حقوق یک میلیون و 800 هزار تومانی کاپیتان تیم ملی گلبال بانوان ایران!

به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از سنندج، استان کردستان در استعدادهای درخشان معلولان به ویژه بخش نابینایان و کم‌بینایان با کسب مقام‌های قهرمانی و افتخارات زیادی در حوزه‌ها و مقاطع مختلف ورزشی، علمی، فرهنگی دارای افتخارات فراوانی است. رشته گلبال یک ورزش تیمی ویژه نابینایان است که میان دو تیم برگزار می‌شود، یک ورزش بی‌هوازی است که تمام پارامترهای آمادگی جسمانی را باید در برداشته باشد.

دومین دوره رقابت‌های بین‌المللی گلبال ویژه نابینایان و کم بینایان در دی ماه امسال به میزبانی استان کردستان برگزار و این رقابت‌ها بین سه کشور ایران، عراق و ترکیه در قالب 6 تیم درخانه ورزش‌های نابینایان و کم بینایان سنندج انجام شد.

«ریزان دژآهنگ» بانوی شایسته مریوانی که دارای معلولیت بینایی و کاپیتان تیم ملی بانوان ایران است با او به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه رازهای موفقیت این قهرمان می‌خوانید:

تسنیم: لطفا خودتان را معرفی کنید و چه اتفاقی افتاد که شما به سمت ورزش حرفه‌ای گلبال کشیده شدید؟

ریزان دژآهنگ از استان کردستان «شهرستان مریوان» در مدرسه استثنایی این شهرستان مشغول به تحصیل بودم، خوشبختانه با رشته گلبال آشنا شدم و با راهنمایی و پیشنهاد مسئولان مدرسه در رشته گلبال شروع به ورزش کردم، از سال 1385 شروع به ورزش کرده و در سال 1391 به تیم ملی دعوت شدم.

تسنیم: از نظر شما یک گلبالیست خوب باید دارای چه پارامترهایی باشد که او با استعداد تلقی شود و نقطه آغاز فعالیت یک گلبالیست باید از چه سنی باشد؟

از نظر من یک گلبالیست به دلیل بسته بودن کامل چشم ورزشکار باید دارای توانایی خوب شنوایی، هوش بالا، قدرت و سرعت بدنی بسیار خوب و بیماری نداشته باشد. سن مناسب برای فعالیت در رشته گلبال از 14 تا 15 سالگی است، در این سن می‌توان ذهن و بدن را به خوبی برای یک رشته مشخص پرورش داد و توقع داشت افراد بتوانند به یک تصور درست در جایگاهی که قرار دارند برسند.

تسنیم: درباره طول این فرایند برای مخاطبان ما صحبت کنید، چه قدم‌هایی برای این کار برداشتی و چه اتفاقات مثبتی برای شما افتاد؟

در روزهای اول شروع ورزش گلبال با سختی‌های بسیاری مواجه بودم شرایط اردوها و تمریناتم به دلیل نبود آشنایی مطلوب با این رشته با فشارهای بسیاری مواجه شدم، اما با توان و انرژی مثبتی که به خودم می‌دادم و با این هدف وانگیزه که باید نفر اول تیم ملی و نفراول بازیکن شاخص تیم شوم خوشبختانه با تمامی این مشکلات مبارزه و در مسابقات آسیایی تایلند شرکت کردم.

تسنیم: اکنون در کجا تمرین می‌کند و چه مشکلاتی پیش‌روی فعالیتتان دارید؟

در حال حاضر در شهرستان مریوان تمرین انجام می‌دهم اما با مشکلات فراوانی مواجه هستم چراکه عدم امکانات همچون نبود سالن ورزشی سالنی که مخصوص رشته گلبال باشد به دلیل چسب کاری زمین و عدم تمیز کاری کف سالن، نبود مربی با تجربه و بازیکن توانمند و قوی‌تر از خودم در استان کردستان پیشرفت چندانی نخواهیم کرد، لذا با ورزش‌های بدن سازی و تلاش های شبانه‌روزی خودم به ورزش می‌پردازم.

تسنیم: وقتی از دور به رشته گلبال نگاه می‌کنید، دو تیم سه نفره در دو وقت 12 دقیقه‌ای با هم به رقابت می‌پردازند، از تمرین‌های مربوط به این رشته و سختی‌های آن برایمان صحبت کنید؟

هر رشته‌ای سختی و تمرین‌های های خاص خود را داشته اما در رشته گلبال باید تمرکز، قدرت، استقامت و سرعت بدن در سطح بالایی داشته باشیم تا بتوانیم در مسابقات خوب بازی کنیم، لذا تمرکز بالا در توجه به صدای زنگوله توپ در تشخیص پرتاپ توپ به منطقه دروازه بسیار مهم است، تمرین‌هایی برای تقویت چابکی، سرعت، و استقامت برای یک گلبالیست لازم است، کار با وزنه، دویدن‌های طولانی و برای دست یابی به تمرکز لازم در شنوایی را می‌توان از اقداماتی دانست که معمولا در سالن‌های گلبال به کار برده می‌شوند.

تسنیم: جایگاه استان کردستان در ورزش نابینایان کشور و دنیا کجاست؟

استان کردستان در رشته گلبال جایگاه خوبی در کشور ندارد چراکه توجه خاصی به این ورزش در استان نمی‌شود.

تسنیم: درباره موانع و مشکلاتی که برای ورزشکاران نابینا و کم بینا در مراحل گوناگون ممکن است پیش بیاید صحبت کنید؟

مشکلات نابینایان و کم بینایان بسیار زیاد است  چراکه متأسفانه عدم حمایت مسئولان و اهمیت ندادن به این قشر و عدم مناسب‌سازی سطح خیابان‌ها، ادارت و سازمان‌ها موجب کم‌فعالیتی نابینایان در جامعه شده است. یک ورزشکار نابینا زمانی مورد حمایت مسئولان قرار می‌گیرند که دارای مدال باشند. اگر چه بسیاری از ورزشکاران نابینا توانسته‌اند با تلاش و پشتکار فراوان خود نظر حمایتی مسئولان را به خود جلب کنند.

تسنیم: آیا از اینکه در تیم ملی حضور دارید حقوق ثابت به شما پرداخت می‌شود؟

در بحث حق و حقوق متاسفانه حقوق ثابتی نداریم اما در زمان شروع اردوهای ملی در پاراالمپیک هر ماه مبلغ یک میلیون و 800 هزار تومان به اعضای تیم می‌دادند که بسیار کم و ناچیز است، یک ورزشکار حرفه‌ای که باید همیشه وسایل ورزشی یا مکمل ورزشی تهیه کند این مبالغ دردی را از آنها کم نخواهد کرد امیدوارم مسئولان استانی و کشوری به بحث مالی ورزشکاران معلول، نابینایان و کم‌بینایان بیشتر توجه کنند.  

تسنیم: لطفا درباره امکانات گلبال و شرایط این ورزش در بخش بانوان در استان کردستان توضیح دهید؟ شرایط کشوری چگونه است؟

امکانات و شرایط ورزش گلبال در استان کردستان کمبودها و کاستی‌های زیادی از  جمله نداشتن توپ گلبال، نبود مربی و ورزشکار حرفه‌ای در حوزه بانوان و بسیاری از موارد دیگر است که امیدوارم برنامه و توسعه این ورزش برای مسئولان استانی بیشتر شود، در بخش کشوری خوشبختانه مشکل خاصی ندارند.

تسنیم: چه مدال‌هایی را در طول ورزش حرفه‌ای گلبال کسب کرده‌اید؟

17 مدال در سطح کشوری ( 7 مدال طلا، 9 نقره و 1 برنز)، حضور در مسابقات آسیایی بزرگسالان از سال 1395 کشور تایلند، کسب مدال نقره مسابقات پاراآسیایی جوانان کشور امارات در سال 1396، مقام سوم مسابقات آسیا پاسیفیک بزرگسالان سال 1401 کشور بحرین، حضور در مسابقات پارا آسیایی بزرگسالان سال 1402 کشور چین را در کارنامه ورزشی خود ثبت کرده و اکنون نیز کاپیتان تیم ملی گلبال بانوان ایران هستم.

برپایی رویدادهای ملی و بین‌المللی در استان کردستان و توجه بیش از پیش به تأمین تجهیزات ورزشی می‌تواند در معرفی و توسعه ورزش‌های نابینایان تأثیرگذار باشد.

انتهای پیام/481/