راز گریه کردن وزیر آموزش و پرورش چه بود؟

به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری فارس از اصفهان، ۱۰ سال از درگذشت استاد سید علی اکبر پرورش یار دیرین انقلاب، امام و رهبری می‌گذرد. علی‌اکبر پرورش، فعال سیاسی و نویسنده محقّق معاصر در سال ۱۳۲۱ش در اصفهان متولّد شد و پس از تحصیلات ابتدائی و دبیرستان در اصفهان، در دوره دانشسرای عالی شرکت کرد و تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته ادبیات و کارآموزی دبیری ادامه داد.

وی قبل از انقلاب دبیر دبیرستان‌های اصفهان بود که با ایجاد ارتباط با افرادی چون شهید بهشتی نقش به سزائی در سازماندهی جوانان مبارز داشت. در جریان تحصّن منزل آیت‌اللّه خادمی از گردانندگان اصلی محسوب می‌شد، پس از اعلام حکومت نظامی در اصفهان به عنوان یکی از محرّکین دستگیر و مدّتی زندانی شد.

او پس از آزادی به همراه عدّه‌ای از فرهنگیان اقدام به تاسیس «جامعه معلمان اصفهان» کرد که در سازماندهی اعتصابات و تظاهرات فرهنگیان اصفهان نقش به سزائی داشت.

استاد پرورش در سال ۱۳۵۸ از طرف مردم اصفهان به نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد، در سال ۱۳۵۹ به مجلس شورای اسلامی راه یافت و در مجلس به عنوان نایب رئیس انتخاب شد و به نمایندگی از مجلس در شورای عالی دفاع شرکت کرد. از سال ۱۳۶۰ به عنوان وزیر آموزش و پرورش در کابینه شهید محمّدعلی رجائی و شهید محمّدجواد باهنر شرکت داشت.

استاد پرورش به فعالیت‌های فرهنگی و تدریس و تحقیق ادامه داد و به عنوان یکی از اعضای حزب مؤتلفه اسلامی در فعالیّت‌های سیاسی حضور داشت.

اصحاب کهف، بحثی فشرده و کوتاه در زمینه تقوا از نظر اسلام، پدیده جاهلیت از دیدگاه قرآن، قرآن و خطوط نفاق، ما و قرآن و نگرشی به نظام خانواده در اسلام از تالیفات استاد پرورش است.

استاد پرورش در ۶ دی ماه ۱۳۹۲ در اصفهان دیده از جهان فروبست.

مراسم دهمین سالگرد درگذشت مرحوم استاد سید علی اکبر پرورش روز پنج‌شنبه ۷ دی‌ماه بعد از نماز مغرب و عشا در حسینیه بنی فاطمه سلام الله علیها واقع در خیابان ابن سینا برگزار می‌شود.

به مناسبت دهمین سالگرد درگذشت استاد سید علی اکبر پرورش، سید صالح پرورش فرزند استاد پرورش در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان خاطره‌ای تربیتی از پدر بیان کرد

وزیر آموزش و پرورش برای تربیت دانش‌آموزان به خدا متوسل شد

سید صالح پرورش درباره یکی از خاطراتش از پدر گفت: یک ویژگی که مرحوم ابوی داشتند این بود که از هر نکته و اتفاقی که در زندگی‌شان می‌افتاد برداشت اخلاقی و تربیتی می‌کردند.

 یکی از خاطرات زمانی که وزیر آموزش و پرورش بودند این بود که وزارت آموزش و پرورش در میدان بهارستان یک ساختمان قدیمی دوره قاجاری بود که یک حوض بزرگ دایره‌ای شکل وسط حیاط آن بود.

خانه ما هم داخل وزارت خانه بود و به دفتر پدر هم نزدیک بود، طبیعتا من بعضی روزها می رفتم داخل دفتر ایشان و مشغول بودم.

در دوران کودکی شیطنتم زیاد بود نمی‌دانم روزی که در دفتر پدر بودم چه شیطنتی کرده بودم که ایشان می‌گذارند دنبال من که من را بگیرند از دفتر بیرون می‌‌آیم و به سمت حیاط وزارت خانه فرار می‌کنم.

ایشان هم دنبال من و من هم در حال فرار که من را بگیرد من دور حوض بزرگ وسط حیاط وزارت خانه می دویدم و پدر هم در کسوت وزیر آموزش و پرورش دنبال من دور حوض می‌دویدند هرچه تلاش کردند نتوانستند من را بگیرند که ناگهان متوقف می‌شوند.

بعدها پدر برای من تعریف کردند وقتی من دنبال شما می‌دویدم یک مرتبه جرقه ای به ذهنم زد که خدایا من از پس بچه خودم برنمی آیم اگر تو کمک و مدد نکنی چطور از پس تربیت ۱۱ میلیون دانش آموز که زیر دست من هستند بربیایم، وقتی این فکر به ذهن مرحوم ابوی خطور می‌کند متوقف می شوند و شروع می کنند به گریه کردن و اشکشان جاری می شود.

در عالم کودکی تصورم این بود که ایشان چون نتوانستند مرا بگیرند گریه شان گرفته‌ است.

ایشان می‌گفتند: وقتی از این نکته اشکم جاری شد شما برگشتید به سمت من و گفتید گریه نکن بابا ببخشید.

مرحوم ابوی می‌گفتند وقتی من از خدا استمداد طلبیدم و آن جملات در ذهنم گذشت، شما برگشتی سمت من ، خدا می خواست بگوید که اگر به من توکل و توسل کنید خودم زمینه اش را فراهم می کنم و هدایت می کنم.

ایشان همیشه مقید بودند و به من می گفتند: باید در بحث تربیتی مد نظر داشته باشیم اگر کسی بگوید من علمش را دارم من استاد علوم تربیتی‌ام و دکترای علوم تربیتی ام این ها خوب است ولی شرط کافی نیست.

ایشان می‌گفتند آنچه در بحث تربیتی مهم است این است که باید از خدا، هدایت را برای تربیت فرزند طلب کرد آنچه مهم است باید تربیت را از خدا استمداد کرد و بهترین وقتش هم نیمه های شب و در نماز شب است. هرقدر به نماز صبح نزدیک باشد لطف و فیوضات الهی هم بیشتر است.

پایان پیام/۳۸۱۳