یادداشت| نگاهی به گنجینه‌ای از کلام نورانی امام هادی(ع)

زیارت غدیریه، فراتر از یک متن زیارتی، دعوتی است به تأمل در معنای رهبری، عدالت، شجاعت و ایمان. هر فرازش، لایه‌ای از معرفت را می‌گشاید و خواننده را به سفری در اعماق تاریخ و معنویت می‌برد.
– اخبار استانها –

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از قم، در میان متون زیارات شیعی، زیارت غدیریه منسوب به امام هادی(ع) همچون گوهری تابناک می‌درخشد که هر فرازش، دریچه‌ای به سوی معرفت عمیق‌تر امیرالمؤمنین (ع) می‌گشاید. این متن عرفانی-کلامی، نه تنها سندی تاریخی از باورهای شیعی است، بلکه شاهکاری ادبی در توصیف مقامات معنوی است که با زبانی بلیغ و استوار، حقایقی شگرف را بازگو می‌کند.

اولین‌ها در تاریخ ایمان

«أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ صَدَّقَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَى نَبِیِّهِ» – نخستین کسی که به خدا ایمان آورد. این تقدم زمانی، فراتر از یک رخداد تاریخی، نشانه‌ای از بصیرت ذاتی و فطرت پاک علوی است. در عصری که شرک و جاهلیت بر سرزمین حجاز سایه افکنده بود، این جوان هاشمی با شجاعتی بی‌نظیر، پرچم توحید را برافراشت.

غدیر: تجلی‌گاه ولایت کبری

قلب تپنده این زیارت، اشاره به واقعه غدیر خم است: «وَ عَقَدَ عَلَیْهِمُ الْبَیْعَةَ لَكَ وَ جَعَلَكَ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ. این عبارت، یادآور آن روز تاریخی است که پیامبر (ص) در برابر هزاران صحابی، دست علی را بلند کرد و ولایت او را اعلام نمود. زیارت با دقتی شگفت، جزئیات این واقعه را بازآفرینی می‌کند و حتی به گفتگوی پیامبر با امت اشاره دارد: «أَ لَسْتُ قَدْ بَلَّغْتُ؟»

صلابت در برابر طوفان‌ها

یکی از زیباترین فرازها، توصیف استقامت بی‌نظیر امیرالمؤمنین است: «لا تَزِیدُنِی كَثْرَةُ النَّاسِ حَوْلِی عِزَّةً وَ لا تَفَرُّقُهُمْ عَنِّی وَحْشَةً». این کلمات، تصویری از روحی مستقل و متکی به حق ترسیم می‌کند که نه از تنهایی هراسی دارد و نه به جمعیت دل می‌بندد. چنین توصیفی، مرز میان رهبری حقیقی و زعامت ظاهری را به زیبایی نشان می‌دهد.

سیمای عدالت مجسم

امام هادی علیه السلام، علی (ع) را به عنوان «دِینَ اللَّهِ الْقَوِیمَ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِیمَ» معرفی می‌کند. این تعبیر شاعرانه، امام را نه تنها حامل دین، بلکه تجسم عینی آن می‌داند. او راه راستی است که هر جوینده حقیقت باید از آن عبور کند. این نگاه، فراتر از توصیف یک شخصیت تاریخی، به ترسیم الگویی جاودان می‌پردازد.

شمشیر و محراب: دو روی سکه ولایت

زیارت غدیریه به دو بُعد متفاوت اما مکمل شخصیت علوی اشاره دارد: جهاد در میدان نبرد و عبادت در محراب. «عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً وَ جَاهَدْتَ فِی اللَّهِ صَابِراً». این ترکیب نادر از عرفان و حماسه، از قدرت و معنویت، شخصیتی استثنایی را به تصویر می‌کشد که هم در میدان کارزار بی‌نظیر است و هم در خلوت عبادت، عاشقی شیدا.

نور لایطفأ: جاودانگی حقیقت علوی

یکی از شگفت‌انگیزترین تعابیر زیارت این است: «فَضْلُكَ لا یَخْفَى وَ نُورُكَ لا یُطْفَأُ» این اشاره به جاودانگی و تأثیر ماندگار شخصیت امیرالمؤمنین، پیام‌آور این حقیقت است که برخی انسان‌ها فراتر از زمان و مکان خود زندگی می‌کنند و نورشان همچنان راه را برای نسل‌های آینده روشن می‌سازد.

میراثی برای تأمل

زیارت غدیریه، فراتر از یک متن زیارتی، دعوتی است به تأمل در معنای رهبری، عدالت، شجاعت و ایمان. هر فرازش، لایه‌ای از معرفت را می‌گشاید و خواننده را به سفری در اعماق تاریخ و معنویت می‌برد. این متن، با ترکیب هنرمندانه‌ای از بیان عاطفی و استدلال کلامی، تصویری جامع از شخصیتی ارائه می‌دهد که همچنان الهام‌بخش عدالت‌خواهان و حق‌طلبان جهان است.

 زیارت غدیریه، آینه‌ای است که در آن، نه تنها چهره امیرالمؤمنین، بلکه آرمان‌های بلند انسانی منعکس می‌شود؛ آرمان‌هایی که هرگز کهنه نمی‌شوند و در هر عصری، راهنمای جویندگان حقیقت خواهند بود.

نویسنده: حجت الاسلام مجید رحیمی نویسنده و پژوهشگر

انتهای پیام/

 

منابع خبر:‌ © ‌خبرگزاری تسنیم
دکمه بازگشت به بالا