چالش‌های فرا روی «مشعل الاحمد» ؛ آیا سیاست خارجی کویت تغییر می‌کند؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، شنبه 25 آذرماه نواف الاحمد الجابر الصباح امیر کویت درگذشت و چهارشنبه شیخ مشعل الاحمد به عنوان امیرکویت سوگند خواهد خورد. در این گزارش ابتداء به کارنامه و زندگی امیرجدید کویت پرداخته می‌شود، سپس نحوه ی به قدرت رسیدن او در ساختار قانونی کویت و در نهایت چالش هایی که امیر مشعل الاحمد در دوره ی جدید به آنها خواهد پرداخت مورد بررسی قرار می‌گیرد.

شیخ مشعل الاحمد امیر کویت کیست؟

شیخ مشعل الاحمد در سال 1940 به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در مدرسه المبارکیه، یکی از قدیمی ترین مدارس کویت آغاز کرد، سپس در رشته امنیت انتظامی تحصیلات خود را ادامه داد و در دانشکده هندن پلیس در بریتانیا تحصیل کرد که نهایتا در سال 1960 فارغ التحصیل شد.

در 7 اکتبر 2020، امیر فقید کویت، شیخ نواف الاحمد الجابر الصباح، برادرش شیخ مشعل را به عنوان ولیعهد معرفی کرد. مجلس ملی کویت با شیخ مشعل الاحمد به عنوان ولیعهد بیعت کرد. از زمان تهیه  قانون اساسی در 11 نوامبر 1962، دولت کویت یک نظام سیاسی متمایز را در منطقه غرب آسیا تشکیل داد، که یک پادشاهی مشروطه تلقی می شود، با پارلمان منتخب، و آزادی مطبوعات و عقاید که در بین جهان عرب متمایز است.

شیخ مشعل که پنج پسر و هفت دختر دارد هفدهمین حاکم کویت شد و یک سال کامل برای نامگذاری ولیعهد وقت خواهد داشت.

روند انتقال قدرت در کویت

کویت یک امارت با پادشاهی مشروطه است که همزمان دارای قانون اساسی و نظام دموکراتیک و در کنار آن استقرار نظام وراثتی را شامل می شود که در آن قدرت به یک شاهزاده از فرزندان شیخ مبارک الصباح محدود می شود.

قانون اساسی کویت همچنین تصریح می‌کند که امیر «رئیس دولت است و شخص او مصون از تعرض است».بر اساس اصل 60 قانون اساسی کویت، امیر قبل از اعمال صلاحیت های خود در جلسه ویژه مجلس شورای ملی سوگند یاد می کند و در آن می گوید: «به خدای متعال سوگند یاد می کنم که به قانون اساسی و قوانین کشور احترام بگذارم، از قانون اساسی، آزادی ها، ثروت مردم، حفظ استقلال ملت و تمامیت اراضی آن دفاع کنم».

قانون اساسی به امیر این حق را می دهد که نخست وزیری تعیین کند سپس هیات وزیران از طریق نخست وزیر تعیین می شود. دولت جدید نیازی به رأی گیری توسط مجلس ملی کویت ندارد، بلکه تأیید امیر کافی است. قوه مقننه توسط مجلس شورای ملی که متشکل از 50 عضو است که برای چهار سال انتخاب می شوند.

همچنین که شیخ مشعل الاحمد پیش از این به دستور امیر وقت کویت تا زمان اعلام درگذشت امیر فقید، مدیریت اکثر اختیارات امارت کویت را به دلیل وضعیت جسمانی و قرار گرفتن در حال احتضار، بر عهده گرفته بود.

چالش‌های پیش روی شیخ مشعل:

مناقشات سیاسی داخلی در کویت به نوعی مانع اجرای اصلاحاتی شد که اقتصاد این کشور را  متنوع می کرد و سبب می شد به جای اتکای شدید به نفت از چنین منابع جدیدی بهره ببرد. شیخ مشعل الاحمد پس از امیر شدن  باید با تنش های طولانی مدت بین دولت و پارلمان برای چنین مناقشه‌ای دست و پنجه نرم کند.

بی ثباتی سیاسی در کویت تمایل سرمایه گذاران را در یکی از بزرگترین کشورهای صادرکنندگان نفت جهان ، تضعیف کرده است.صندوق بین‌المللی پول در گزارشی که اوت گذشته منتشر کرد، اشاره کرده است که تأخیر کویت در اصلاحات مالی و ساختاری می‌تواند خطرات سیاست‌های مالی دوره‌ای را بیشتر از این افزایش دهد و اعتماد سرمایه‌گذاران را از بین ببرد.

تاخیر در اصلاحات اقتصادی همچنین مانع از تنوع بخشیدن به اقتصاد می شود و آن را در برابر خطرات تغییرات آب و هوایی و ترجیح جهان برای انرژی پاک آسیب پذیرتر می کند. صندوق بین المللی پول نشان داد که کویت از افزایش قیمت نفت سود برده است، زیرا تولید ناخالص داخلی 8.2 درصد در سال 2022 افزایش یافته است.

شایان ذکر است که بر اساس داده‌های وزارت دارایی این کشور، بودجه عمومی کویت 88 درصد به درآمدهای نفت خام بستگی دارد. همچنین در مورد نرخ تورم، در آوریل 2022 به 4.7 درصد به صورت سالانه به اوج خود رسیده بود، سپس به خاطر سیاست های پولی انقباضی، در می گذشته به 3.7 درصد کاهش یافت. در نتیجه معادله تورم نیز یکی از مهم ترین موضوعاتی خواهد بود که در دوره آینده باید به آن پرداخته شود.

از جمله پرونده های اقتصادی که روی میز امیر جدید قرار خواهد گرفت، بررسی وضع مالیات 15 درصدی بر شرکت های بزرگ چند ملیتی کویتی در اجرای قوانین سازمان همکاری و توسعه اقتصادی به منظور جلوگیری از فرار مالیاتی به کشورهایی که نرخ مالیات کمتری دارند است.

از جمله مسائلی که شاهزاده مشعل الاحمد باید با آن مقابله کند، بیکاری است که به رقم 2.2 درصد رسیده است، اما این یک چالش فوری نیست چرا که سرانه ی شهروندان کویتی به قدری نیست که منجر به بحران اجتماعی شود. در حوزه سیاست خارجی،کویت نقش سیاسی برجسته خود را در منطقه خلیج فارس و به طور کلی منطقه غرب آسیا حفظ خواهد کرد. اما برای ایجاد روابط جدید با بسیاری از کشورها به ویژه چین تلاش خود را افزایش خواهد داد و این امر باعث جذب سرمایه های خارجی بزرگ به این عضو شورای همکاری خلیج فارس خواهد شد.

انتهای پیام/