شهری که در بهت غم پدرش بود‌/ آذربایجان در سوگ آل‌هاشم + فیلم

به گزارش وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از تبریز، بدنم هنوز از ازدحام و بدوبدوی دو روز قبل درد می‌کند. به سمت میدان شهدا روانه می‌شوم اما مسیرهای منتهی به میدان بسته است و این مسیر را پیاده به سمت محل شروع طی می‌کنم.

در مسیر میدان نماز تا میدان شهدا، پیرمردی پشت میز کوچکی ایستاده و چای برای عابرین می‌ریزد. جمعیت به سمت جایگاه حرکت می‌کنند. جوانی که بر گردنش خالکوبی داشت توجهم را جلب می‌کند. نزدیکش می‌شوم و بر صفحه گوشی‌اش، عکسی از امام جمعه را می‌بینم و متوجه گریه کردنش می‌شوم.

.

دستجات اصیل و قدیمی تبریز با نوای “ای‌وای حسینیم ای‌وای”  یک به یک با علم‌های عزای خود به سیل جمعیت می‌پیوندند.

پیکر امام جمعه شهید وارد میدان شهدا می‌شود. جمعیت مانند ابرهای آماده ی باران اشک می‌ریزند. پس از تصویر برداری و تهیه گزارش از محل تجمع، میدان اصلی شهر جمعیت را ترک کرده و از میدان دانشسرا به سمت میدان ساعت حرکت می‌کنیم.

روایت مردم از ایوان عمارت ساعت وصف ناشدنی است! جمعیت از هر چهار جهت میدان به سمت پیکر درحال حرکت هستند و هر لحظه به شمار آنها اضافه می شود.

صدای طبل می آید، ریتمش تند است. امروز، تجسم روز عاشوراست. از هر طرف نوای حسین حسین می آید. موج جمعیت درحال بدرقه امام جمعه شهید است.

صدای طبل‌ها بیشتر می شود. تراکم جمعیت حرکت را  سخت می‌کند. همه صف کشیده‌اند و پیکر را تماشا می‌کنند و چشم‌ها چاره‌ای جز گریستن ندارند.

به سیل جمعیت چشم که می‌گردانی تمامی اقشار جمع شده‌اند.

.

توصیفم از هر قشر یعنی از آن دختر این سرزمین که کم حجاب است و آن بازاری که می گوید من از سیاست متنفرم بگیر تا آن پیرمرد 90 ساله ای که واکر به دست زیر لب نوحه سرایی می کند و حتی آن جوانی که شاید به تیپش نمی خورد امام جمعه شهرش را حتی به اسم بشناسد در خیل جمعیت به کرات به چشم می آمدند.

آه از این غم، حاج آقا مگر شما که بودی و چگونه با مردم تا کردی که از میدان ساعت تا اتوبان به سوگ شما خیل مردم به گونه ای بود که با چشم نمی توان شمرد.
دل ما برای آن تبسم دلنشین و راهنمایی‌های پدرانه شما تنگ خواهد شد…

.

انتهای پیام/