رفتارشناسی اسرائیل در فلسطین؛ از «نکبت» تا «نسل کشی در غزه»

به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری مهر، پایگاه خبری شبکه الجزیره در مقاله‌ای به بررسی تحولات رفتاری رژیم صهیونیستی از زمان آغاز اشغالگری در سرزمین فلسطین اشغالی پرداخته و نقاط عطف این تحولات را برشمرده است.

«نکبت» اصطلاحی است که به کوچ اجباری و دسته جمعی فلسطینیان که در سال ۱۹۴۸ صورت گرفته و دست کم باعث آواره شدن ۷۵۰ هزار فلسطینی از خانه و کاشانه خود شد، اطلاق می‌شود. مردم فلسطین همه ساله ۱۵ می را به عنوان سالروز نکبت گرامی می‌دارند. نظامیان و گروهک‌های مسلح صهیونیست در این روز اقدام به آواره کردن بیش از ۷۵۰ هزار فلسطینی کردند تا بتوانند دولت جعلی خود را در اراضی فلسطین برقرار کنند.

الجزیره در ادامه، مهم‌ترین تحولات موجود در فلسطین از سال ۱۹۱۷ و زمان امضای بیانیه بالفور را که مقدمه سازی برای ایجاد نکبت به شمار می رود، مورد بررسی قرار داده است:

۱۹۱۷؛ بیانیه بالفور

بیانیه یا معاهده بالفور به نامه‌ای گفته می‌شود که آرتور جیمز بالفور وزیر خارجه وقت بریتانیا در تاریخ ۲ نوامبر ۱۹۱۷ برای اعلام حمایت و تاسیس «وطن قومی برای ملت یهود» در فلسطین نوشت که در آن زمان زیر نظر امپراتوری عثمانی قرار داشت و دارای اقلیت یهودی بود. در روز ۴ نوامبر همان سال دولت بریتانیا معاهده بالفور را برای کمک به تاسیس این میهن تحت نظارت خود در فلسطین صادر کرد.

بریتانیا بین سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۴۸ حاکمیت فلسطین را در اختیار داشت و در این مدت از مهاجرت یهودیان اروپایی و دیگر نقاط جهان به فلسطین استقبال کرده و فعالیت‌های گسترده‌ای در آموزش و تجهیز شبه نظامیان صهیونیست در فلسطین انجام داد.

۱۹۴۷؛ تجزیه فلسطین

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نوامبر ۱۹۴۷ قطعنامه‌ای را با موافقت ۳۳ کشور و مخالفت ۱۳ کشور و رای ممتنع ۱۰ کشور دیگر صادر کرد که بر اساس آن به نمایندگی انگلیس در فلسطین، دو دولت مستقل عربی و یهودی تشکیل می‌شود که حاکمیت بین المللی آن در اختیار سازمان ملل متحد بوده و در شهر قدس مستقر می‌شد. قرار بود شورای قیمویتی تشکیل شود تا به نمایندگی از سازمان ملل متحد مدیریت این کشور را در اختیار داشته باشد.

۱۹۴۸؛ سال نکبت و تبدیل شبه نظامیان تروریست به دولت

بعد از صدور مصوبه تجزیه فلسطین، گروهک‌های مسلح یهودی کوچ اجباری بیش از ۷۵۰ هزار فلسطینی را آغاز کردند. از این میان ۲۸۰ هزار نفر به کرانه باختری منتقل شده و ۷۰ هزار نفر در کرانه شرقی مستقر شده و ۱۹۰ هزار نفر نیز به نوار غزه رفتند. همچنین حدود ۱۰۰ هزار فلسطینی به صورت اجباری به لبنان منتقل شده و ۷۵ هزار نفر به سوریه و ۷ هزار نفر به مصر و ۴ هزار نفر به عراق رفتند. کوچ اجباری فلسطینیان از خانه و کاشانه خود آغازی برای اعلام موجودیت دولت صهیونیست در ۱۵ می سال ۱۹۴۸ شد.

۱۹۵۶؛ تجاوز سه جانبه رژیم صهیونیستی

در ۲۹ اکتبر ۱۹۵۶ نظامیان رژیم صهیونیستی اقدام به اشغال شرق کانال سوئز و صحرای سینا و نوار غزه کردند. نیروهای انگلیسی و فرانسوی نیز در ۳۱ اکتبر به آنها پیوستند تا بتوانند حاکمیت جمال عبدالناصر در مصر را براندازی کنند. این اقدام در واکنش به تلاش‌های عبدالناصر برای بین‌المللی کردن کانال سوئز و ادامه حمایت از عملیات شهادت طلبانه فلسطینیان در غزه صورت گرفت.

۱۹۶۷؛ جنگ ۶ روزه و توسعه مرزهای رژیم صهیونیستی

در پنجم ژوئن ۱۹۶۷ رژیم صهیونیستی اقدام به حمله نظامی به مصر و لبنان و سوریه و اردن کرده و بخش‌های دیگری از اراضی تاریخی فلسطین به علاوه بلندی‌های جولان در سوریه و شبه جزیره سینا در مصر را به اشغال خود درآورد. این جنگ منجر به شهادت بیش از ۲۵ هزار عرب و زخمی شدن ۴۵ هزار نفر دیگر شد و ۶ هزار نفر نیز به اسارت رژیم صهیونیستی درآمدند. در این مدت ۳۰۰ هزار فلسطینی از کرانه باختری و نوار غزه و همچنین ۱۰۰ هزار نفر از ساکنان جولان و هزاران نفر از اهالی شبه جزیره سینا آواره شدند.

در پی این جنگ، شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۲۴۲ را در ۲۲ نوامبر سال ۱۹۶۷ به تصویب رساند که در این قطعنامه از نظامیان صهیونیست خواسته شده بود از اراضی اشغال شده در جنگ ژوئن عقب نشینی کنند.

۱۹۸۷؛ انتفاضه سنگ

انتفاضه اول فلسطین با اقدام یک اسرائیلی در زیر گرفتن کارگران فلسطینی در مجاورت یکی از ایستگاه‌های بازرسی با خودرو صورت گرفت که در تاریخ ۸ دسامبر ۱۹۸۷ انجام شد. این اقدام باعث اعتراضات و تظاهرات ملت فلسطین شده و این اعتراضات به انتفاضه‌ای تبدیل شد که چندین سال ادامه پیدا کرده و شامل بیشتر گروه‌های فلسطینی شد. سلاح اولیه فلسطینیان در این انتفاضه سنگ بود و در مقابل، اشغالگران صهیونیستی از تمامی ابزارهای نظامی برای سرکوب اعتراضات استفاده می‌کردند.

انتفاضه سنگ تا سال ۱۹۹۲ ادامه پیدا کرد و در این سال بود که مذاکرات بین جنبش آزادیبخش فلسطین و رژیم صهیونیستی آغاز شد و در نهایت منجر به امضای معاهده اسلو در سال ۱۹۹۳ گشت. امضای این معاهده به انتفاضه سنگ پایان داد در جریان این انتفاضه ۱۵۵۰ فلسطینی به شهادت رسیده و حدود ۷۰ هزار نفر زخمی شدند. در این مدت همچنین ۷۰ نظامی صهیونیست و ۹۹ شهرک‌نشین اسرائیلی به هلاکت رسیدند.

۱۹۹۳؛ معاهده ننگین اسلو

در ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳ جنبش آزادیبخش فلسطین توافق اسلو را با رژیم صهیونیستی به امضا رساند که در آن آمده بود که باید به چندین دهه درگیری و منازعه پایان داده شده و حقوق مشروع و سیاسی متقابل برای دو طرف به رسمیت شناخته شود. قرار بود حاکمیت خود مختار انتقالی در فلسطین بعد از عقب‌نشینی اسرائیل از غزه و اریحا تشکیل شده و قدرت به صورت مسالمت آمیز از موسسات نظامی و غیرنظامی اسرائیل به نمایندگان فلسطین تحویل داده شود.

دو طرف بعد از این توافق، توافق اقتصادی پاریس را در جولای ۱۹۹۴ به امضا رساندند تا مناسبات اقتصادی و مالی فی مابین را نیز مشخص کنند. همچنین توافق قاهره به عنوان مقدمه چینی برای انتقال اختیارات غیر نظامی در کرانه باختری به امضا رسید.

در آگوست سال ۱۹۹۴ مذاکرات دیگری بین دو طرف انجام شد و توافق اوسلو ۲ یا توافق موسوم به طابا در خصوص حاکمیت مدنی در کرانه باختری و نوار غزه در ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۵ میان دو طرف امضا شد.

سپتامبر ۲۰۰۰؛ انتفاضه الاقصی

در ۲۸ سپتامبر سال ۲۰۰۰ انتفاضه دوم فلسطین پس از یورش آریل شارون نخست‌وزیر اسبق این رژیم و نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی به مسجد الاقصی آغاز شد. در پی این اتفاق درگیری‌هایی بین نمازگزاران و نظامیان اشغالگر ایجاد شد که در نهایت ۸ فلسطینی به شهادت رسیده و ۲۵۰ نفر دیگر زخمی شدند. همچنین ۱۳ نظامی صهیونیست در این درگیری‌ها زخمی شدند.

محمد الدرة کودک فلسطینی که در برابر چشمان پدر خود به شهادت رسید، در انتفاضه دوم به عنوان نماد مبارزات مشخص شد و سطح درگیری های نظامی بین گروه‌های فلسطینی و ارتش رژیم صهیونیستی گسترش پیدا کرد.

در این دوره شهر قدس شاهد درگیری‌های شدیدی بود. این انتفاضه در نهایت به شهادت ۴۴۱۲ نفر و زخمی شدن ۴۸۳۲۲ نفر منجر شد و در طرف مقابل نیز ۱۰۶۹ صهیونیست به هلاکت رسیده و۴۵۰۰ نفر زخمی شدند.

اکتبر ۲۰۲۳؛ عملیات طوفان الاقصی

عملیات نظامی گروه‌های مقاومت فلسطین در نوار غزه علیه سرزمین‌های اشغالی در هفتم اکتبر سال ۲۰۲۳ شامل حمله زمینی و دریایی و هوایی بود و در جریان این عملیات نیروهای مقاومت به شهرک‌های اطراف نوار غزه نفوذ کردند.

در این عملیات نظامی بی‌سابقه، پایگاه‌ها و فرودگاه‌ها و استحکامات نظامی دشمن صهیونیستی مورد هدف قرار گرفت و ۵ هزار موشک و خمپاره در ۲۰ دقیقه اول عملیات شلیک شد و رژیم صهیونیستی نیز با نسل‌کشی در غزه و کرانه باختری و به شهادت رساندن بیش از ۳۵ هزار شهید و زخمی شدن بیش از ۸۰ هزار نفر به این عملیات واکنش نشان داد.

رهبران سیاسی فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه اتفاق نظر دارند که عملیات طوفان الاقصی نقطه عطف بی‌سابقه‌ای در تاریخ مقاومت بوده و مرحله جدیدی از مراحل درگیری برای آزادسازی اراضی فلسطین به شمار می‌رود.