ادبیات در خدمت سیاست

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم، ادیبان چگونه صاحب‌منصبان را در کشورداری رهنمون می‌شدند؟ ادبیات در هر شکل و قالبی که باشد حول ارزشها و معیارهای زندگی فردی و اجتماعی می چرخد.

چه بسیارند آثار ادبی که می‌توانند نه تنها در بهتر شدن عملکرد زندگی عادی مردم یک سرزمین به عنوان آموزه‌های زندگی کمک‌کننده باشد، بلکه راه و رسم خردورزی و سیاست‌های کشورداری از گذرگاه ادبیات چه بسا رساتر از هر زبانی می‌تواند آموزنده باشد.

در هر سنی با توجه به اثرپذیری جنبه های زبانی، هنری و محتوایی و قصص و اساطیر و تجزیه و تحلیل و بیان سرگذشت‌ها و دلاوری ها همراه با تراژدی ها و گره خوردگی‌هایی که در اوج و فرود نگهداری از یک کشور و سیاست آن در راستای اقتدار و شکوفایی هرچه بیشتر می‌تواند وجود داشته باشد را می‌توان در گوش جان فرزندان یک مرز و بوم پرورش داد و راه را برای تحلیل اندیشه های نابخردانه و استدلال‌های صحیح و غلط در ذهن و روان کودکان و نوجوانان و جوانان با توجه به رده سنی باز کرد.

از آنجایی که ادبیات غنی ما سرشار از گستردگی در مناسبات اجتماعی و کشورداری و مردم‌داری است، لذا توجه والا به این همه آثار و ارزش‌های برتر در متون کهن و جدید و آموزش آنها می‌تواند قوه تجزیه و تحلیل و سیاست‌داری و کشورداری که قرن‌ها تجربه در پشت آن نهفته شده است را در جسم و جان فرزندان سرزمین ایران نهادینه کند.

اکنون که گوش ها و چشم هایشان را باز کرده اند و به چشم خویش کج‌اندیشی‌ها و خون‌خواری‌ها را دیده‌اند، این رسالت بر عهده صاحبان علم و دانش است که با بررسی دقیق در متون و اشعار ادبی تا دوران دبیرستان در پروراندن انسان‌های وطن پرست و خواهنده حق و جوینده حقیقت و طالب اقتدار در سایه ارزش‌های میهنی و دینی تلاش مضاعف داشته باشند.

راضیه هادی‌نژاد،کارشناس ارشد ادبیات

انتهای پیام/