4 سالگی قتل فلوید و بیم و امیدهای برابری نژادی در آمریکا

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، چهار سال قبل روز 25 مه نام “جورج فلوید” به سرعت از آن گوشه‌ای در خیابان شیکاگو آمریکا که یک دانش‌آموز دبیرستانی فیلم خفه شدن او زیر پای افسر سفیدپوست 46 ساله را گرفت در تمام دنیا بر سر زبان‌ها افتاد و ماجرای تبعیض نژادی پلیس به آشکارترین شکل مقابل دیدگان جهان قرار گرفت.

اما در حالی که مرگ فلوید به شعاری برای برابری و عدالت نژادی تبدیل شد، چهار سال بعد، عزیمت به سوی اصلاحات جامع در آمریکا مملو از چالش‌هایی است. شتاب کاهش یافته و تلاش‌های قانونی متوقف شده است و جوامع، مدافعان و خانواده‌هایی را که عزیزانشان را از دست داده‌اند، ناامید کرده است.

مرگ فلوید، خشم و خواستار تغییر را برانگیخت. دموکرات‌ها و جمهوری خواهان کنگره با احساس خشم عمیق در سراسر ایالات متحده، طرح های مختلفی را ارائه کردند. اما با گذشت زمان تغییرات گسترده‌ای مشاهده نمی‌شود.

“کیتا فلوید”، خواهر زن جورج در این خصوص به “سی‌بی‌اس” گفت: «این همان توهین است، اقدام نکردن».

به گزارش “سی‌بی‌اس”، در سال‌های پس از مرگ فلوید، قتل‌هایی توسط پلیس این کشور صورت گرفته است. از جمله در اوایل سال 2023 که “تایر نیکولز”، یک مرد سیاه‌پوست 29 ساله در تنسی درگذشت. اندکی بعد، “تیم اسکات”، سناتور جمهوری‌خواه کارولینای جنوبی، سخنرانی کرد و دموکرات‌ها و سیاست را به دلیل عدم پیشرفت مورد انتقاد قرار داد.

بعد از قتل جورج فلوید آمارهایی تکان‌دهنده از وضعیت خشونت‌های نژادپرستانه پلیس علیه سیاه‌پوستان منتشر شد. به عنوان مثال، سازمانی به نام «رصد خشونت پلیس» در گزارشی نوشت که پلیس آمریکا در سال 2020 بیش از 1000 نفر را کشته که 28 درصد قتل‌های انجام شده را سیاه‌پوستان تشکیل می‌دهند. این آمار از آن جهت درباره وضعیت خشونت‌های نژادپرستانه اهمیت دارد که سیاه‌پوستان تنها 13 درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند.

همچنین آمارها نشان می‌دهد که در مورد قتل‌های انجام شده، پاسخگویی کمی وجود دارد؛ طبق نقشه برداری خشونت پلیس، 98.3 درصد از قتل‌های صورت گرفته بین سال‌های 2013 و 2020 منجر به اتهام کیفری برای افسران درگیر نشده است.

ذات تبعیض‌آمیز سرمایه‌داری

نظام سرمایه‌داری و تبعیض‌های ناگزیر ملازم با آن از دیربار مورد اعتراض یک نظام پیچیده اجتماعی است که در آن حق ویژه انباشت ثروت، بر تمامی شئون حیات شغلی و همچنین جوانب مختلف زندگی اجتماعی اعم از دسترسی به خدمات سایه می‌افکند.

در نظم اجتماعی بنا شده بر اساس این ایدئولوژی، آن دسته از گروه‌های اجتماعی که قادر به ایفای نقش در انباشت سرمایه نیستند مثل سالمندان، معلولان، کارگران آسیب‌دیده یا اجتماعات سنتی مورد غفلت قرار می‌گیرند و یا مجبور به برخورداری از کمترین خدمات و مزایا هستند. بهزیستی انسان در نظام سرمایه‌داری یک دغدغه ثانویه است و اجحاف در حق گروه‌های مختلف، ماحصل ناگریز آن. بهترین مصداق چنین جامعه‌ای را می‌توان در انواع تبعیض‌های حاضر در جامعه آمریکا مشاهده کرد.

تبعیض نژادی در رفتار پلیس آمریکا با شهروندان رنگین‌پوست که این روزها نقش پررنگ‌تری در مباحثات عمومی به خود گرفته، تنها یکی از بی‌شمار گونه‌های تبعیض در آمریکا است که البته مسئله‌ای پراهمیت است و به طور متوسط سالانه حداقل یک بار رنگ و لعاب‌ها را از چهره بزک‌کرده‌ واشنگتن زدوده و کنار می‌زند.

سفیدبرترانگاری

گروه‌هایی مانند «کوکلاکس کلان‌ها» که به برتری سفیدپوستان بر سایر گروه‌ها اعتقاد دارند و افکار «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا آنها را نمایندگی می‌کند را می‌توان به عنوان یکی از نمادهای بارز ماندگاری اولیه‌ترین اشکال نژادپرستی در جامعه آمریکا در نظر گرفت.

از نظر طرفداران برتری نژادی سفیدپوستان، دنیا در حال حرکت به سمت جنگی نهایی میان سفیدپوست‌ها و غیرسفیدپوست‌ها است. رمان «اردوگاه قدیسان» که در سال 1973 توسط نویسنده فرانسوی «ژان راسپای» به رشته تحریر درآمد مرام‌نامه بسیاری از راست‌گرایان نژادپرست تبدیل شده است. راسپای در آن کتاب روایتی از چنین جنگی ارایه کرده و تلاش می‌کند درباره نابودی سفیدپوستان به دست مهاجرانی از منطقه غرب آسیا هشدار دهد.

گروه کوکلاکس‌ کلان به عنوان یکی از مشهورترین این گروه‌ها ائتلافی از سه جنبش افراط‌گرایی در آمریکا است که بر تفوق و برتری نژاد سفید، ملی‌گرایی سفید و دیدگاه‌های ضد مهاجرت تاکید دارند و حتی در تاریخ خود سوابقی از اقدامات ضد کاتولیک و ضد اسلامی هم داشته‌اند.

نژادپرستی پلیس

آمارهایی که وزارت دادگستری ایالتی کالیفرنیا برای سال 2018 منتشر کرده نشان می‌دهند در حالی که میان آمارهای ارتکاب جرم میان سفیدپوستان و سیاه‌پوستان تفاوت معناداری وجود ندارد پلیس آمریکا سه برابر بیشتر احتمال دارد رانندگان سیاه‌پوست را در مقایسه با رانندگان سفیدپوست متوقف کرده و مورد تجسس قرار دهد.

این آمارها هنگامی معنای بیشتری پیدا می‌کنند که داده‌ها را از لحاظ تناسب جمعیتی هم تعدیل کنیم: سیاه‌پوستان تنها 6 درصد از جمعیت کالیفرنیا را تشکیل می‌دهند، با این حال در سال 2018 حدود 15 درصد از کل بازرسی‌های انجام‌شده به انها اختصاص یافته است.

یک تحلیل اماری که در سال 2015 انجام شده نشان می‌دهد قتل نابرابر سیاه‌پوست‌ها توسط افسران پلیس ارتباطی به دلیل ارتکاب بیشتر جرم از سوی سیاه‌پوست‌ها نیست و ارتباطی به این مسئله ندارد؛ یا در مطالعه‌ای دیگر مشخص شد که افسران پلیس عموماً با سیاه‌پوست‌ها با احترام کمتری نسبت به سفیدپوست‌ها برخورد می‌کنند.

راشاون ری، کارشناس ارشد موسسه بروکینگز به رویترز گفت که یکی از بزرگترین تغییراتی که دولت بایدن در زمینه اصلاحات پلیس انجام داده است، لغو سیاست دوران ترامپ بود که استفاده از احکام رضایت برای رسیدگی به خشونت پلیس را محدود می‌کرد.

نینا پاتل، مشاور سیاسی ارشد در «اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا»، بیان کرد: دستاوردهایی در زمینه مسئولیت پذیری پلیس وجود داشته است، اما آنها بسیار کمتر از آنچه ما می‌خواستیم، تاثیرگذار بوده‌اند.

او افزود که سیاست‌ها در ایالت‌هایی مانند لوئیزیانا، آریزونا و جورجیا، فیلمبرداری از پلیس را سخت‌تر می‌کنند، حتی اگر فیلم‌های افراد معمولی ضبط کننده تصاویر اغلب موارد وحشیگری نیروها را آشکار کنند.

سیکلی گی، رئیس هیئت مدیره جنبش «زندگی سیاه پوستان مهم است»، گفت: موضع ما این است که اصلاحات کافی صورت نگرفته است.

وی افزود: اصلاحات تدریجی کافی نیست. ما از بسیاری از خانواده‌ها نه تنها در مورد آنچه تجربه کرده‌اند، بلکه عدم پیشرفت و تغییر سیاست را می‌شنویم.

«جنبش برای زندگی سیاه پوستان»، یک شبکه ملی متشکل از بیش از 150 رهبر و سازمان، اکنون «قانون واکنش مردم» را اجرا می‌کند. این لایحه بر بودجه ایالتی و محلی برای “رویکرد فراگیر، کل نگر و سلامت محور” در ایمنی عمومی تمرکز دارد و جایگزین هایی از طریق وزارت بهداشت و خدمات انسانی برای مداخله پلیس ایجاد می کند.

کارشناسان می گویند که این لایحه احتمالاً با مقاومت قابل توجهی از سوی جمهوری خواهان و دموکرات های میانه رو مواجه خواهد شد. با این حال، مدافعان جنبش گفتند که به پیشبرد ادامه خواهند داد.

بسیاری از تحلیلگران معتقدند اگر شاهد 17 ساله‌ای نبود که مرگ «فلوید» را با تلفن همراه خود فیلمبرداری کند، پلیس آمریکا احتمالا واقعیت‌ها را به گونه دیگری عوض می‌کرد همانطور که در بسیاری از موارد در مورد آمریکایی‌های آفریقایی تبار و سایر افراد رنگین پوستان این کار را انجام داده است.

یک واقعیت جامعه آمریکا که آمارها و اسناد نشان می‌دهند این است که در آمریکا تنها یک درصد از قتل‌های پلیس از سال 2013 تا 2019 به اتهامات جنایی منجر شده است. یکی از اصلی‌ترین این دلایل این است که در آمریکا افسران پلیس معمولا علیه همکاران خود گزارش نمی‌دهند؛ و اینکه افسر خاطی چه جرمی و به چه اندازه‌ای مرتکب شده است اهمیت ندارد. همچنین دادستان‌ها و افسران پلیس با یکدیگر بسیار دوستانه رفتار می‌کنند و تقریبا همیشه به جای اینکه به مردم خدمت کنند، یکدیگر را پوشش می‌دهند، جدا از اینکه نژادپرستی ریشه‌کرده در ساختار پلیس، محاکمه یک سفیدپوست به خاطر قتل یک سیاه‌پوست را تابو جلوه می‌دهد.

انتهای پیام/