پشت‌پرده حمایت تاریخی و بی‌چون‌وچرای آمریکا از رژیم صهیونیستی

‌خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: در نخستین روز سال ۱۴۰۳، رهبر معظم انقلاب اسلامی با حضور در حسینیه امام خمینی (ره) در جمع اقشار مختلف مردم تهران سخنرانی و درباره تحولات اخیر منطقه، نکته‌هایی را یادآوری کردند.

رهبر معظم انقلاب به حمایت‌های همه‌جانبه غرب با محوریت آمریکا از رژیم صهیونیستی اشاره و خاطرنشان کردند: «اروپایی‌ها و آمریکا سلاح فرستادند، امکانات فرستادند، انواع و اقسام کمک‌ها را کردند. ظلمت دنیای امروز این است؛ ما امروز با این دنیا مواجهیم. این یک نگاه؛ این نگاه از یک زاویه که نشان‌دهنده وضعیّت دنیای امروز بود.»

اگرچه اوج حمایت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی در جریان تجاوزهای بیش از ۶ ماهه به نوار غزه صورت گرفته اما با نگاهی به گذشته و فضای پساجنگ جهانی دوم، حمایت‌های بی‌چون‌وچرای آمریکا از این رژیم جعلی همواره به چشم می‌خورد.

آمریکا بزرگترین تأمین کننده مالی-تسلیحاتی صهیونیست‌ها بعد از جنگ جهانی دوم

از زمان جنگ جهانی دوم، آمریکا بیش از هر کشور دیگری به رژیم جعلی صهیونیستی که در سال ۱۹۴۸ تأسیس شد، کمک کرده‌است.

بر اساس گزارشی که اندیشکده «شورای روابط خارجی» آمریکا به تازگی انتشار داده، فاش شده که رژیم صهیونیستی تبدیل به اصلی‌ترین متحد در بیرون از اعضای ناتو برای آمریکا شده‌است و این رژیم «دسترسی ممتاز به پیشرفته‌ترین فن‌آوری‌های و تجهیزات نظامی آمریکا را دارد.»

این اندیشکده آمریکایی با تاکید بر اینکه «اسرائیل از زمان تأسیس به عنوان بزرگترین دریافت‌کننده تصاعدی کمک‌های خارجی آمریکا بوده‌»، نوشته‌است که رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۴۶ تا ۲۰۲۳، حدود ۲۱۶ میلیارد دلار کمک نظامی و ۸۱ میلیارد دلار کمک اقتصادی را از آمریکا دریافت کرده و مجموع این کمک‌ها به ۲۹۷ میلیارد دلار می‌رسد.

در فهرست این گزارش بعد از رژیم صهیونیستی، مصر در رده دوم دریافت‌کننده بیشترین کمک‌های خارجی آمریکا قرار گرفته‌است. اما مجموع کمک‌هایی که قاهره از واشنگتن دریافت کرده شامل ۸۹ میلیارد دلار کمک نظامی و ۷۸ میلیارد دلار کمک اقتصادی می‌شود که تقریباً معادل نصف مبالغی که این رژیم دریافت کرده‌است. همچنین بر اساس تحلیل کارشناسان این اندیشکده، تا سال ۲۰۲۸، آمریکا به طور سالانه بیش از چهار میلیارد دلار به رژیم صهیونیستی کمک خواهد کرد و احتمال افزایش یافتن این رقم به علت جنگ و جنایت رژیم در غزه و تغییر شرایط جغرافیای سیاسی منطقه نیز وجود دارد.

گزارش اخیر «اداره پژوهش‌های کنگره» (سی‌آراس) افزون بر کمک‌های تسلیحاتی، بر روی کمک‌های اقتصادی آمریکا به رژیم صهیونیستی تمرکز دارد و در بخشی از آن آمده‌است: «اکنون تقریباً تمام کمک‌های دوجانبه ایالات متحده آمریکا به اسرائیل در قالب کمک‌های نظامی است؛ اسرائیل از سال ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۷ کمک‌های اقتصادی چشمگیری نیز دریافت کرد.» البته اداره پژوهش‌های کنگره به کمک ۱۰ میلیارد دلاری آمریکا برای ایجاد سامانه دفاع موشکی «گنبد آهنین» نیز اشاره می‌کند.

حمایت تاریخی رؤسای جمهوری آمریکا از رژیم صهیونیستی

تداوم حمایت‌های راهبردی از رژیم صهیونیستی در عین تلاش برای مدیریت رویکردهای آن، تقریباً در تمام دولت‌های آمریکا وجود داشته‌است. آمریکا در سال ۱۹۶۷ در ابتدا از هرگونه اتحاد نظامی با رژیم صهیونیستی خودداری می‌کرد اما تنها یکسال پس از آن با نقش‌آفرینی کنگره، هواپیماهای فانتوم جدید به رژیم صهیونیستی تحویل داده‌شد تا برتری نظامی این رژیم بر عرب‌ها میسر شود.

تل‌آویو همچنین در دهه ۷۰ میلادی حمله پیش‌دستانه‌ای علیه مصر و سوریه انجام نداد چرا که از تصمیم‌های بعدی آمریکا نگران بود، مسأله‌ای که مقدمه آغاز جنگ «یوم کیپور» (غفران) شد. همچنین در دولت بعدی آمریکا و دوران ریاست جمهوری کارتر، حمایت ظاهری از حقوق سیاسی فلسطینی‌ها با مطرح شدن ابتکار «کمپ دیوید»، سبب بروز تنش‌هایی در روابط دو طرف شد.

در دوره ریگان نیز حمایت آمریکا از همکاری امنیتی و مقابله با تروریسم، همزمان با گفت‌وگوها با سازمان آزادی‌بخش فلسطین انجام گرفت. بوش پدر نیز در مارس ۱۹۹۰ اعلام کرد که بیت‌المقدس شرقی بخشی از مناطق اشغالی است و در زمره حاکمیت رژیم صهیونیستی محسوب نمی‌شود اما در همان دوره آمریکا مجدداً تعهد خود درباره امنیت این رژیم را به ویژه بعد از بحران حمله عراق به کویت اعلام کرد. در دوره کلینتون نیز وی در ۱۳ دسامبر ۱۹۹۳ زمینه توافق «اسلو» بین رژیم صهیونیستی و سازمان آزادی‌بخش فلسطین را فراهم کرد.

در دوره بوش پسر، آمریکا شهرک‌سازی‌ها در مناطق اشغالی را مانعی در مقابل تشکیل دولت فلسطین عنوان کرد و با حمایت از خروج تل‌آویو از نوار غزه، آن را راهی برای بازگشت به روند نقشه راه و دستیابی به راه حل دو دولتی ارزیابی کرد اما در سال ۲۰۰۶ و بعد از آغاز جنگ ۳۳ روزه، شورای امنیت درخواست لبنان را برای اجرای آتش بس فوری بین رژیم صهیونیستی و لبنان رد کرد که ایالات متحده نقشی کلیدی در این زمینه داشت.

در دوره اوباما نیز به رغم تمرکز او بر بازسازی روابط با کشورهای اسلامی که در دوره بوش آسیب دیده بود، وی تمایل خود را برای برقراری صلح بین رژیم اشغالگر و فلسطین ابراز کرد. یک روز بعد از سوگند اوباما به عنوان رئیس جمهور، نیروهای نظامی اشغالگر به طور کامل از باریکه غزه عقب‌نشینی کردند و آمریکا متعهد شد ۹۰۰ میلیون دلار برای روند بازسازی غزه کمک کند. با این وجود، اوباما در سخنرانی ژوئن ۲۰۰۹ اظهار داشت که فلسطینی‌ها باید از بکارگیری خشونت بپرهیزند.

با این حال در دوره ترامپ، آمریکا به دلیل گرایش خاص رئیس جمهور، روابط مشاور (داماد) او با سران صهیونیست، سیاست‌های وی در انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی، خروج یک‌جانبه از توافق هسته‌ای ایران و ۱+۵ و نیز حمایت‌های نظامی از این رژیم، در مجموع حمایت‌های تمام عیاری را از تل‌آویو به عمل آورد؛ حمایت‌هایی که در دولت بایدن نیز تداوم یافت و اوج آن را می‌توان در جریان جنگ جاری در نوار غزه مشاهده کرد.

فرجام کلام

روابط آمریکا و رژیم صهیونیستی از آن دسته روابطی است که با تحول‌های سیاسی داخلی در درون کابینه رژیم و همچنین در کاخ سفید کمتر دچار نوسان شده‌است؛ هر چند دولت‌های مختلف آمریکا در عین اتحاد راهبردی با رژیم صهیونیستی، محدودیت‌هایی را در صورت تعارض سیاست‌های خود با تل‌آویو، اعمال کرده‌اند. در واقع می‌توان گفت که اختلافات دو طرف بیشتر جنبه تاکتیکی دارد تا راهبردی.

این روابط راهبردی از «هری ترومن» رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا که نخستین رهبر جهان در به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی بود تا امروز در دولت بایدن تداوم یافته‌است.

با استناد به مصاحبه چند ماه پیش «جیمی کارتر» رئیس جمهوری پیشین آمریکا، هر دولتی در این کشور باید از رژیم اشغالگر حمایت کند. کارتر ۹۹ ساله می‌گوید: «من به عنوان یک مسیحی در سیاستِ آمریکا به همراه خیلی‌های دیگر متعهد به یک قانون هستیم. آن قانون می‌گوید هرچه رژیم صهیونیستی در هر زمان انجام داد باید مورد حمایت قرار بگیرد و در عین حال باید به وسیله رسانه، افکار عمومی را برای پذیرفتن آن متقاعد کرد… ما مأمور به حمایت از سیاست‌های اسرائیل هستیم؛ هرچه که باشد…»

از نگاه ناظران، نفوذ و حضور فعال یهودی‌ها همچون لابی قدرتمند «آیپک» در ساختار قانون‌گذاری و تصمیم‌سازی‌ها در آمریکا باعث این حمایت دائمی و بی‌چون‌وچرای واشنگتن از رژیم صهیونیستی شده‌است. از طرف دیگر، از منظر دولتمردان آمریکایی، این رژیم از نقش حیاتی برای تأمین منافع آمریکا برخوردار است و در سیاست خارجی آمریکا به عنوان متحد قابل اعتماد عمل می‌کند.

دلیل این حمایت کورکورانه آمریکا از رژیم صهیونیستی هر چه که باشد، باعث شده که صهیونیست‌ها به بزرگترین جنایتکاران تاریخ تبدیل شوند که شهادت بیش از ۳۴ هزار نفر طی حدود ۷ ماه تنها گوشه‌ای از پرونده قطور نسل‌کشی آنان است.

همچنین این حمایت همه‌جانبه باعث شده که رژیم صهیونیستی افزون بر ترور و آتش‌افروزی در نقاط مختلف منطقه، به توسعه زرادخانه اتمی خود ادامه دهد. این رژیم جعلی تا کنون از امضای پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای و نیز صدور مجوز برای بازرسی بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از تأسیسات هسته‌ای خود امتناع کرده‌است.