به بهانه تشییع شهید نصرالله/ چه خوب شد که فاصله افتاد!

به‌گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، حامد حامدی خسروشاهی، نویسنده تبریزی در یادداشتی به بهانه تشییع پیکر شهید سیدحسن نصرالله، نوشت: می‌دانید تا‌به‌حال چند بار به آن سخنرانی معروف “لبیک یا حسین یعنی…” گوش داده‌ام؟ تقریباً همه آن را حفظ هستم. ساعت‌های بی‌شماری از سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و کلیپ‌های صوتی‌تان را در ساندکلود گوش کرده‌ام. در برهه‌ای از جوانی روزم را با زیارت آل یاسین با صدای شما آغاز می‌کردم. من با شما عاشق لبنان شدم، تاریخ معاصر آن را خواندم، و شخصیت‌هایی مانند امام موسی صدر را شناختم. 

جنگ 33 روزه 2006، نقطه عطفی در سال‌های ابتدایی جوانی‌ام بود. هنوز هم تصویر جلد معروف Economist که با افتخار تیتر زده بود “Nasrallah Wins the War” (نصرالله جنگ را برد) را به یاد دارم، تصویری که سال‌ها در گالری عکس‌هایم جا خوش کرده بود و چندبار برای خرید نسخه چاپی‌اش به پاساژهای خیابان انقلاب تهران که TIME و NEWSWEEK و مجلاتی از این دست را در ویترین دارند رفته بودم و پیدا نکرده بودم.

از هر کسی که می‌دانستم شما را از نزدیک دیده و برایم دسترس‌پذیر بود، می‌خواستم از آن دیدار بگوید. دوستتان داشتم و همچنان دوستتان دارم، جناب سید!

یک هفته پیش از آن روز تلخ، در گروهی که تحلیلگران حوزه‌های مختلف در آن حضور دارند، همه متفق‌القول با ارائه فکت‌ها گفتند که نوبت شماست و رژیم وحشی در ساعات و روزهای آینده به سراغتان خواهد آمد. خدا می‌داند که آن چند روز بر من چگونه گذشت. ضریح امامزاده سید حمزه تبریز شاهد است که چقدر نذر و نیاز کردم تا خدا شما را برای ما نگه دارد. لحظه‌ای که ادعای شهادت شما در بمباران سنگین ضاحیه منتشر شد، دلم ریخت. نشانه‌ها یک به یک بر صحت خبر دلالت داشتند. آه از آن شنبه که خبر تأیید شد… اما انگار من پیش‌تر، در خود این خبر را خوانده بودم. شهادت قهرمان من…

آن روزها و توالی اتفاقات، اجازه نداد عزاداری درستی برایتان کنیم. چه بهتر که فاصله‌ای افتاد تا در تشییع باشکوهتان، کمی به خود بیاییم و بزرگی این مصیبت را درک کنیم. 

خدا می‌داند چقدر آرزو داشتم که تنها یک بار شما را ببینم و دستتان را ببوسم. شما تبلور “حسین” در زمان ما بودید.

شما عمری از “سیدالقائد” گفتید، کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا را تفسیر کردید، محاسبات دشمن را به هم زدید و نسلی را تربیت کردید که با شما عهدی ناگسستنی دارند.

“منهم ینتظر” هستند، در انتظار وصال به شما. حال که در آسمان‌ها دستانتان بازتر است، دعا کنید که من نیز یکی از آن‌ها باشم.

انتهای پیام/.