سردرگمی اسرائیل در غزه و لبنان

گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- رژیم صهیونیستی گمان – و اعلام – می‌کرد ظرف 3 هفته اسرای صهیونیست را آزاد، حماس و جهاد اسلامی را از بین برده و غزه را به اشغال کامل خود درمی‌آورد؛ موضوعی که هیچ‌یک با گذشت 13 ماه از جنگ غزه محقق نشده است؛ هم‌چنان 150 اسیر اسرائیلی در اختیار حماسند؛ حماس و جهاد با وجود ترور فرماندهان ارشدشان سرپا هستند و حملات راکتی از جای‌جای غزه و حملات چریکی از تونل‌ها هم‌چنان در حال کشته‌گرفتن از غاصبان قدس شریف است.

البته اقدامات حزب‌الله لبنان هم در این عدم توفیق تل‌آویو بسیار بسیار مؤثر بوده و مشغول کردن ارتش کودک‌کش در جبهه شمال سرزمین‌های اشغالی اقدام استراتژیکی است که یک‌سال است مانع باز شدن گارد اسرائیل در مقابل مبارزان فلسطینی شده است.

رژیم صهیونیستی با این تحلیل که با اعمال هرچه بیشتر خشونت و کشتار، فکر آزادی قدس را هم از محور مقاومت خواهد گرفت و در نهایت خواهد توانست غزه را مدیریت کند، دست به قتل‌عام مردم باریکه زد.

اسرائیلی‌ها طی یک‌سال گذشته با تاکید فراوان بر کشتار غیرنظامیان و ویران کردن تمام زیرساخت‌ها و منازل فلسطینی‌ها قصد داشتند غزه را آماده شهرک‌سازی برای گسیل تعداد بیشتری از ساکنان صهیونیست و یهودی‌سازی آن کنند و حاکمیت یکپارچه و منسجم خود را علاوه بر سرزمین‌های اشغال‌شده و کرانه باختری، به غزه نیز گسترش دهند؛ موضوعی که به‌صورت نقشه‌ای دقیق با محاصره 2 دهه‌ای نوار غزه طراحی آن انجام شده بود. آمریکا و اروپا نیز به‌رغم مخالفت‌های ظاهری با سیاست‌های توسعه‌طلبانه نتانیاهو همراهی می‌کنند.

رژیم صهیونیستی برنامه داشت علیه غزه عملیات نظامی کند ولی پیش‌دستی شهید یحیی سنوار، برنامه‌های آن را به هم ریخت. برخلاف تصورات اسرائیلی‌ها، دروغ‌های روزهای نخست آنها مبنی بر شدت عمل حماس در برخورد با صهیونیست‌ها، کشتار کودکان صهیونیست و تجاوز به زنان اسرائیلی به سرعت برملا شد و حملات شدید به غیرنظامیان به ویژه تهاجم‌های هوایی وحشیانه به بیمارستان‌ها مخصوصا کشتار 1000 بیمار بیمارستان «المعمدانی» موجی از اعتراض و نفرت جهانی را علیه این رژیم جعلی در سطح نظام بین‌الملل شکل داد؛ به‌گونه‌ای که هیچ کشور خارجی جز آمریکا نتوانست از اقدامات اسرائیل دفاع کند.

اسرائیلی‌ها در اقدامات خونبار گذشته نظیر ماجرای حمله به مدرسه “آنروا” درغزه که متعلق به سازمان ملل است و همینطور تهاجم به روستای «قانا» در جنوب لبنان و کشتن ده‌ها زن و کودک در این مکان با سکوت حامیان‌شان و حتی همراهی آنها مواجه بودند اما در این یک سال رژیم صهیونیستی با وضعی جدید مواجه شد.

محکومیت‌ها و تظاهرات میلیونی در سراسر جهان؛ تصویب چند قطعنامه در سازمان ملل – که البته با وتوهای آمریکا به جایی نرسید – تصویب بررسی پذیرش فلسطین به‌عنوان عضو سازمان ملل متحد از سوی 150 کشور و بسیاری دیگر از وقایع، نخستین‌بار بود در تاریخ 80 ساله مناقشه فلسطین و اسرائیل رخ می‌داد.

در ایجاد اجماع جهانی در محکوم کردن تهاجمات رژیم صهیونیستی، رسانه‌های مستقل نقش بسزایی داشتند. مشاهده جنایات فجیع صهیونیست‌ها علیه زنان و کودکان فلسطینی در گوشی‌ها و تلویزیون‌ها و شبکه‌های منصف مستقل، بخش وسیعی از مردم دنیا را به واکنش به جنگ‌افروزی رژیم صهیونیستی ترغیب کرد.

البته متاسفانه با عادی شدن اخبار فاجعه‌ها، موج فراگیر بین‌المللی ضدصهیونیسم فروکش کرد که  این موضوع موجب افزایش عزم صهیونیست‌ها برای نسل‌کشی فلسطینیان نیز شد.

مسائل 13 ماه جنگ غزه، عدم مذاکره برای آزادی اسرای صهیونیست و فرسایشی شدن جنگ بارها سبب تظاهرات صدها هزار نفری ساکنان سرزمین‌های اشغالی علیه سیاست‌های نتانیاهو شد و اغلب آنها وی را مسبب ضربه جبران‌ناپذیر طوفان الاقصی، ناامنی‌های فعلی سرزمین‌های اشغالی و عدم آزادی اسرای اسرائیلی می‌دانند. این تظاهرات‌ها و اختلافات بین شهروندان و دولتمردان صهیونیست، شکاف درون رژیم صهیونیستی را به خوبی به نمایش گذاشت.

نرگس چهارده چریک

انتهای پیام/