بحران مصدومیت و نیاز به تجدیدنظر در ساختار تاکتیکی ذوب‌آهن
| نمایش ذوب‌آهن مقابل آلومینیوم یکبار دیگر ثابت کرد که ساختار تاکتیکی تیم ربیعی نیازمند یک بازیگری اساسی است و سرمربی سبزپوشان برای برون‌رفت از این وضعیت باید فضای ذهنی بازیکنانش را بازسازی کرده و راه‌حلی برای مقابله با بحران مصدومیت بازیکنان پیدا کند. |
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، هفته بیست و دوم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال، جام خلیج فارس، شب گذشته با برگزاری 4 دیدار ادامه یافت که در یکی از این رقابت‌ها تیم فوتبال ذوب‌آهن اصفهان در ورزشگاه امام خمینی اراک به مصاف تیم آلومینیوم رفت و با نتیجه 2 بر صفر شکست خورد.
روند نتایج سینوسی ربیعی و تیمش همچنان ادامه دارد؛ ذوب‌آهن در یکی از مهم‌ترین بازی‌های هفته مقابل آلومینیوم اراک حاضر شد و برای سومین بار در نیمفصل دوم شکست را تجربه کرد تا علاوه بر از دست دادن 3 امتیاز حساس دیگر، سقوط یک پله‌ای را هم در جدول تجربه کند.
ذوب‌آهن درحالی راهی اراک شده بود که به دلیل پیروزی پرگل هفته گذشته از نظر روحی_روانی کاملا آماده بود و شانس این را داشت که با پیروزی مقابل آلومینیوم جایگاهش را در جدول تثبیت کرده و خودش را به جمع شش تیم اول برساند اما در عمل این اتفاق رخ نداد و گاندوهای اصفهانی شکست تلخی را تجربه کردند. ذوب‌آهن با این نتیجه 27 امتیازی باقی ماند و به رده هشتم جدول سقوط کرد.
در آن سو آلومینیوم اراک در شرایطی میزبان ذوب‌آهن شده بود که شانس این را داشت با پیروزی در این دیدار صعود چند پله‌ای را تجربه کند و در نهایت نیز به هدفش رسید؛ شاگردان حسینی با این پیروزی 28 امتیازی شده و به رده هفتم جدول رسیدند.
بیان بی‌پرده مشکلات
ذوب‌آهن شب گذشته به اشتباهات خودش باخت؛ تیم ربیعی مدت‌هاست که نظم تاکتیکی گذشته را ندارد و از طرف دیگر مصدومیت‌های پیاپی به ویژه مصدومیت مدافعان این تیم، ساختار و تیمی و دفاعی ذوب‌آهن را بر هم زده و گاندوهای اصفهانی سازماندهی دفاعی سابق را ندارند؛ نقطه صنفی که در بازی شب گذشته کاملا به چشم آمد و بلای جان ذوبی‌ها شد.
در واقع نوع بازی ذوب‌آهن مقابل آلومینیوم را می‌توان نمایشی بدون پرده از مشکلات این تیم دانست و یکبار دیگر نشان داد که ربیعی برای حفظ و بهبود روند تیمش در لیگ راه سختی پیش رو دارد. واقعیت آن است که ذوب‌آهن با وجود برتری در تعدادی از پارامترهای فوتبال هجومی، در بعد تاکتیک تیمی سرگردان است و با وجود حملات متعدد، به اصطلاح شلخته بازی می‌کند. یکی از نکات منفی ذوب‌آهن در چند بازی اخیر، گیج و سرگردان بودن بازیکنان این تیم در انجام وظایف محوله است و بازیکنان، درک درستی از خواسته‌های سرمربی خود ندارند. امری که با توجه به نوع و شیوه بازی این تیم در نیمفصل اول، در نوع خود عجیب بوده و ربیعی باید هرچه زودتر فکری برای رفع مشکلات تیمش کند.
بازی دلخواه آلومینیومی‌ها
ربیعی که در نیمفصل دوم ذوب‌آهن را با آرایش 2_4_4 به زمین می‌فرستاد و با کم کردن فاصله بین خط دفاع و میانی، به دنبال تجمع در زمین خودی، گل نخوردن و استفاده از ضد حملات بود، مقابل آلومینیوم نیز تیمش را با همان آرایش به میدان فرستاد و به دنبال ارائه یک بازی درگیرانه و واکنش‌گرایانه بود. ربیعی قصد داشت با بهره گرفتن از برتری هافبک‌هایش، نیمه میانی را شلوغ کرده و در ضد حملات پرسرعت، به گل برسد. اتفاقی که با توجه به نوع بازی درگیرانه آلومینیوم در کنار شناخت دقیق شاگردان حسینی از نقاط ضعف و قوت ذوب‌آهن، عملاً رخ نداده و سبزپوشان اصفهانی به ویژه در نیمه دوم دقیقاً به گونه‌ای بازی کردند که مطابق میل اراکی‌ها بود.
آلومینیوم تیمی است که در اجرای بازی پرفشار و تخریبی تخصص دارد و در دو فصل اخیر به همراه حسینی، در اجرای پِرِس از جلو و اجرای بازی پرفشار به تخصص رسیده است. آشنایی کامل شاگردان حسینی با سبک و شیوه بازی ذوب‌آهن باعث شد ربیعی و تیمش نتوانند تاکتیک‌های مدنظرشان را پیاده کنند.
نمایش روز گذشته ذوب‌آهن را می‌توان به 2 بخش کاملاً متضاد تقسیم کرد. سبزپوشان اصفهانی در نیمه نخست بازی، نمایش پایاپایی را با آلومینیوم ارائه دادند و با دوندگی بالا و پِرِس بازیکنان رقیب، به شاگردان حسینی اجازه خلق موقعیت چندانی ندادند؛ با این حال سبزپوشان اصفهانی در فاز هجومی چندان خوب ظاهر نشده و موقعیت چندانی به دست نیاوردند. در نیمه دوم اما کیفیت بازی ذوب‌آهن به شکل چشم‌گیری افت کرد و سبزپوشان اصفهانی عملا حرفی برای گفتن نداشتند.
ذوب‌آهن در جریان بازی عملاً میانه میدان را به حریف واگذار کرده بود و همین امر باعث شد با وجود پر تعداد بودن حملاتشان، نتوانند جز در چند صحنه، موقعیت جدی و خطرناکی را خلق کنند. در حالت دفاعی هم شاگردان ربیعی کاملا آشفته عمل می‌کردند و به ویژه در نیمه دوم نتوانستند پرس را به طور صحیح اجرا کنند و عملا بازی در کنترل بازیکنان آلومینیوم اراک بود.
ضعف ساختار دفاعی و تاثیر آن در شکست
اما آنچه مشخص است ساختار دفاعی ضعیف ذوب‌آهن را می‌توان اصلی‌ترین عامل در ناکامی‌های این تیم دانست. واقعیت آن است که مصدومیت مکرر مهره‌های دفاعی ذوب‌آهن در نیمفصل دوم باعث شده که سازماندهی دفاعی این تیم کاملا به هم بخورد و ساختار دفاعی ذوب‌آهن تضعیف شود؛ مدافعان این تیم زمانی که شدیداً تحت فشار قرار گرفته باشند، اشتباهات فردی مرگباری را مرتکب شده و نظم دفاعی ذوب‌آهن به‌راحتی از هم می‌پاشد.
نگاهی به گل دوم الومینیوم، ضعف ساختار دفاعی و اشتباه مرگبار مدافعان ذوب‌آهن در جای‌گیری و پِرِس نکردن یار روبه‌رو را به خوبی نشان می‌دهد؛ نادر محمدی در شرایطی که می‌توانست ارسال کاظمیان را به راحتی دفع کند اما دچار اشتباه مرگباری شد و عملا توپ را با ضربه سر به «رحمان جعفری» پاس داد تا این بازیکن بدون هیچ مزاحمتی به توپ ضربه زده و دروازه ذوب‌آهن را به راحتی باز می‌کند.
از طرف دیگر دلیل اصلی ضعف ذوب‌آهن در چند بازی اخیر را می‌توان فشار بالای روانی و استرس سنگین بازیکنان این تیم دانست. ذوبی‌ها از شکست می‌ترسند و همین نکته این تیم را تحت فشار زیادی قرار داده است که منجر به کاهش تمرکز بازیکنان و سردرگمی آنها در انجام وظایف محوله شده است.
به بیان ساده‌تر فشار ناکامی‌های اخیر باعث شده تا بازیکنان ذوب‌آهن تمرکز لازم را نداشته باشند و به محض خوردن گل رو به بازی احساسی آورده و با سراسیمگی حملات کم‌اثری را ترتیب می‌دهند که دفع آن برای بیشتر تیم‌ها کار چندان سختی نیست و یکی مهم‌ترین چالش‌های ربیعی در هفته‌های پیش‌رو، از بین بردن ترس از باخت و ترس از دریافت گل در بازیکنان است.
ذوب‌آهن نیازمند بازنگری در ساختار تاکتیکی
در نهایت مهم‌ترین مولفه‌های شکست ذوب‌آهن مقابل آلومینیوم اراک را می‌توان در ضعف آشفتگی ساختار تاکتیکی و بهم خوردن سازماندهی دفاعی، فروپاشی ذهنی بازیکنان ناشی از فشار بالای روحی و عدم اتخاذ تاکتیک درست خلاصه کرد.
در واقع نمایش ذوب‌آهن مقابل آلومینیوم اراک یکبار دیگر ثابت کرد که ساختار تاکتیکی تیم ربیعی نیازمند یک بازیگری اساسی است و سرمربی سبزپوشان برای بدون‌رفت از این وضعیت باید فضای ذهنی بازیکنانش را بازسازی کرده و راه‌حلی برای مقابله با بحران مصدومیت بازیکنان پیدا کند.
انتهای پیام/170
| © | خبرگزاری تسنیم |
