از کوچک شدن سبد فرهنگی خانوار تا وضعیت ناخوش تئاتر+فیلم

به گزارش بخش استانی وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از مریوان، مرضیه برومند را بسیاری با نوستالژی‌ها به یاد می‌آورند. کارهایی که هنوز هم پخش می‌شوند یادآور خاطرات زیبایی است که او و همکارانش برای مخاطبان خصوصاً کودک و نوجوان آفریده‌اند. 

هنرمندی که متولد خردادماه سال 1330 است؛ از ابتدای حضور در عرصه‌های هنری جذب گروه‌های مختلف تئاتری کودک و نوجوان شد و البته پیش از ورود به دانشکده هنرهای زیبا، حضور در تئاترها و نمایش‌های تلویزیونی را تجربه کرد. شاخص‌ترین مجموعه تلویزیونی “مرضیه برومند” «خونه مادر بزرگه» و «مدرسه موش‌ها» است. «خونه مادربزرگه» روایتگر داستان پیرزنی مهربان بود که با حیوانات بازیگوش مزرعه‌اش داستان‌های جذاب و به‌یادماندنی برای یک نسل خلق کردند.

“مدرسه موش‌ها” مجموعه‌ای که خاطره‌انگیزترین مجموعه تلویزیونی برای نسل‌های جوان و میانسال امروز به‌حساب می‌آید: مجموعه‌ای پر از شخصیت‌ها و عروسک‌های مختلف که هرکدام پرداخت و شخصیت‌پردازی ویژه‌ای داشتند، عروسک‌هایی چون نارنجی، کپل، خوش‌خواب، گوش‌دراز، دم‌باریک، عینکی و سرمایی که تنها اسم آنها برای شناخت کامل شخصیت‌ها و خصوصیاتشان نزد کودک کفایت می‌کرد.

این هنرمند برجسته امسال به عنوان داور هفدهمین تئاتر خیابانی مریوان در این شهر حضور پیدا کرده بود، با او لحظاتی گفت‌وگو کردیم، مصاحبه را با مرضیه برومند با یک سؤال درباره سطح کیفی جشنواره و وضعیت تئاتر کشور آغاز کردیم.

مرضیه برومند پاسخ داد: چه سؤال سختی! ارزیابی وضعیت تئاتر در کشور بسیار سخت است، معمولاً وقتی مشکلات مالی و اقتصادی وجود دارد، خانواده‌ها قبل از همه سبد فرهنگی خود را کوچک می‌کنند و می‌گویند دیگر نمی‌خواهیم سینما و تئاتر برویم، این کتاب را نخر اما کرایه خانه و هزینه‌های خرد و خوراک همه سر جای خود است. این حکایتِ وضعیت تئاتر در کشور ماست.

البته همیشه تعداد جشنواره‌ها اندک بوده است، با این همه جشنواره و این همه جوان‌های مستعد و زمینه برای کار کردن، همیشه از مشکلات اقتصادی رنج می‌بریم. در جشنواره‌ها وقتی مسئولان پشت تریبون حاضر می‌شوند و سخنرانی می‌کنند از اهمیت فرهنگ و هنر در رشد جامعه می‌گویند و چیزهایی که ما خودمان می‌دانیم، باز به خودمان می‌‌گویند! در حالی‌که اینها نباید چنین صحبت‌هایی را مطرح کنند چراکه ما خودمان می‌دانیم، آنها باید بگویند چه کاری برای ما می‌کنند، چه زمینه‌ای فراهم کرده‌اند تا هنر با موانع کمتری برخورد کند.

در چنین شرایط سختی، وقتی جشنواره تئاتر خیابانی مریوان 17 سال دوام آورده، بررسی کنید کسانی که دوره‌های اول، دوم و سوم را برگزار کرده‌اند، چه سختی‌هایی کشیده‌اند، این رویداد جا افتاده و نماد شهر مریوان شده و شناخته شده و همه روی آن تعصب دارند اما باز به سختی اداره می‌شود. باید به گروه‌های شرکت‌کننده کمک هزینه بدهند چراکه برای تولید آثار هزینه‌ای به آنان پرداخت نمی‌شود. هلو بیا تو گلو و به جشنواره می‌آیند.

به ندرت پیدا می‌شود که برای تولید آثار و نمایش کمکی به هنرمندان تئاتر شود، می‌خواستم در مراسم اختتامیه مشکلات این حوزه را پشت تریبون بگویم اما چون تلویزیون پخش می‌کرد، منصرف شدم، شاید ما قصد گله‌مندی یا شوخی داخلی داشته باشیم، چرا رسانه ملی باید پخش کند، این هم یکی از آسیب‌های این جشنواره‌هاست. این اختتامیه متعلق به بچه‌ای این عرصه است، اگر در جشنواره‌های بعدی مطلع شوم که تلویزیون پخش می‌کند، از سالن می‌روم و نمی‌مانم! کلی حرف با بچه‌ها داشتم.

به نظرم آثار تولید شده در جشنواره تئاتر خیابانی مریوان از لحاظ برقراری ارتباط با مخاطب مقداری ضعیف است، یعنی انگار این تئاتر صحنه است، تئاتر خیابانی باید با تماشاگر ارتباط داشته باشد و مخاطب را به خود جذب کند. ارتباط نزدیک شاداب، سرزنده و مفرح باشد، بسیاری از کارها تلخ بود و این تلخی جایش مکان عمومی، یا میدانچه و پارک نیست.

تئاتر خیابانی نیاز به حرف‌های ساده و مهم دارد نه حرف‌های خیلی پیچیده، با حرف‌های ساده با مخاطب ارتباط بگیرد، همانند کاری که آقای آلمانی انجام داد، با اینکه زبان نمی‌دانست اما حرفش را زد، طناب را به دست تماشاگری داد که پدر آن بچه بود و روی طناب رفت و ایستاد و گفت من با کسی که نمی‌شناختم، اعتماد کردم پس به همدیگر اعتماد کنیم. برای اجرایش بسیار فضاسازی کرد و شاد بود.

اکثر کارها در این جشنواره سخت بود، برای اجرا در خیابان شاد نبود؛ اینها مشکل نیست یک نصیحت است، البته آثار بسیار خوب و درخشانی هم اجرا شد، نمونه می‌توانم به تئاتر لاهیجان اشاره کنم که با کردستان و سردشت بابت بلاهایی که در پی جنگ سرشان آمده، ابراز همدردی کردند. در کنار این آثار؛ اینکه جوانان و هنرمندان سراسر ایران کنار هم جمع شده و همدلی و ارتباط خوبی برقرار می‌شود، بسیار خوب است.

در ادامه این گفت‌وگو را به صورت ویدئویی ببینید:

 

.

 

انتهای پیام/481/