وقتی قطعی برق چراغ روضه امام حسین (ع) را خاموش نکرد
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از کرمان، در روزگاری که دشمن در پی دین‌زدایی، تغییر باورهای دینی و اعتقادی از جوانان و تعطیلی مجالس اهل‌بیت (ع) است، در دل خاموشی شب و بی‌برقی مطلق، خادمان هیئت تعزیه‌خوانی حضرت ابوالفضل (ع) روستای ده‌زیار ایستادند تا چراغ خیمه عزای امام حسین (ع) خاموش نشود. شب چهارم محرم در روستای ده‌زیار، برق رفت؛ اما چراغ مجلس عزای امام حسین (ع) نه تنها خاموش نشد، بلکه پرنورتر از همیشه درخشید. این گزارش، روایتی است از آن شب باشکوه و با معنویتی که «عشق» در تاریکی، راه خود را به سمت نور باز کرد.
همه‌چیز با یک پیامک آغاز شد
عصر شنبه 28 تیرماه، اطلاعیه‌ای کوتاه از سوی اداره برق همه چیز را تغییر داد. قرار بود از ساعت 8 تا 10 شب، برق در روستای ده‌زیار قطع شود؛ دقیقاً در همان بازه‌ای که مجلس عزای اباعبدالله الحسین (ع) در مسجد حضرت جوادالائمه (ع) برگزار می‌شد. نگرانی بلافاصله فضای هیئت را فرا گرفت.
آخر مجلس امام حسین (ع) بدون سیستم صوت، نور و مداحی آن هم با آن همه جمعیت چطور برگزار شود. همان لحظه بود که زنگ‌ها آغاز شد. اعضای هیئت، جوانان، پیرغلامان، همه دست به‌کار شدند تا راهی پیدا کنند. باید موتور برق تهیه می‌شد؛ نباید مجلس تعطیل شود.
برق می‌رود، اما قلب‌ها روشن‌تر از همیشه
راس ساعت 8 شب، برق رفت؛ نه یک دقیقه زودتر و نه دیرتر. همه‌جا در تاریکی فرو رفت. سکوت سنگینی فضا را پر کرده بود. اما لحظه‌ای نگذشت که همه جا روشن شد. موتور برقی که از قبل تهیه و آماده شده بود، به‌سرعت وارد عمل شد.
چند ثانیه بعد، چراغ سبز زیر خیمه روشن شد. برق نبود، اما انگار آسمان نور می‌فرستاد. تمام روستا در خاموشی مطلق بود؛ اما در دل تاریکی، یک نقطه روشن بود؛ مجلس امام حسین (ع).
خیلی‌ها آن شب اشک ریختند، نه فقط برای مصیبت عاشورا، که برای خلوص نیت خادمان مجلس. آن‌هایی که نگذاشتند هیچ بهانه‌ای، مانع برگزاری روضه شود. انگار در آن شب، ده‌زیار از زمین جدا شد و به آسمان پیوست. در دل تاریکی، نوری که از قلب‌ها می‌تابید، روشنی‌بخش بود.
تلاش جوانان هیئت برای روشن نگه‌داشتن چراغ روضه
پیش از آغاز مراسم، جوانان هیئت تعزیه‌خوانی حضرت ابوالفضل (ع) به تکاپو افتادند. موتور برق‌ها بررسی شد، کابل‌کشی انجام شد، هماهنگی‌ها شکل گرفت. همه امید داشتند که برق نرود، اما در عین حال برای بدترین حالت آماده بودند. این آمادگی باعث شد وقتی خاموشی رخ داد، تنها چند دقیقه تا روشن شدن دوباره جلسه فاصله باشد.
مداح آن شب، حاج علی کدخدایی، پیش از آغاز مصیبت‌خوانی جملاتی گفت که در ذهن حاضران نقش بست: «وقتی در مکانی روضه امام حسین (ع) برپا می‌شود، آن مکان قداست پیدا می‌کند و اشک‌هایی که اینجا ریخته می‌شود، در شب اول قبر به داد آدم می‌رسد».
با این سخنان، فضای جلسه عجیب دگرگون شد. دیگر کسی به نبود برق فکر نمی‌کرد. انگار روشنایی از جای دیگری می‌آمد، از دل‌های عاشق، از اشک‌های جاری، از اراده خلل‌ناپذیر خادمان حسینی.
ده‌زیار آماده اربعین می‌شود
اکنون که محرم به روزهای پایانی خود رسیده، و مردم ده‌زیار برای مراسم راهپیمایی اربعین آماده می‌شوند، این روستا به الگویی تبدیل شده برای همه آنان که در هر شرایطی چراغ خیمه حسین (ع) را روشن نگه می‌دارند. مهم نیست برق باشد یا نه، وقتی عشق باشد، همه‌چیز ممکن است.
روایت شب چهارم مجلس عزای امام حسین (ع) در مسجد مقدس ده‌زیار، فقط یک خاطره محلی نیست. این روایت، حکایت وفاداری است. حکایت مردمی که در تاریکی مطلق، خیمه‌ای به بلندای آسمان بنا کردند. این گزارش، ادای احترام است به تمام خادمان حسینی که هیچ چیزی را مانع نمی‌دانند، وقتی پای نام حسین (ع) در میان است.
به گزارش تسنیم، مراسم عزاداری و روضه‌خوانی دهه سوم محرم در مسجد مقدس حضرت جوادالائمه (ع) روستای ده‌زیار که هر ساله به همت هیئت تعزیه‌خوانی حضرت ابوالفضل (ع) در زیر خیمه عزای امام حسین (ع) برگزار می‌شود از چهارشنبه 25 تیرماه آغاز شده و تا جمعه سوم مرداد ماه هر شب با حضور سخنرانان و مداحان برجسته استانی ادامه دارد.
انتهای پیام/511/