روایت تسنیم از نابینای توانمندی که کارآفرینی میکند/ مسئولان “هادی توانا” را دریابند + فیلم
به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از شهرقدس، نابینایی نوعی معلولیت است، اما وقتی با نابینایان همراه میشویم، محدودیتی را در زندگی آنها احساس نمیکنیم؛ آنها با چشم دل میبینند و با لامسه احساس میکنند، اما این میزان از درک محیط غیرقابلباور است.
این گزارش روایت زندگی نابینای توانمندی است که در شهرقدس زندگی میکند و به رغم مشکلاتی که در زندگی و جامعه با آن مواجه است اما موجی از انگیزه و امید در زندگیاش دیده میشود و با کسبوکاری که راه انداخته دست همنوعان خود را گرفته و شعار “دستم را مگیر، را هم را هموارساز” را پیشه موفقیتهایش کرده است.
هادی توانا از زمان تولد با مشکل شدید بینایی و شبکوری مواجه بود و از اینکه در کودکی از بازیهای کودکانه با هم سنهایش محروم بود، رنج میبرد اما با پشتکاری که از دوران کودکی داشت، توانست با کمک خانواده و کنار زدن مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران و تحصیل موفق شود و در دوران نوجوانی و جوانی در رشتههای مختلف ورزشی مانند جودو و دوچرخهسواری مدال طلا بهدست آورد و با این کار شعار “خواستن توانستن است” را به دیگران نشان داد.
توانا کارهای مختلفی را تجربه کرد و از سال 1386 به عنوان تلفنچی در آسایشگاه سالمندان و معلولین قدس مشغول به کار شد و سپس تشکیل خانواده داد که ثمره ازدواجش دو پسر هستند. محمدجواد فرزند این خانواده نیز از بدو تولد کمبینای شدید، در حد نابینایی داشت و با 20 مرتبه عمل جراحی که با کمک خیرین انجام شد توانست بخشی از بیناییاش را به دست آورد و به کم بینایی برسد.
تحصیل در دانشگاه علمی کاربردی و دریافت آموزشهایی در حوزه کاریابی و اشتغال و همچنین هزینههای بالای درمان و دارو و تأمین معاش خانواده موجب شد که به فکر شغل دوم باشد و این کار را از یک صندلی در یک اتاق آغاز کرد.
یکی از موفقیتهای این خانواده در تعمیر و تولید صندلیهای اداری است بهطوریکه بخشی از خانه را تبدیل به کارگاه کرده و یک فضای کاری برای اعضای خانواده که آنها هم مشکل بینایی دارند و دیگر افراد کمتوان فراهم ساخته است.
توانا توانسته علاوه بر کارگاه تعمیرات، مغازه دیگری جهت عرضه و فروش صندلیها اجاره کنند و چهار نفر توانیاب دیگر را در بخشهای تکنسین تعمیرات و فروش مشغول به کار کرده و قصد دارد تعدادی از نابینایان را در بخش بازاریابی و ناشنوایان را بخش تعمیرات وارد بازار کار و درآمدزایی کند و این اقدام خداپسندانه حمایت مسئولین را در کنار پشتکار و اراده آنها میطلبد.
محمدجواد در کنار پدرش با آموزشهایی که دید توانست در سن 10 سالگی وارد بازار کار شود و همراه درس خواندن، به پدرش نیز در تعمیر صندلی کمک کند و در سن 14 سالگی بهتنهایی تعمیر صندلی را انجام میدهد.
پشتکار و اشتیاق این خانواده دیدنی است و توانمندی که در کار و مهارتی که در استفاده از حس لامسه دارند موجب حیرت مشتریان میشود، اما این خانواده توانمند ظرفیت قابلتوجهی در نشر امید میان معلولان و بهویژه نابینایان را دارند که باید با توسعه این کارگاه، فرصت شغلی برای سایر نابینایان نیز فراهم و امید و نشاط این خانواده در خانواده بزرگ نابینایان نشر داده شود.
.
انتهای پیام/.
این خبر در هاب خبری وبانگاه بازنشر شده است