«جنگ و صلح تحمیلی» ناسازگار با اعمال اراده ملت

گروه امام و رهبری خبرگزاری تسنیم ـ مهدی خدایی: حالا پس از پاره کردن برجام ـ به‌عنوان یک توافق امضاشده آماده ـ باید زدن زیر میز مذاکره و جنگ راه‌انداختن را نیز به کارنامه ننگین دونالد ترامپ رئیس جمهور نابخرد آمریکا افزود.

جنگ از طرف نیروی نیابتی آمریکا در منطقه غرب آسیا در حالی به  ملّت ایران تحمیل شد که این ملت بزرگ و مستقل با وجود تمام تحریم‌ها و تهدیدها حاضر نشد زیر بار توافقی برود که ترامپ یک‌طرفه نوشته بود و انتظار داشت ایران بی‌چون‌وچرا به آن ملحق شود؛ چه اینکه امضا کردن این توافق الحاقی که ذات آن تحمیل است، مستلزم نابود کردن روحیه «ما می‌توانیم» یک ملت بزرگ و متمدن و جوانان دانشمند آن و همچنین زدن مهر پایان بر قریب به نیم قرن «عدم وابستگی و استقلال» از زورگویان عالم بود.

امروز فقط 7 روز از دومین جنگ تحمیلی به این ملت پس از انقلاب اسلامی می‌گذرد، و درحالی که ملت سرافراز در نخستین جنگ تحمیلی، 8 سال در برابر همین جبهه شرارت از خود و سرزمینش دفاع کرد و یک وجب از خاک خود را نداد، حالا رئیس جمهور بی‌خرد ایالات متحده آمریکا از ایرانیان می‌خواهد که به میز مذاکره برگردند و توافقی را که او برای نابود کردن یک دانش بومی و قابلیت اساسی در ایران آماده امضا کرده است، چشم‌بسته امضا کنند و به‌اصطلاح خودش از این طریق صلح را بین ایران و اسرائیل برقرار کند!

این همان چیزی است که رهبر انقلاب اسلامی در پیام اخیرشان از آن به‌عنوان «صلح تحمیلی» نام بردند و فرمودند که «ملّت ایران در مقابل جنگ تحمیلی محکم می‌ایستد ـ همچنان که تا حالا ایستاده ـ در مقابل صلح تحمیلی (هم) محکم می‌ایستد. ملّت ایران در مقابل تحمیل، تسلیم هیچ‌کس نمی‌شود.»

اما چرا ملت ایران در مقابل تحمیلْ تسلیم هیچ‌کس نمی‌شود؟

این‌که ملت ایران اکنون تسلیم هیچ تحمیلی نمی‌شود به‌علت آن است که در این کشور همه‌کاره همین مردم‌اند.

فلسفه وجود دولت‌ها در نظام‌های مردم‌سالار آن است که به‌نمایندگی از مردم عمل می‌کنند و آنچه را آنها اراده می‌کنند به اجرا می‌گذارند.

ملت بزرگ ایران از سال 1341 اراده کردند تا با پیروی از رهبری الهی نظام فاسد، وابسته و غیرمردم‌سالار پهلوی را از کشور بیرون کنند و به‌جای آن نظامی اسلامی، مردم‌سالار و مستقل از بیگانه را استقرار و استمرار بخشند که منافعی متعارض با ملت و هم‌راستا با خواست مستکبران نداشته باشد.

نظام غیرمردم‌سالار پهلوی که شاه و ولیعهدش از ترس آتش خشم مردم باهم از این کشور گریختند ـ و حالا هم ولیعهدش در حال مشاوره دادن و تحریک کردن نخست‌وزیر جنایتکار اسرائیل در حمله به ایران است ـ هر نوع تحمیلی را به‌راحتی می‌پذیرفتند، علتش هم این بود که نماینده اراده مردم نبودند و همواره با کودتا در جایگاه قدرت و حکمرانی قرار گرفته بودند.

از بارزترین و ننگین‌ترین تحمیل‌هایی که شاه بی‌عرضه پهلوی به آن تن داد، قبول استقلال بحرین از ایران بود که با فشار و تحمیل انگلیسی‌ها صورت گرفت.

اما پس از انقلاب اسلامی مردم، با استقرار حاکمیت نظام جمهوری اسلامی در ایران که دارای دو رکن مردم و اسلام است، نظامی در کشور حاکم شد که اراده‌ای جدا از اراده استقلال‌طلبی و عزت‌مندی مردم مسلمان نداشت، و در حقیقت آنچه سبب می‌شود این ملت زیر بار هیچ تحمیلی نرود توافق این دو اراده با یکدیگر است.

حاکمیت جمهوری اسلامی، ترجمان «حاکمیت اراده مردم مسلمان در جامعه» است، مردمی که هنگام جنگ تحمیلی اعتقاد و شیوه عمل  خود را بر اساس دستور الهی «وَلَاتَهِنُوا وَلَاتَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ[1]» و هنگام صلح تحمیلی نیز اعتقاد و عملش را بر اساس «فَلَاتَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَنْ‌یَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ[2]» تنظیم می‌کنند؛ و از حاکمان خود نیز انتظاری جز این ندارند که از «دشمن آشتی‌ناپذیر» نه دعوت به آشتی کنند و نه دعوت او را به آشتی بپذیرند و حواسشان جمع باشد با کسی که با فلسفه وجودی و اساس و ایمان آنها و با اصل حکومت اسلامی و ولایت الهی مخالف است؛ «لاتدعوا الی السّلم»؛ سازش نکنند.

البته همین مردم و حکومت برخاسته از حاکمیت آنها بر اساس آیه شریفه «لَایَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ‌یُقَاتِلُوكُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ‌یُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِیَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ[3]» اراده‌شان بر این است که با انسان‌های خوب و حتی انسان‌هایی که کاری با آنها ندارند و اهل صلح و سلامت و اخّوت و برادری هستند، سازش کنند.

توافق ملت مسلمان و حکومت اسلامی ایران بر این اراده، قطعی و خلل‌ناپذیر است که نه تسلیم «جنگ تحمیلی» و نه تسلیم «صلح تحمیلی» نمی‌شوند.

انتهای پیام/+