«حجاب» یک کار تربیتی و پرورشی است نه دستوری/ کار دستوری و اجباری به عکس‌العمل عنادی و واکنشی مردم منجر می‌شود

مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درخصوص ایرادات وارده به لایحه حجاب و عفاف گفت: جزئیات این ایرادات هنوز به مجلس اعلام نشده اما به صورت کلی تیمی در مجلس دارند روی لایحه حجاب و عفاف کار و بررسی می‌کنند و این موضوع در صحن مجلس مطرح نشد که ما نظر بدهیم.

نماینده اصلاح‌طلب مجلس یازدهم در ادامه در رابطه با تاثیرگذاری یا عدم اثر این نوع قانونگذاری در امر حجاب، ابراز داشت: ببینید اصولا کار تربیتی و تغییر رفتاری یک امر پرورشی است و از نوع کارهای دستوری نیست. اگر بخواهید دستوری عمل کنید، نتایجی که می‌گیرید خیلی وقت‌ها ممکن است حالت عنادی و عکس‌العملی پیدا کند و به جای اینکه موضوع را به نتیجه برساند، آن را بدتر کند.

وی افزود: این کاری الان انجام دادند و آن چیزی که نوشته شده باید به گونه‌ای باشد که جنبه تربیتی و پرورشی در آن پررنگ‌تر باشد. من اطلاع ندارم که چه طرح و برنامه‌ و ایده‌ای برای اجرای آن دارند اما به صورت کلی در بحث تغییر رفتار به این سادگی با یک قانون و دستور نمی‌شود مساله را حل کرد، خیلی چیزها باید اصلاح شود تا من تغییر رفتار پیدا کنم.

نماینده مردم تبریز در مجلس با تاکید بر اینکه جامعه مانند یک خانواده است، ابراز داشت: من بارها این را گفتم، من اگر می‌خواستم نوه‌ها و بچه‌های خودم را آن طور که من می‌خواهم و می‌پسندم و آنگونه که خودم فکر می‌کنم سوق بدهم و گرایش پیدا کنند، خیلی وقت‌ها نمی‌پذیرفتند.

وی ادامه داد: من هم هیچوقت دعوا نمی‌کردم که شما ضد من هستید؛ خب ذهنیتش نمی‌پذیرد، باید طوری با او حرف می‌زدم که بپذیرد، با دعوا و توهین و زور که نمی‌شد به پسر و دخترم حرفی را تحمیل کنم. اگر می‌گفتم و نمی‌پذیرفت باید چه کار می‌کردم؟ باید کتک بزنم یا او را از خانه اخراج کنم؟ اعضای جامعه هم مانند فرزندان ما هستند یعنی باید با مردم براساس زبان خوش صحبت کرد، آنها را هدایت کرد و با روش‌هایی که بتواند او را اصلاح کند کار اصلاحی انجام داد با گرفتن و زدن و جریمه کردن فکر نمی‌کنم مشکلی حل شود.

پزشکیان در ادامه با اشاره به نامه حضرت علی به مالک اشتر برای حکومت به مصر، گفت: حضرت علی(ع) در این نامه تکلیف کار را مشخص کرده است، ایشان در این نامه می‌فرماید که زمانی که به آنجا رسیدی «وَ لا تَقُولَنَّ: اِنّی مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَاُطاعُ» نگو من امیرم، دستور می‌دهم و بقیه باید از حرف من اطاعت کنند. که چنین گفتمانی که متکی به زور و دستور باشد، سه پیامد به دنبال دارد اولا«فَاِنَّ ذلِکَ اِدْغالٌ فِی الْقَلْبِ» قلب ها را سیاه و فاسد می‌کند، «َنْهَکَةٌ لِلدّینِ» دین را سست و تضعیف می‌کند و «تَقَرُّبٌ مِنَ الْغِیَرِ» تغییرها و دگرگونی‌ها را نزدیک می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: این جملات و کلمات یعنی دستور دادن اصلاح که نمی‌کند هیچ! کینه و نفرت هم در دل ایجاد می‌کند، باورهای دینی را تضعیف می‌کند و زمینه برای اعتراضات دیگر درست می‌کند.