حُب امام حسین (ع)، عامل وحدت شیعه و سنی گیلانی‌ها

به گزارش بخش استانی وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از رشت، در روز عاشورا شاهد برگزاری مراسم عزاداری برای امام حسین (ع) و شهدای کربلا هستیم و هرکسی در هر جایگاهی که هست تلاش می‌کند بتواند ارادت خود را به این امام همام نشان دهد.  

کسی نوحه خوانی می‌کند، برخی طبل و سنج می‌زنند و برخی دیگر نیز زنجیر و سینه می‌زنند، برخی دیگر نیز مقدمات اول و آخر را برای پذیرایی از عزاداران حسینی آماده می‌کنند و خلاصه هر کسی تلاش می‌کند نقشی در برپایی آیین عزاداری امام حسین (ع) داشته باشند.  

گسترش فرهنگ امام حسین (ع)، حتی مرز و بوم و موقعیت جغرافیایی و حتی دین و آیین نیز نمی‌شاسند و در همین ایام بود که فردی مسیحی در یک گوشه از ایران برای امام غریب، موکب برپا کرده بود و از عزاداران حسینی پذیرایی می‌کرد.  

در فضای مجازی نیز دیده شد که برخی از ایرانی‌های مقیم در کشورهای دیگر در گوشه از خیابان به نوحه‌خوانی پرداختند و برخی دیگر نیز هیئت بزرگی را برپا کردند که نشان از این است که صدای مظلومیت امام حسین (ع) روز به روز در حال گسترش است و مردم دیگر آیین‌های مذهبی نیز از شنیدن ماجرای کربلا غم‌انگیز می‌شوند که می‌تواند زمینه‌ای برای تغییر درونی آنان باشد.  

از سوی دیگر دشمنان نیز همواره تلاش کردند تا بین شیعه و سنی در ایران با شگردهای مختلف تفرقه بیندازند ولی فارغ از اینکه نمی‌دانستند که عشق اهل تسنن و شیعه به امام غریب، قدرتمندتر از حیله دشمنان است، شیعه و سنی همواره یکدیگر را برادر خود می‌دانند و با یکدیگر پیوند خویشاوندی از طریق ازدواج می‌بندند و بدون توجه به حیله‌ها دشمن، در کنار یکدیگر و با احترام به هم، زندگانی می‌کنند.  

حال امروز روز عاشورا است، در بخش غربی گیلان نیز برخی از مردمان این دیار حسین دوست، اهل تسنن هستند که در کنار برادران و خواهران شیعه با یکدیگر زندگی می‌کنند و در همه فراز و نشسیب ها، یار و یاور هم هستند.  

مردم روستای کوهستانی «داش دیبی طول» از توابع بخش مرکزی شهرستان تالش امروز در مسجد حضرت عباس (ع) روستای خود جمع شدند و در غریبی و مظلومیت امام غریب و یارانش، اشک ماتم ریختند و بر سر و سینه زدند.  

مسجد حضرت عباس (ع) سال 99 از سوی مردم روستای داش دیبی طول شهرستان تالش ساخته و هیئت امنای این مسجد هم از بین اهل تسنن و تشیّع این منطقه تشکیل شد.

جوانان شیعه و سنی این روستا در کنار پیرغلامانشان و دوشادوش هم در ایام محرم بر سر و سینه زدند و پیوند قلبی خود را به ائمه اطهار ابراز کردند،  

پدران این روستا که امرارومعاش آنان از دامداری و کشاورزی است بخشی از رزق و روزی خود را نذر عزاداری کردند و مادران این روستا نیز با هنر مادرانه،  عاشقانه و محبتشان به امام حسین (ع)، طعام را برای پذیرایی از عزاداران حسینی آماده کردند تا بذر محب به ائمه اطهار در خون جوانان این روستا و میهن ادامه دار باشد.  

حسین (ع) ثابت کرد که اگر کسی حتی به زبانش هم به سوی او آید امام حسین (ع) با تمام وجودش او را فرامی خواند و در آغوشش می‌گیرد و او خون خداست، یا حسین (ع).  

انتهای پیام/