تأملی بر اندیشههای امام خمینی (ره)
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از قشم، با فرارسیدن سی و ششمین سالگرد ارتحال ملکوتی بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) و همزمان با سی و ششمین سال رهبری بصیر مقام معظم رهبری، امام خامنهای (مدظله العالی)، بازخوانی عمیق ابعاد شخصیتی و اندیشههای امام راحل، بهویژه در زمینه زیست قرآنی و سادهزیستی، نه تنها چراغ راهی برای فهم مسیر آینده است، بلکه نقشه راهی برای مقابله با چالشهای کنونی جامعه نیز به شمار میرود.
این گزارش به بررسی ژرفای نگاه امام به قرآن و تأکید ایشان بر سادهزیستی به عنوان یک ضرورت اجتنابناپذیر مدیریتی میپردازد، اصلی که انحراف از آن، آفتهای جدی برای کشور به همراه داشته است.
امام خمینی (ره) فراتر از یک رهبر سیاسی، یک احیاگر بیبدیل معارف قرآنی در دوران معاصر بودند. ایشان در مقام یک حکیم الهی و مصلح اجتماعی، زیست قرآنی را نه صرفاً در گفتار، بلکه در تمام تار و پود زندگی و حکمرانی خود جاری ساختند.
نگاه امام (ره) به قرآن، نگاهی گذرا نبود؛ بلکه این کتاب آسمانی را بزرگترین رحمت الهی میدانستند و راه بازگشت به عزت و وحدت امت اسلامی را در انس عمیق و فهم حقیقی دستورات آن میدیدند.
تأکید ایشان بر آیه “وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعاً” نه فقط یک توصیه اخلاقی، بلکه راهبردی کلان برای حفظ انسجام و قدرت جهان اسلام در برابر سلطهطلبیها بود.
همین رویکرد قرآنی، بنیان قیام 15 خرداد و سپس شکلگیری یک نظام مستقل و مردمسالار را بنا نهاد.
سادهزیستی: فضیلت اخلاقی یا ضرورت حکمرانی؟
یکی از بارزترین و البته چالشبرانگیزترین ابعاد اندیشه و سیره عملی امام خمینی (ره)، سادهزیستی بود. امام راحل این ویژگی را صرفاً یک فضیلت اخلاقی فردی نمیدانستند؛ بلکه آن را یک ضرورت حیاتی سیاسی و مدیریتی برای تمامی مسئولان نظام اسلامی قلمداد میکردند.
از دیدگاه ایشان، هر صاحبمنصبی باید این اصل را در اخلاق حرفهای خود به کار گیرد، زیرا سادهزیستی و خدمت بیمنت به مردم، رکن اصلی اخلاق کارگزاران در نظام اسلامی است.
امام (ره) به خوبی درک کرده بودند که نفوذ کلام و جایگاه روحانیت و مسئولان در میان مردم، رابطه مستقیمی با زندگی زاهدانه آنها دارد.
ایشان معتقد بودند که روحانیانی که منشأ آثار بزرگ بودند و حرفشان میان مردم خریدار داشت، همواره ساده زندگی میکردند.
این یک درس بزرگ برای تمام دورانها است؛ سادهزیستی و قناعت در میان مسئولان، ضامن بقای مدیریت و حفظ جایگاه مردمی است.
امام خمینی (ره) با دوراندیشی عمیق، پیشبینی میکردند که اگر خوی اشرافیگری و دوری از مردم در بدنه مدیریت کشور نفوذ کند، جامعه با خطر جدی و ویرانگری مواجه خواهد شد.
تجملگرایی: آفت اقتصاد و تهدید اعتماد عمومی
امروز، با گذشت سالها از ارتحال امام، میتوان پیامدهای غفلت از اصل سادهزیستی را در بخشهای مختلف جامعه، بهویژه در عرصه اقتصادی و معیشتی مردم، به وضوح مشاهده کرد.
ظهور تجملگرایی و روحیه مالاندوزی در میان برخی مدیران، دقیقاً همان خطری است که امام راحل بارها نسبت به آن هشدار داده بودند. مشکلات معیشتی مردم از جایی شدت گرفت که پدیدههایی نظیر “سلطانهای ارز و سکه” ظهور کردند و عقبه آنها به برخی مسئولان ارشد جامعه متصل بود.
ساخت کاخهای مجلل در مناطق خوش آب و هوا، تفریحات پرهزینه و شاهانه برخی مسئولان و آقازادهها که در تضاد آشکار با شعارهای انقلاب و آموزههای امام است، تنها نمونههایی از این انحراف بزرگ محسوب میشود.
این رویه، نه تنها شکاف طبقاتی و نارضایتی عمومی را دامن میزند، بلکه سرمایه عظیم اعتماد مردم به نظام را نیز فرسایش میدهد. امام خمینی (ره) با بینش عمیق خود، میدانستند که اگر سادهزیستی از مسئول و مدیری رخت بربندد، نه تنها اقتصاد جامعه با مشکل مواجه میشود، بلکه از فساد و تخلفات اداری نیز گریزی نخواهد بود.
میراث جاودان: راهی برای امروز و فردا
امام خمینی (ره) با بینش عمیق دینی و تکیه بر ظرفیتهای دانش اسلامی، توانستند نظم جهانی تحمیلی ابرقدرتها را در هم بشکنند و به زورگوییهای آنان خاتمه دهند.
ایشان الگویی کامل از یک “عالم عامل” بودند که ویژگیهایی چون وقتشناسی، مدیریت، شجاعت، خوشرفتاری، مردمداری، پارسایی و سادهزیستی را به طور همزمان در خود جمع کرده بودند.
میراث امام (ره) در این زمینه، تنها یک توصیه اخلاقی برای برگزاری مراسم سالگرد نیست؛ بلکه یک راهبرد عملی برای حکمرانی موفق و پایدار در ایران اسلامی است.
اگر مسئولان امروز، همانند خلف صالح ایشان، مقام معظم رهبری، این الگو را سرمشق قرار دهند، بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی مرتفع شده و مسیر رضایت و اعتماد عمومی هموار خواهد شد.
این تنها راهی است که میتواند مردم را با مسئولان پیوند دهد و یاد و اندیشه امام را در دلهای جامعه زنده نگاه دارد.
انتهای پیام/7558/