شمعی روشن برای همه مادران داغ‌دیده ایران

دیشب که صدای آژیر خطر در تهران پیچید، دل من هم اینجا در خراسان جنوبی لرزید. با اینکه خانه‌ام دور است از میدان موشک، اما مگر دل مادری فاصله می‌شناسد؟ مگر غم، مرز جغرافیایی دارد؟
– اخبار استانها –

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از بیرجند، دیشب که صدای باد از لای درزهای خانه‌مان در نهبندان می‌پیچید، پسرم از خواب پرید. گفت: «مامان، چرا باد این‌قدر ترسناک شده؟» نوازشش کردم، آرام گفتم: «نه عزیزم، این باد کویر ماست… اما اون دورتر، بعضی بادها بوی دود می‌دن، بوی ترس، بوی جنگ.»

راستش، دیشب که صدای آژیر خطر در تهران پیچید، دل من هم اینجا در خراسان جنوبی لرزید. با اینکه خانه‌ام دور است از میدان موشک، اما مگر دل مادری فاصله می‌شناسد؟ مگر غم، مرز جغرافیایی دارد؟

دیشب در خانه‌ام شمعی روشن کردم. نه برای قطعی برق بلکه برای مادرانی که در تاریکی پناه گرفتند. برای زنانی که کنار کودکانشان بر زمین خوابیدند، شاید دیوارها محافظشان باشد.

شمعی روشن کردم برای مادری در تبریز که گوش به زنگ اخبار بود. برای زنی در مشهد که دلش برای پسر سربازش پرپر می‌زد. برای زنی در اصفهان که خانه‌اش ترک برداشت، اما صدایش نشکست.

ما زنان خراسان جنوبی، غم را می‌شناسیم. ما جنگ را دیده‌ایم. یادمان هست روزهایی را که پسرهایمان را با قرآن راهی جبهه کردیم و بعد، با دستانی که هنوز بوی شیر کودک می‌داد، گلوله‌ دشمن را از دل خاک درآوردیم و نان را بر خاکستر پختیم. ما همان زن‌هایی هستیم که هم پدر بودیم، هم مادر، هم سنگ صبور، هم سازنده‌ی امید.

امروز، وقتی ایران در آتش افتاده، وقتی کودکی در شهر دیگر گریه می‌کند و مادرش با آستین اشک‌هایش را پاک می‌کند، ما اینجا ساکت نمی‌نشینیم. نه فقط با دعا، که با دلی سوخته و چشمی بیدار، شریک غمتان هستیم.

دختران ما اینجا، با شنیدن خبرها دیگر با لبخند به مدرسه نمی‌روند. زن‌های روستا نگرانند. دست از کار نکشیده‌اند، اما انگار غمی روی شانه‌شان سنگینی می‌کند. در نانوایی‌ها، در صف نان، حتی در دل بازار بیرجند هم، همه دارند آهسته درباره دردِ ایران حرف می‌زنند. و انگار دل همه‌مان، یک‌جور گرفته است. اما با همه این داغ، ما باز هم می‌دانیم که زن ایرانی، بی‌صدا اما استوار است. مثل کوه‌های خراسان جنوبی که باد و بوران سال‌هاست بر تن سخت آن می‌وزد، اما هنوز ایستاده‌اند. 

از اینجا، از خاک گرم و صبور کویر، به همه شما مادران ایران می‌گویم: شما تنها نیستید.دردتان، درد ماست. ما نه فقط هم‌وطن، که هم‌درد و همراه شماییم. تا وقتی دل‌های مادرانه‌مان بتپد، هیچ دشمنی نمی‌تواند این سرزمین را از پا درآورد.

مادری از سرزمین آفتاب و کویر استوار خراسان جنوبی/ 25 خرداد 1404

انتهای پیام/ 257

 

منابع خبر:‌ © ‌خبرگزاری تسنیم
دکمه بازگشت به بالا