نطق از مولفه‌های مهم برای رساندن انسان به معرفت است

حجت‌الاسلام اسماعیل رمضانی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم دعای عرفه را یکی از دعاهای معروف  امام حسین(ع) عنوان کرد و اظهار داشت: این دعا دارای مضامین بلند عرفانی، شناخت خداوند و راز و نیاز به درگاه الهی است.

وی با بیان اینکه امام حسین(ع) در دعای عرفه به بیان شیوا به معرفی صفات خداوند، پیرامون تجدید عهد و پیمان با حضرت پروردگار، سیر وجودی انسان، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی و حمد و سپاس نعمات الهی پرداخت، افزود: تضرع به درگاه الهی، اقرار به فقر و تهیدستی، توبه و عنابه در مقابل گناهان، درخواست عفو و توفیق از جمله مضامین و مفاهیم بلند این دعای شریفه است.

این کارشناس مذهبی مضامین و مفاهیم دعای عرفه را بر 15 محور و بخش مطرح کرد و گفت: در ابتدای این دعا امام حسین(ع) در صحرای عرفات به همراه یاران و خاندانش از خیمه‌های خود بیرون آمده و رو به سوی خانه خدا به زمزمه دعا می‌پردازند. 

رمضانی با اشاره به اینکه ابتدای محور دعا از سوی سیدالشهدا(ع) مبنی بر حمد و ستایش خداوند و ستایش حضرت حق است، تصریح کرد: محور بعد، تجدید عهد و پیمانی است که انسان بایستی با پروردگار خود داشته باشد چرا که مدبر، تربیت کننده انسان و پرورنده شخصیت وجودی انسان اوست و صراحتاً از او هستیم و به سوی او بر می‌گردیم. 

وی ادامه محور دعای عرفه از زبان امام حسین(ع) را خودشناسی بیان و مطرح کرد: این خودشناسی چه در ظاهر یعنی از شکل‌گیری نطفه انسان در مراحل متعدد و چه در باطن انسان با پیرامون حیات است.

استاد حوزه‌ علمیه مازندران با بیان اینکه راز آفرینش انسان از دیگر محورهای این دعا است، افزود: در مراحل زندگی انسان تا رشد و تکامل رسیدن را بیان می‌کند که در تمام این مراحل خداوند متعال وی را از حوادث حفظ کرده و در نهایت به رشد و تکامل نهایی می‌رساند. در این دعا خداوند متعال به واسطه سخن گفتن، نطق و حرف زدن انسان را به تربیت و رشد می‌رساند؛ نطق و سخن گفتن از مولفه‌های مهم خدواند برای رساندن انسان به معرفت است.

رمضانی با تأکید بر اینکه یکی از محوریت‌های دعای عرفه وجود نعمات الهی است که انسان را از خاک خلق کرده و نعمت‌های رو و زیر زمینی را برای انسان‌ها خلق می‌کند، اظهار داشت: انسان از این نعمات بهره‌برداری کرده و آن روح وجودش رشد کرده و شاکر از این نعمات، روحش هر چه بهتر و بالاتر به خداوند نزدیک می‌شود.

سرپرست  دارالقرآن الکریم اداره‌کل تبلیغات اسلامی مازندران محور دیگر دعای عرفه را بدون حد و اندازه و قابل شمارش بودن نعمات خداوند متعال عنوان کرد و گفت: خداوند از بس نعماتش فراوان و زیاد است انسان توانایی شمارش این نعمات را در انوار و انهار ندارد. بحث ناتوانایی بر به جا آوردن شکر انسان، دیگر محور این دعا است که انسان نمی‌تواند شکر آن نعمت‌ها را کامل به جا آورد. 

رمضانی با اشاره به اینکه خواسته‌های یک انسان در دعای عرفه نیز مطرح می‌شود و آموزشی بر انسان جهت طلب و خواسته از خداوند است، افزود: امام حسین(ع)  از خداوند متعال خواستار شدند مبنی بر اینکه انسان می‌تواند با حمد و ستایش الهی به آن تربیت الهی نائل شود؛ در آن فطرت الهی طوری تربیت شده تا در کشاکش روزگار، آن سختی‌ها و گرفتاری و رنج و نواع آزمایشات الهی از آن فطرت خداوندی خود فاصله نگیرد و همواره بیش از پیش به تقرب به پروردگار خود برسد.

این کارشناس مذهبی یادآور شد: از مهم‌ترین محوریت دعای عرفه در این قسمت است که بیان می‌شود، در پیشگاه الهی از خود شکایت کنیم تا خداوند ما را به خود وانگذارد آن هم خودی که ممکن است در مقابل هواهای نفسانی بلغزد و از راه خداوند منحرف شود. در این دعا پیامبرانی چون ابراهیم(ع)، اسحاق(ع)، یعقوب(ع) و فرستادگان خداوند و فرشتگان میکائیل، جبرئیل و اسرافیل را ذکر می‌کند که برای تربیت انسان از سوی خداوند فرستاده می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در ادامه به نوعی تأکید بر تربیت بشریت دارد و آن فرستادگان خداوند به خاتم‌الانبیاء پیامبر اکرم(ص) می‌رسد که واسطه تربیت انسان از طرف خداوند با نزول قرآن می‌شود؛ پیامبرانی که هر یک با کتابی و در پایان با کتاب قرآن برای نجات انسان از تاریکی، سیاه بختی فرستاده شدند.

این استاد حوزه علمیه عنوان کرد: در حدیثی رسول اکرم(ص) آمده است که از ائمه اطهار(ع) نقل شده “بدبخت کسی است که در ماه رمضان بخشوده نشود چرا که در این ماه سفره توفیق و بخشودگی غفران پهن است و اگر کسی بخشوده نشود یک فرصت بیشتر برای انسان باقی نمی‌ماند و آن روز عرفه است، چرا که این روز غفران الهی و بخشش الهی است.”

انتهای پیام/