تجمع مردم تبریز در پی ترور شهید اسماعیل هنیه+عکس

به‌گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، لحظه‌های شیرین تحلیف رییس‌جمهور دیری نپایید و اندوه شهادت مردی دیگر از هم‌قطاران شهیدان، داغ شهیدان مقاومت را در قلب مردمان آزاده جهان زنده کرد.

همین دیروز بود که دست مودت اسماعیل هنیه، در دست چهاردهمین رییس‌جمهور میهن اسلامی بود. همین دیروز بود که لبخندهای شهید اسماعیل هنیه و حرف‌های رییس‌جمهور، نشان از ادامه مبارزه با رژیم انسان‌کش را داشت.

لبخندهای هنیه در تحلیف دیروز، هرچند نشان از پیروزی بود اما اندوه کودکان و زنان و مردمان فلسطین را با خود به‌همراه داشت.

دیدار شهید هنیه با رهبر انقلاب، بیش از یک دیدار سیاسی، یک دیدار عارفانه بود و مرور حرف‌های شهید هنیه، چیزی جز بیان این نیست که او از فرجام شهادت باخبر بود که می‌گفت اگر بزرگی از میان ما رفت، بزرگ‌تری می‌آید.

لحظه‌های غرورآمیز و شیرین تحلیف دیروز در قاب‌های عکس تمام شد و اندوه شهادت هنیه، خاطره تلخی برای مردمی شد که دشمن، در خاک آنان، میهمانشان را به‌ شهادت رساند.

لبخندهای شهید هنیه در قاب عکس‌های دیدار رهبر انقلاب و تحلیف رییس‌جمهور، تمام شد و نصیب ما از او خبری بود که از شهادت او می‌گفت.

خبر صبح امروز، پتک سنگین بر آیینه بود؛ خبری مانند صبح روز سیزدهم دی. خبری تلخ مانند تقلای امیدواری برای پیدا کردن شهدای خدمت.

از لحظه‌های اول صبح، دل های مردم تبریز در پی بهانه‌ای برای تسکین یافتن، قرار بر تجمع میدان ساعت می‌گذارند. تبریز باز هم می‌آید تا از ایستادگی خود پای آرمان‌های مظلومان جهان بگوید.

مرد و زن و پیر و جوان و دختر و پسر، در گرمای تابستان، به زیر سایه عمارت روزگاردیده ساعت می‌آیند تا در فراق و اندوه شهادت، با مشت‌های گره‌کرده باز هم دم از وفاداری به انقلاب خمینی بزنند؛ انقلابی که آرمانش، آرمان حاج‌قاسم‌ها بوده و خواهد بود.

داغ مردم تبریز، هنوز تازه است. دوستان شهید آیت‌الله آل‌هاشم و شهید مالک رحمتی نیز آمده‌اند تا علم‌ انقلاب از دست مردمان تبریز بر زمین نماند.

مردمان تبریز، مردمان شهید آل‌هاشم و شهید مالک رحمتی هستند؛ این مردم، مردم شهید عبدالصمد امام‌پناه هستند که نخستین شهید جبهه مقاومت بود.

این‌ها همان مردمی‌ هستند که نخستین گام‌ها را برای انقلاب اسلامی برداشتند و هنوز، خمینی‌چی‌های تبریز در این شهر زنده‌اند و از کوچه‌پس‌کوچه‌هایش، بوی آرمان‌خواهی می‌آید و علم‌به‌دست‌های جوان از نسل حسین اجاقی، هنوز در زیر آسمان این شهر نفس می‌کشند.

مردم تبریز به میهمان‌دوستی معروفند؛ یکی از دانشجویان که به این تجمع آمده، اشاره‌ای به بیانات رهبر انقلاب دارد که آن‌ها بزدلانه میهمان ما‌ را به شهادت رساندند.

پسری نوجوان، تصویری از شهید هنیه به دست گرفته و از آرمان نابودی اسراییل سخن می‌گوید که هم‌نسل‌های او، دست از مبارزه با این رژیم کودک‌کش برخواهند داشت.

به سراغ یکی از پیرمردهای روزگاردیده تبریز می‌روم و دوستش را برای مصاحبه معرفی می‌کند. مرام و معرفت قدیمی‌ها چیز دیگری است. می‌گوید دوستم از تیرخورده‌های 29 بهمن تبریز است که هنوز پای انقلاب مانده است.

پیرمرد است و زخم‌دیده اما هنوز به سان سرو، پرغرور ایستاده است. از وفاداری‌اش به انقلاب سخن می‌گوید. از مردمان روزهای قدیم تبریز است که می‌گفتند: بیز اولماقا حاضیروخ؛ خامنه‌ای سربازیوخ. باز هم تأکید بر این دارد که یک اشاره‌ از رهبر انقلاب، برای جان‌فشانی او و هم‌روزگارانش کافی است تا به مبارزه با اسرائیل برخیزند.

یکی از دوستان شهید مالک رحمتی، با چشم‌هایی اندوهگین و قلبی داغدار زبان به سخن می‌گشاید. احساس می‌کنم صفا و معرفت استاندار شهید، در وجود او نیز جاری است. از آرمان مبارزه با رژیمی می‌گوید که امروز همه‌چیز را باخته و دست به ترور زده است‌.

پیرمردی عصابه‌دست، با شاخه‌گلی به سوی عکس شهید هنیه می‌رود. قدم به قدم پیش می‌رود و می‌ایستد. شلوغی جمعیت و خستگی مانع از قدم‌های دیگر او می‌شود و پسر جوانی را صدا می‌کند تا شاخه‌گل او را در کنار عکس شهید هنیه بگذارد‌.

علی طاهرفر، کارگردان نام‌آشنای تبریزی از ضرورت یک پاسخ و انتقام سخت می‌گوید. طاهرفر خود را خسته از تماشای جنایت‌های رژیم انسان‌کش می‌داند و می‌گوید اگر قرار بر انتقام است، امروز باید دشمنان انقلاب اسلامی ایران بر سر جای خود نشاند.

دیری است شعارها و مشت‌های گره‌کرده مردم تبریز، با اندوه گره خورده‌اند و چشم‌های اشکبار این مردمان، پاسخی جز نقطه پایان‌ بر جنایت‌های این رژیم تبهکار نمی‌خواهند‌.

تبریز، هنوز استوار است و پای آرمان‌های عبدالصمد امام‌پناه‌ها، آل‌هاشم‌ها و هم‌قطاران مالک رحمتی ایستاده است. تبریز، شهر انقلاب و مقاومت است.

 

 

انتهای پیام/