دوئل «بد و بدتر» در انتخابات آمریکا

گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم- در شرایطی که نامزدی «جو بایدن» و «دونالد ترامپ» برای حزب دموکرات و جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا مسجل شده نظرسنجی‌های متعدد، از مدت‌ها قبل حاکی از آن هستند که رقابت میان این دو سیاستمدار چیزی است که بسیاری از آمریکایی‌ها از ان رویگردان هستند.

خبر بد برای این دسته از آمریکایی‌ها این است که رقابت میان دونالد ترامپ و جو بایدن با توجه به آنکه نامزد شدن آنها برای حزب متبوعشان زودتر از موعد مشخص شده یکی از طولانی‌ترین کارزارهای انتخاباتی در تاریخ آمریکا است.

شبکه خبری ای‌بی‌سی به نقل از یکی از مراکز نظرسنجی وابسته به حزب دموکرات در این خصوص نوشته است: «این جوک تلخی است که طولانی‌ترین کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا همان انتخاباتی است که مردم کمتر درباره آن هیجان دارند.»

بایدن و ترامپ به راحتی در مرحله درون‌حزبی انتخابات ریاست‌جمهوری توانستند نامزدی حزب را از آن خود کنند و حتی قبل از آنکه رأی‌گیری‌ای انجام شود مشخص بود که آنها با رقیب سرسختی پیش روی خود مواجه نخواهند بود.

کارشناسان مسائل انتخاباتی در ماه ژانویه به پایگاه ای‌بی‌سی گفته بودند اینکه رقابت‌های انتخاباتی میان نامزد دو حزب از 9 ماه قبل از انتخابات نوامبر آغاز شود امری بی‌سابقه در تاریخ آمریکا است. نزدیک‌ترین شباهت‌ها مربوط به سال‌های 1996 و 2000 است. در این دو دوره رقابت‌ها بر سر کسب نامزدی اساساً در ماه مارس به پایان رسید.

«مارک آپدگرو»، که حوزه مطالعات او تاریخ‌شناسی انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا است گفت: «به یاد ندارم نامزدی دو حزب به این سرعت محقق شده باشد. ضمن آنکه فکر می‌کنم که آمریکایی‌ها هیجان چندانی برای این موضوع داشته باشند.»

بایدن و ترامپ به عنوان دو نامزدی که هر یک سابقه 4 سال ریاست‌جمهوری در کارنامه‌شان دارند از لحاظ محبوبیت وضعیت فاجعه‌باری دارند. پایگاه ای‌بی‌سی نوشته مصاحبه با رأی‌دهندگان در سراسر دوران انتخابات نشان می‌دهد که نگرش رأی‌دهندگان درباره رقابت این دو نفر ملغمه‌ای از ناباوری و گاه هراس است.

هلن هیگار، یکی از رأی‌دهندگان اهل نیوهمپشایر در گفت‌وگو با این رسانه درباره اینکه در رقابت بین این دو نامزد کدام را ترجیح می‌دهد، تصریح کرد: «تصمیم سختی است چون اصلاً از مسیری که کشور در آن قرار دارد، رضایت ندارم.»

«ماس کانو»، یکی دیگر از رأی‌دهندگان در کارولینای جنوبی هم گفت: «ترسناک است. من در گذشته هم به جمهوری‌خواه‌ها و هم به دموکرات‌ها رأی داده‌ام. کاش به جای اینجا نامزدهای بیشتری داشتیم نامزدهای بهتری حضور داشتند.»

یک نظرسنجی جدید که خبرگزاری رویترز انجام داده نیز نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها علاقه‌ای به رقابت مجدد این دو نامزد ندارند. این نظرسنجی نشان داد که بیش از نیمی از رأی‌دهندگان از نظام دو حزبی آمریکا ناراضی هستند و تنها 25 درصد آن را تأیید کرده‌اند.

ویتنی تالاریکو، 35 ساله گفت: «مستقل‌ها واقعا شانسی ندارند. شخصیت‌های قطبی معمولا بر صدر می‌نشیندد و این مسئله‌ای غم‌انگیز برای کشورمان است.» او در پاسخ به اینکه به ترامپ رأی خواهد داد یا بایدن گفت احتمالاً دنبال یک حزب سوم خواهد گشت.

در این نظرسنجی 75 درصد از رأی‌دهندگان گفته بودند که بایدن نباید برای انتخاب مجدد نامزد شود. این رقم برای ترامپ 56 درصد بود.

نیکی هیلی، رقیب انتخاباتی دونالد ترامپ در یکی از سخنرانی‌هایش به همین موضوع اشاره کرد: «اکثر آمریکایی‌ها خواستار مسابقه مجدد بین بایدن و ترامپ نیستند. اولین حزبی که نامزد 80 ساله‌اش را بازنشسته اعلام کند حزبی خواهد بود که در این انتخابات برنده خواهد شد.»

عدم محبوبیت بایدن در میان رأی‌دهندگان آمریکایی از عملکرد شتابزده و نسنجیده وی هم در سیاست داخلی و هم در سیاست خارجی نشأت می‌گیرد. در حوزه سیاست خارجی، محبوبیت بایدن به ویژه بعد از خروج فاجعه‌آمیز از افغانستان به طور مستمر نزولی بوده است. 

علاوه بر این، بحران‌آفرینی آمریکا در اوکراین باعث شد آمریکا به صورت غیرمستقیم وارد جنگی شود که تا کنون بیش از 50 میلیارد دلار برای این کشور هزینه داشته باشد و ایالات متحده با تورمی افسارگسیخته که در 40 سال گذشته بی‌سابقه بوده مواجه شود.

گاف های پرتکرار و دردسرساز بایدن برمی گردد که نتیجه سن و زوال عقلانی و جسمانی او است نیز از جمله عوامل کاهش محبوبیت او است. زمین خوردن هنگام سوار شدن به هواپیما، فراموشی، گم کردن مسیر بعد از سخنرانی، جابجا و اشتباه خطاب کردن افراد و سمت هایشان از معاون اول خود گرفته تا ملکه انگلیس و رئیس جمهوری قبلی افغانستان و غیره تنها بخشی از گاف های بایدن بوده است.

اما آیا کاهش محبوبیت بایدن به معنی محبوبیت نامزد جمهوری‌خواهان است؟

صریح ترین پاسخ به این پرسش، «خیر» است.

بی‌میل به دموکرات‌ها بی اشتیاق به جمهوریخواهان

مردم آمریکا در انتخابات میان دوره ای کنگره نشان دادند که اگرچه از دموکرات ها مایوس‌اند اما اشتیاقی هم به طیف جمهوریخواهی ندارند که ترامپ نامزد اصلی آن است؛ نامزدی که جزو نادر روسای جمهوری آمریکا بود که تنها یک دوره بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد و در این مدت جهان را به چالش و باعث شورش داخلی و تسخیر کنگره شد.

بی تردید در صورت استقبال مردم از جمهوریخواهان، دو مجلس نمایندگان و سنا در اختیار این حزب قرار می گرفت؛ موضوعی که تحقق نیافت و نشان داد آمریکایی ها از حزب رقیب هم دل خوشی ندارند. در آن انتخابات چنانچه پیش از این در آبان‌ماه هم گزارش دادیم حمایت ترامپ از نامزدهای جمهوری‌خواه به جای انکه  به ارتقای آنها منجر شود، عملکرد آنها را عملاً کاهش داد.

ترامپ در انتخابات نوامبر سال جاری میلادی به عنوان یک فرد خنثی و بدون کارنامه پای به رقابت با بایدن نمی‌گذارد. او با سبقه‌ای 4 ساله که اتفاقاً سبقه‌ای ضعیف و پرحاشیه در ذهن رأی‌دهندگان آمریکایی است وارد عرصه انتخابات خواهد شد.

ترامپ در 4 سال حضورش در کاخ سفید آمریکا را از پیمان‌های چندجانبه جهانی و سازمان‌های بین‌المللی خارج کرد، علیه متحدانش در فراسوی آتلانتیک جنگ‌ تجاری به راه انداخت، سیاست «مدارای صفر» علیه مهاجران به کار گرفته و در صحنه داخلی، با سیاست‌هایی مانند حمایت از شکنجه و سرکوب معترضان، صدور حکم عفو برای متهمان جنایت‌های جنگی، دامن زدن به تفرقه‌های نژادی و سیاسی و حمایت از خشونت پلیس، مشروعیت آمریکا برای دفاع از آرمان‌های حقوق بشر و دموکراسی را عریان‌تر از بیش از هر زمان دیگر زیر سوال برد.

بسیاری از آثار منفی سیاست خارجی ترامپ، بر خلاف وعده‌هایی که جو بایدن برای خنثی کردن آنها داد ماندگار بود. تصمیم‌های ترامپ در خارج کردن واشنگتن از این همه توافق‌های بین‌المللی، برای همیشه این برداشت را ایجاد کرد که روسای جمهور آمریکا نمی‌توانند دولت‌های ما بعد خودشان را به پایبندی به توافقات فعلی ملزم کنند و این خصوصاً با توجه به افزایش قطبیت فضای سیاست آمریکا مسئله‌ای بسیار قابل توجه است.

«ربکا لیسنر»، استادیار «کالج جنگ نیروی دریایی» آمریکا درباره اثرات سیاست خارجی ترامپ گفت: ««عصر توافقات عمده به پایان رسید. مسئله محتمل این است که شرکای ما دیگر به آمریکا برای پایبند ماندن به تعهداتش اعتماد نکنند. حتی اگر آمریکا بخواهد سکان سنتی خودش در رهبری را بازپس بگیرد ما از این پس همیشه کشوری خواهیم بود که دونالد ترامپ را انتخاب کرد.»

بعد از چراغ سبز ترامپ به ترکیه برای حمله به نیروهای متحد آمریکا در سوریه، «دنیس راس»، مقام سابق آمریکایی در روزنامه واشنگتن‌پست به نقل از مقام یکی از کشورهای عربی نوشت: « الان خیلی‌ها در منطقه می‌گویند: اگر روی پوشش آمریکا حساب کنی، برهنه می‌مانی.»

 اینطور به نظر می‌رسد که مردم آمریکا بیش از آنکه برای یک آینده روشن به پای صندوق‌های رای بروند، قرار است برای جلوگیری از محقق شدن آنچه سناریوهای آخرالزمانی در کشورشان عنوان می‌شود، اقدام به رای دادن در قالب انتخابات ریاست جمهوری  2024 آمریکا کنند و از میان 2 فرد که کارنامه‌های ضعیفی در کاخ سفید دارند آنکه کمتر خطرناک است را به ریاست جمهوری کشورشان برگزینند.

انتهای پیام/