حلیم پزان رسم ۲۰۰ ساله روستای «زروان» برای طلب باران

به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری فارس از لارستان، باید اهل جنوب باشی و هرم گرما با تار و پود وجودت تنیده باشد تا بدانی باران چه نعمت ارزشمندی است، باید زمین زیرپایت شوره زاری باشد تا بدانی یک قطره نازل شده از آسمان چه برکتی است.

اینجا لارستان شهرستانی در جنوب استان فارس است که‌هم هرم گرما را دیده است و هم شوره زارش طلب باران می کند، آب اگرچه برای همه موجودات کره خاکب مایه حیات است اما لارستان شهر آب انبارها از قدیم الایام آب را نعمتی ارزشمند می دانسته ات و هیچ گاه حاضر به هدر دادن آن نبوده است و بخاطر همین قدرشناسی این سازه های گنبدی شکل را در دل زمین حفر کرده است تا قطره های باران را یکجا جمع  و از آن استفاده کند.

مردم این شهرستان از دیرباز آیین و رسوم های مختلفی را برای پاسداشت باران اجرا می کردند، هنگامی که نزول رحمت الهی کم شده و باران جای خود را به خشکسالی می دهد مردم این دیار دست طلب به سوی پروردگارشان دراز کرده و بارانخواهی می کنند.

حلیم پزان رسم ۲۰۰ ساله زروانی ها

زروان روستایی از توابع بخش صحرای باغ لارستان است، کشاورزی و کشت گندم در میان مردمان این روستا رواج  دارد و طبیعتأ باران برای این مردم رحمتی بی بدیل است.

از طرفی دیگر کمبود آب در شهرستان های جنوبی فارس و سربرآوردن سازه های گنبدی شکل(آب انبارها) برای جمع کردن آب باران و استفاده از آن از دیگر دلایلی است که مردمان جنوبی برای آب و باران ارزش ویژه ای قائل باشند.

در روستای زروان، مردم طبق آیینی برآمده از بطن تاریخ و بجا مانده از آبا و اجدادشان در فصل پاییز شروع به پخت حلیم برای طلب باران، رفع بلا و شکرانه برداشت محصولات می کنند.

ریشه رسم حلیم پزان در میان مردم این روستا به روزگاران دور و حدود ۲۰۰ سال پیش برمیگردد، اما مردم زروان همچنان به آیین های آبا و اجدادی خود پایبند هستند و همه ساله در فصل پاییز دیگ های حلیم را از صبح زود برپا می کنند و پس از  پخت حلیم نماز طلب باران را اقامه می کنند.

شکوه رسمی کهن با نسل های مختلف

رسم حلیم پزان در روستای زروان رسم گرم و زیبایی است،رسمی کهن که حضور نسل های مختلف از پیر و جوان در کنار هم شکوهش را چند برابر می کند، مردم این روستا از چند روز قبل تمهیدات و مقدمات پخت حلیم را از جمع کردن هیزم برای آتش ، کشتن گوسفند ، پاک کردن حبوبات، پوست کندن گندم ، آب کردن نخود ، تهیه ی بیل و دیگ و قابلمه خلاصه بیا و بروها را فراهم می کنند و در روز موعود شعله های آتش را در دل صحرا برپا می کنند و دیگ ها را بار می گذارند تا رنگ و بوی تازه ای به زندگی بدهند.

 اجاق ها بار می شود، مردم از پیر و جوان در کنار یکدیگر قرار میگیرند و هر کدام گوشه ای از کار را به دست می گیرند، شعله های آتش شکوه خاصی دارد و بخار برخاسته از دیگ های آمیخته با بوی پاییز جنوبب حس تازه ای از زندگی را در دل می اندازد،هر کسی برای نیتی که در دل دارد دیگ را هم میزند فصل مشترک همه نیت ها بارانخواهی، رفع غم و اندوه و دفع بلاست.

پایان پیام/ن