چرا آتش‌بس موقت مرهم‌ زخم‌های عمیق غزه نشد

به گزارش گروه اقتصاد بین الملل خبرگزاری فارس، وضعیت‌ غم انگیز ساکنان نوار غزه بسیار بزرگ‌تر از آتش‌بس موقتی است که برای رفع نیازهای معیشتی آنها  در سایه ویرانی‌های عظیم ناشی از تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی و ورود محدود کمک‌های بشردوستانه طی چهار روز گذشته برقرار شده است.

آتش‌بسی که امروز وارد پنجمین روز خود شده، نتوانسته است واقعیت پر از درد و رنج مردم غزه را بهبود بخشد. رژیم صهیونیستی با تخریب زیرساخت ها، نانوایی‌ها، فروشگاه‌ها و ایستگاه‌های تصفیه آب و نابودی نیمی از خانه‌های مسکونی، نابودی تعمدی حیات در غزه را در راس اهداف خود قرار داده بود.

بر اساس توافق آتش‌بس و بعد از فشار مسئولین جنبش مقاومت اسلامی فلسطین(حماس) بر  رژیم صهیونیستی از طریق میانجی‌های قطری و مصری، میانگین ورود کمک‌های بشردوستانه شامل مواد غذایی، سوخت و دارو به روزانه ۲۰۰ کامیون رسیده است، اما در هر حال مجموع کمک‌هایی که طی چهار روز گذشته وارد نوار غزه شده به اندازه یک روز قبل از تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به این منطقه نمی‌رسد.

 

 

 

وزارت بهداشت نوار غزه هم تاکید کرده که نظامیان اشغالگر تا به الان با ورود سوخت لازم برای بیمارستان‌ها در شمال نوار غزه مخالفت می‌کنند.

وزیر دفاع آمریکا هم شب گذشته در تماس تلفنی با وزیر جنگ رژیم صهیونیستی گفته بود ورود کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه باید بیشتر شود.

مردم و آوارگان در جنوب نوار غزه طی چهار روز گذشته برای دریافت نان و کالاهای اساسی مختلف یا پر کردن سیلندرها با گاز مخصوص پخت و پز که به میزان بسیار محدود وارد شده ساعت‌ها در صف می‌ایستند.

 

درد و رنج فلسطینیان در نوار غزه با شروع تجاوز هفتم اکتبر رژیم صهیونیستی آغاز نشده، بلکه به دلیل محاصره هفده ساله‌ای است که بر همه جنبه‌های زندگی آنها، به ویژه جنبه‌های اقتصادی  تأثیر گذاشته است.

فلسطینی‌ها طی همه این سال‌ها به دلیل کمبود منابع درآمدی یا به دلیل درآمد محدود و نامنظم یا عدم دریافت حقوق با مشکل مواجه بودند، در حالی که تجاوز فعلی رژیم صهیونیستی مصائب آنها را دوچندان کرد.

 

مشکلات اقتصادی پیش روی فلسطینی‌ها به دلیل فقدان قدرت خرید آنها در نتیجه تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی در حال افزایش است، به ویژه که هیچ کارمندی در غزه برای دومین ماه متوالی حقوق دریافت نکرده است.

بمباران‌های وحشیانه رژیم صهیونیستی که بیش از 60 درصد منازل، برج‌ها و تأسیسات مسکونی را هدف قرار داده و موجب آوارگی صدها هزار نفر شده  بحران اقتصادی را در غزه تشدید کرده است. آنها  اسباب و اثاثیه، پوشاک و همه مایحتاج زندگی خود را از دست دادند و با توجه به وضعیت گرانی و کمبود منابع درآمدی در وضعیت روانی و معیشتی ناخوشایندی به سر می‌برند، در حالی که همه نهادهای تجاری، صنعتی و کشاورزی هم در تعطیلی به سر می‌برند.

 

آتش‌بس بشردوستانه که از صبح جمعه گذشته و برای مدت چهار روز لازم الاجرا شد و شب گذشته برای دو روز دیگر تمدید شد،اگرچه کشتار را متوقف کرد، اما واقعیت پر درد فلسطینی‌های آواره را بهبود نبخشید، به ویژه که آنهایی که از شمال نوار غزه خانه‌هایشان خراب نشده اما مجبور به ترک آنجا شدند، در شرایط کنونی آتش‌بس هم اجازه بازگشت به خانه‌هایشان را ندارند و رژیم صهیونیستی با در دست گرفتن کنترل خیابان‌های  الرشید و صلاح الدین که جنوب را از شمال غزه جدا می‌کند، به سمت کسانی که بخواهند به سمت شمال غزه بروند تیراندازی می‌کند.

 

بسته شدن بانک‌ها و اینترنت ضعیف، مشکلات آوارگان غزه را مضاعف کرده است، زیرا اکثر اوقات به دلیل اختلال ناشی از بحران اینترنت، نمی‌توانند حواله‌های بین المللی یا پول از خارج دریافت کنند و یا حتی از سپرده خود مبلغی دریافت کنند که این امر ناشی از بمباران شبکه‌های ارتباطی و ساختمان‌هایی است که دکل‌های مخابراتی و ارتباطی بر روی آن‌ها نصب شده بود.

به اذعان نهادهای بین المللی، کمک‌های بشردوستانه محدودی که وارد نوار غزه شده است، نتوانسته نیازهای شهروندانی را برآورده کند و تنها به مثابه قطره‌ای در اقیانوس است، بخصوص که حدود 80 درصد مردم غزه اصولا قبل از جنگ هم با کمک‌های غذایی یا مالی انسان‌دوستانه زندگی می‌کردند و بسیاری از آنها هر چه از سپرده یا طلایی هم داشتند برای تامین مایحتاج خود  در این مدت هزینه کردند.

رحمه حسن، یک بانوی معلم فلسطینی است که از زمان تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به نوار غزه حقوقی دریافت نکرده است. او که به همراه خانواده خود از منطقه شیخ رضوان غزه به شهر رفح در جنوب نوار غزه آواره شده است، می‌گوید که همه مردم تصور می‌کردند، حملات اسرائیل ظرف چند روز متوقف شود، از همین رو با همان لباس‌های تنشان و اندک توشه‌ای خانه‌هایشان را ترک کردند، اما حالا همه در بازارها مجبورند لباس زمستانی دست دوم یا لباس‌هایی با قیمت دو سه برابر قیمت واقعی آن خریداری کنند.

او نیز می‌گوید که در اوج تجاوز اسرائیل با تمام شدن سوخت نانوایی‌ها و وارد نشدن سوخت سیلندرهای گازی مجبور به پخت و پز با هیزم بر روی تنور بوده و حالا در این چند روز هم مردم برای به دست آوردن نان مجبورند در صف‌های طویل کمک‌های انسانی ایستاده و بسیار کم‌تر از قوت معمولی نان دریافت کنند.

 

این در حالی است که اهالی غزه هم از تشکیلات خودگردان فلسطین گلایه کرده و معتقدند دولت محمد اشتیه در رام الله می‌توانست حقوق کارمندان غزه را به نحوی در این مدت آتش‌بس پرداخت کند.

تشکیلات خودگردان از جمله دلایل خود برای پرداخت نکردن حقوق کارمندان غزه را عدم دریافت وجوه مالیاتی از رژیم اشغالگر می‌داند در حالی که کارشناسان معتقدند رام الله می‌توانست از محل درآمدهای داخلی مبلغی از حقوق کارمندان را پرداخت کند.

در شرایط نامعلوم تداوم تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی با پایان آتش‌بس موقت یا توقف کامل آن، ورود محدود کمک‌های بشردوستانه از گذرگاه رفح در مرز با مصر در شرایطی که گذرگاه اصلی کرم ابوسالم در مرز نوار غزه با سرزمین‌های اشغالی همچنان مسدود است، امیدها برای بهبود اوضاع معیشتی ساکنان غزه در سایه کوتاهی جامعه بین الملل کم‌رنگ کرده است.

پایان پیام/