کند و شامل سه مسیر ترانزیتی بین المللی شمال به جنوب از طریق دریای خزر با استفاده از راه‌آهن و بنادر و دو راه زمینی غربی و شرقی است.

کاهش زمان هزینه در مقایسه با مسیر دریایی کانال سوئز

در مقایسه این گذرگاه با مسیر دریایی از طریق کانال سوئز، مسافت بیش از نصف شده است که موجب کاهش زمان و هزینه حمل‌ونقل می‌شود.

شالوده کریدور حمل‌ونقل شمال به جنوب در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۰ میلادی (۲۲ شهریور ۱۳۷۹)، بر اساس توافقنامه بین کشورهای روسیه، ایران و هند امضا شد؛ جمهوری آذربایجان در سال ۲۰۰۵ میلادی (۱۳۸۵) به این قرارداد ملحق شد.

کشورهای بلاروس، بلغارستان، ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان، عمان، تاجیکستان، ترکیه و اوکراین نیز بعدا به این توافقنامه کریدور بین‌المللی شمال – جنوب پیوستند. این پروژه مسیرهایی، چون اروپای شمالی و غربی، روسیه، قفقاز، خلیج فارس (مسیر غربی)، آسیای مرکزی، خلیج فارس (مسیر شرقی) و دریای خزر، ایران و خلیج فارس را به یکدیگر متصل می‌کند.

روسیه و ایران به توسعه زیرساخت‌های این کریدور توجه زیادی دارند و در همین راستا، در ماه می‌گذشته، مسکو و تهران توافق‌نامه‌ای برای احداث ۱۶۲ کیلومتر راه‌آهن بین بندر آستارا و شهر رشت امضا کردند که این خط ریلی در راستای تکمیل پروژه حمل و نقل استراتژیک شمال-جنوب محسوب می‌شود.

انتهای پیام