رشته «پزشکی» انتخابی حیاتی برای آینده

به گزارش بخش استانی وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از همدان، آغاز شهریورماه مصادف با زادروز حکیم هزاره‌ها شیخ الرئیس ابوعلی سینا و روز پزشک است که آرامگاه این حکیم فرزانه در همدان واقع شده است، زمان انتخاب رشته برای افرادی که در کنکور سراسری قبول شده‌اند و برای ورود به دانشگاه آماده هستند فرا رسیده و بسیاری دانش‌آموزان برای تحصیل در رشته تجربی و رشته پزشکی و داروسازی به سبب موقعیت اجتماعی بالای آن شغل و تصور درآمد نجومی حاصل از مشاغل حوزه پزشکی آرزوی قبولی در رشته‌های رده بالا را دارند.

اما واقعیت این است که رشته‌ پزشکی سختی‌های فراوانی دارد و کسانی که مشقت‌های پزشکی را لمس نکرده‌اند و یا با سختی‌های آن آشنایی ندارند بهتر است این رشته را انتخاب نکنند، یعنی قبل از این که شناخت کافی نسبت به رشته‌ی پزشکی، شغل پزشکی، ناملایمتی‌ها و شرایط کاملا متفاوت این رشته را کسب نکرده‌اند، فکر این رشته را از سر خود بیرون کنند.

چرا که این رشته علاوه بر هوش بالا، به مطالعه و سخت کوشی فراوان، صبر و حوصله زیاد، گذشتن از بسیاری از علایق و تفریحات، شرایط جسمانی خوب و غیره را نیاز دارد. بر همین اساس با یکی از دانشجویان موفق رشته پزشکی که آخرین سال تحصیل خود را در رشته پزشکی از دانشگاه همدان می‌گذراند به گفت و گو نشستیم.

تسنیم: خودتون رو به طور کامل معرفی کنید؟

مینا جناتی 26 ساله و اهل همدان هستم، رشته پزشکی روزانه در دانشگاه همدان تحصیل می کنم، رتبه کنکوری حدود هزار داشتم. من دانشجوی سال آخر و ترم 13 رشته پزشکی هستم و به امید خدا اسفندماه امسال فارغ‌التحصیل خواهم شد.

توضیح کلی در مورد رشته‌ پزشکی از زبان خودتون و تجربه‌ هفت ساله‌‌ای که داشتین رو بگین؟

رشته‌ پزشکی یکی از سه رشته‌ی پرطرفدار شاخه‌ علوم تجربی محسوب می‌شود و همین موضوع رقابت برای پذیرش در دانشگاه‌های علوم پزشکی رو برای این رشته به ویژه توی دانشگاه‌های روزانه چالش برانگیز کرده که رشته‌ پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی در این شاخه بسیار پرطرفدار است.

این رشته دکترا بوده و مدت تحصیل در پزشکی عمومی هفت سال است، در واقع این هفت سال، هر سال شامل دو ترم تحصیلی است که در مجموع چهارده ترم می‌شود که این ترم‌ها در مقاطع مختلف تقسیم‌بندی می‌شوده، چهار دوره علوم پایه، فیزوپاد، استیجری و اینترنی.

داخل این رشته دو تا سه آزمون بزرگ وجود دارد که اگر در هر کدام از این آزمون ها نمره قبولی کسب نکنیم نمی‌توانیم به مرحله بعد برسیم. نزدیک 300 واحد نظری و عملی را باید بگذرانیم تقریبا همزمان درس خواندن و کار کردن برای دانشجویان این رشته توأمان با هم انجام می‌شود و این طوری نیست که مثل رشته‌های دیگر که به‌کار کردن برسید دیگر امتحان نداشته باشی.

به نظرم تحصیل در این رشته علاوه بر هوش بالا بنیه جسمی خوبی هم لازم داره و اینکه واقعا به این رشته علاقه داشته باشی، چون اگر علاقه نداشته باشی هر لحظه از این رشته خسته می‌شوید، چون سه سال و نیم اول این رشته فقط باید مطالعه و خواندن داشته باشید چون واقعا طاقت فرسا و خسته کننده است و بعد از این مدت وارد یکسره بیمارستان می‌شوید و همزمان درس خوانده و در بیمارستان فعالیت می‌کنید.

یک سال و نیم آخر فقط مرحله اینترنی است که کشیک و شیفت دارد و برخلاف تصور عوام که فکر می‌کنند دانشجویان پزشکی حقوق‌های بالا از ابتدای تحصیل دریافت می‌کنند، اینگونه نبوده و تنها یک سال و نیم آخر تحصیل حقوق دریافت می‌کنید.

لطفا بفرمایید چرا خیلی از دانش‌آموزان دنبال رشته تجربی و پزشکی هستند؟

اینکه چرا همه این رشته را دوست دارند، اول به خاطر موقعیت اجتماعی بالا و دوم به سبب درآمد بالایی که عوام تصور دارند که البته این میزان درآمد خیلی تعدیل شده و اینکه مردم فکر می‌کنند همه پزشکان ماهیانه 100، 200 تا 300 میلیون تومان درآمد دارند، این وجود ندارد. موقعیت اجتماعی درست است ولی درآمد اشتباه است.

توضیح بدین که رشته‌ پزشکی مناسب چه دسته از افراد است؟

اول اینکه رشته تجربی مناسب بچه‌ها با هوش بالا است، چرا که برای موفق بودن در این رشته باید از هوش هیجانی و علمی بالایی برخوردار باشید و در لحظه باید تصمیمات مهمی گرفته شود و اگر نتوانید تصمیم بگیرید ضرر آن اول به بیمار و بعد به خود شما وارد می‌شود.

دوم این رشته برای افرادی که خستگی ناپذیر هستند مناسب است، یعنی انرژی بالایی داشته و کار عملی و محیط بیمارستان را دوست دارند و سوم اینکه از درس خواندن لذت می‌برند، چرا که پزشکی مثل مابقی رشته‌ها نیست که درس خواندن در آن تمام شود و یک جورایی ز گهواره تا گور است. همواره باید درس خوانده و مطالعه داشته باشید، حتی اگر در مقام پروفسور قرار بگیرید.

درباره سختی‌ها و واقعیت‌هایی که در رشته پزشکی وجود داره برایمان بگوئید؟

عملا رشته مدت طولانی و تایم طلایی زندگی هر کسی را می‌گیرد، واحدهایی دارد که به درد دانشجو نمی‌خورد و باید فقط سپری شود، در این رشته مدام با درس و امتحان درگیر هستید و اصلا تایم تعطیلی به عنوان تابستان هم تعریف نشده و ترم‌ها شش ماهه هستند و مسئولیت و شیفت و غیره از حجم درسی کم نمی‌کند و گاهی حتی اتفاق می‌افتد که در 32 ساعت حضور مداوم بیمارستان 3 ساعت هم خواب و استراحت وجود نداشته باشد.

تلخی رشته ما سنگینی کاره و اینکه مردم و بیماران گاهی کم لطفی کرده و همه ایرادات سیستم درمان را به گردن پزشک انداخته و پزشکان را قشر جدایی از جامعه می‌بینند.

به صحبت‌ها و مشکلات این قشر توجهی نمی‌شود برای همین می‌بینیم آمار خودکشی پزشکان جوان متاسفانه بالا رفته است.

شیرینی کار هم زمانی اتفاق می‌افتد که هر وقت راه تشخیص و درمان به درستی پیش رفته و لبخند رضایت مریض و نتیجه کار را می‌بینم واقعا خستگی‌ام برطرف و این شیرینی مقداری از کم لطفی‌ها را برطرف می‌کند.

در مورد حس و حال خودت درباره این رشته بگو و اگر برگردی به زمان انتخاب رشته دوباره این رشته رو انتخاب می‌کنی؟

چون من از بچه‌گی دنبال این رشته و علاقه‌مند به آن بودم، بله اگر برگردم هم ممکن است همین راه رو تکرار کنم، به نظرم برای من مقدر شده این راه را ادامه دهم.

برنامت برای بعد فارغ التحصیلی چیه؟ برای تخصص برنامه‌ای داری؟

تعارض منافع در ساختار نظام سلامت ما باعث مسائل زیادی شده است. اولین مسئله بحران کمبود و ناعادلانه بودن دسترسی به پزشک است و دسترسی ناعادلانه اولین چیزی است که مردم آن را حس می‌کنند.

مردم زمانی که بیمار می‌شوند، اولین دغدغه‌شان این است که پزشک خوب و متخصص پیدا کنند و در بسیاری از شهرها، پزشک متخصص وجود ندارد.

90 درصد پزشکان جوان برای تخصص و کلا ادامه راه برنامه‌ای ندارند، چون هیچ سیستم حمایتی برای ارتقای آنها وجود ندارد، مهاجرت، پزشک عمومی ماندن و تخصص خواندن عملا هیچ تفاوتی با هم ندارند، متاسفانه و نمی‌توانیم بگوییم با توجه به سختی‌هایی که متحمل می‌شویم در میزان موقعیت اجتماعی، حقوق و یا موارد دیگر تاثیر آن چنانی داشته باشد.

توصیه شما برای دانش‌آموزانی که هزینه‌های گزافی را به خانواده برای موفقیت در کنکور تحمیل می‌کنند تا در رشته پزشکی قبول شوند چیست؟

هر به‌دست آوردنی مستلزم از دست دادن چیزی است، قطعا برای رسیدن به پزشکی باید از خیلی چیزها گذشت، صرف زمان طلایی نوجوانی و جوانی، هزینه زیاد به‌خاطر خیل زیاد دانش‌آموزان متقاضی و حتی گذشتن از تفریحات و بسیاری از علایق و ورزش، برای همین توصیه من این است که در ابتدا اگر به هوش، استعداد، مقاومت و حمایت خانواده اطمینان دارند وارد رشته تجربی شوند.

مصاحبه از مریم رحیمیان انور

انتهای پیام/