آسمان بدمینتون همدان ابری است/روایت یک مربی از سقف‌های سوراخ تا آرزوهای بلند
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از همدان، امیر رستمی، مربی پیشکسوت و دارنده‌ی مدرک درجه یک آسیایی بدمینتون، که فعالیت خود را از سال 61 در این رشته ورزشی آغاز کرده در گفت‌وگو با تسنیم از روزهای سخت و شیرین این رشته می‌گوید. او که سال‌ها هم به عنوان بازیکن و هم مربی در این عرصه جنگیده، با وجود چالش‌های بی‌شمار از سالن‌های فرسوده تا کمبود حمایت‌ها هنوز به آینده‌ی بدمینتون همدان امیدوار است.
رستمی در این گفت‌وگوی صمیمانه، نه تنها از خاطرات خود از بازیکنی تا مربیگری می‌گوید، بلکه بر لزوم توجه به بدمینتون بانوان و تقویت استعدادیابی در مدارس تأکید می‌کند. او معتقد است آموزش و پرورش می‌تواند نقشی کلیدی در شناسایی و پرورش نسل آینده‌ی این رشته داشته باشد.
اما داستان بدمینتون همدان فقط روایتی از کمبودها نیست؛ این داستان مقاومت و امید است. داستان مربیانی که در سالن‌های قدیمی، با نور کم و سقف‌های نمدار، به جوانان همدان پرواز را می‌آموزند.این مصاحبه، تصویری روشن از مطالبات جامعه بدمینتون همدان و چشم‌اندازهای آتی این ورزش در استان ارائه می‌دهد و به درک بهتر موانع و فرصت‌های پیش رو کمک می‌کند.
تسنیم: چه شد که در نهایت مربیگری را انتخاب کردید؟
رستمی: از سال 1361 به عنوان بازیکن بدمینتون فعالیت داشته‌ام و از سال 1371 به مربیگری روی آورده‌ام. این موضوع از طریق برنامه‌ای که با آقای غلام عباس سعیدی، مدیرکل سازمان ورزش و جوانان آن وقت، هماهنگ شده بود و ایشان بنده را می‌شناختند، مطرح و به مربیگری هدایت شدم.
تسنیم: آیا شما از اولین مربیان در سطح همدان بودید یا مربیان دیگری نیز پیش از شما فعالیت داشتند؟
رستمی: مربیان دیگری نیز پیش از ما بودند؛ از جمله مرحوم آقای کاشفی و آقای حمید رهرو و آقای قدسی این عزیزان مربیان خودمان بودند و پس از ایشان، ما به عنوان مربی مشغول به خدمت شدیم.
تسنیم: در دوران بازیکنی خود در چه مسابقاتی شرکت کردید و تا چه سطحی پیش رفتید تا مربی شدید؟
رستمی: در رده نوجوانان و جوانان شرکت کردم و دو یا سه بار مقام دوم کشور را به عنوان بازیکن کسب کردم. بعد از آن نیز مربیگری را آغاز کردم و دیگر بازی نکردم.
تسنیم: از نظرشما یک مربی باید چه شاخصه هایی داشته باشد؟
رستمی: یک مربی موفق باید از ابتدا بازیکن خوبی بوده باشد و کارهای ابتدایی را خودش انجام داده باشد تا در رشته خود موفق شود. به عنوان مثال، فردی که صرفاً مدرک مربیگری گرفته و خودش بازیکن نبوده است، نمی‌تواند به اندازه کسی که از ابتدا شروع کرده و پله پله بالا آمده، موفق باشد. چرا که ورزشی که خودت در آن فعالیت کرده باشی،با عشق و علاقه بیشتری انجام می‌شود و در نتیجه موفق‌تر است. برخی افراد بر فرض مثال از دانشگاه مدرک مربیگری می‌گیرند و شروع به کار می‌کنند که سنشان بالاست و آنچه را که باید به بازیکن انتقال دهند، به خوبی نمیتوانند انجام‌دهند. اما آنچه که درحال حاضر مشهود است بسیاری از دوستان فقط به دنبال مدرک مربیگری هستند.
تسنیم: به عنوان یک مربی،چالش اصلی بدمینتون در استان چیست؟
رستمی: چند سال متوالی بازیکنان بسیار خوبی داشتیم و امکاناتمان تقریباً خوب بود، اما متأسفانه چند سالی است که سالن ورزشی در اختیار نداریم و امکاناتمان نسبت به استان‌های دیگر ضعیف شده است. این موضوع کار ما را به عنوان مربی بسیار سخت کرده است.
بدمینتون یک رشته آسیای شرقی است و در ایران کار سختی محسوب می‌شود. اما ما مربیان بسیار خوبی در کشور داریم. درحال حاضر در تیم ملی آذربایجان، آقایان شاه‌حسینی و نیکزاد شیری مربیگری می‌کنند و حتی مربی تیم ملی کانادا نیز یک شخص ایرانی است. به لطف خدا مربیان ایرانی خوبی داریم که اگر امکانات باشد، شاهد نتایج درخشان وپرافتخاری خواهیم بود و میتوان گفت که مربیان ایرانی دست کمی از مربیان خارجی ندارند و مشکلاتی چون کمبود امکانات کامل مانند کمپ تمرینی خوب و سایر پشتیبانی‌ها اگر برطرف شود مربیان ایرانی می‌توانند در سطح جهانی بدرخشند، چرا که بارها ثابت کرده‌اند با حداقل امکانات، حداکثر نتیجه را می‌گیرند.
تسنیم: مربیان ما چقدر به علم روز دنیا مجهز هستند؟
رستمی: آقای مرتضی ولی دروی که در کشور آذربایجان مربیگری می‌کند و مدرس غرب آسیا است. تمام کلاس‌های مربیگری که برگزار می‌شود، توسط آقای ولی دروی انجام می‌شود. همچنین آقای شاه‌حسینی و آقای باقری نیز مربیان به‌روزی هستند.
تسنیم: آیا ورزش بدمینتون در استان به خوبی دیده شده است؟
رستمی: خیر.یکی از مشکلات اصلی، کمبود سالن و فضای آموزشی و همچنین کمپ‌های تمرینی است. درحال حاضر یک سالن داریم که دست بخش خصوصی است. بنده به عنوان مربی مجبور شده‌ام سالن اجاره کنم. ساعات تمرینی برای مثال چهار و نیم ساعت در هفته، برای پرورش بازیکنی که بخواهد در کشور مقام بیاورد، کافی نیست. با وضعیتی که پیش آمده و سالن‌ها دست بخش خصوصی هستند، مربیان بیشتر به دنبال درآمد هستند تا حداقل هزینه سالن را تأمین کنند.
بدمینتون یک ورزش مصرفی است، مانند فوتبال نیست که مثلاً یک توپ فوتبال داشته باشی و تمام شود. در بدمینتون، ممکن است توپ یا راکت خراب شود و قابل استفاده نباشد، که کار را کمی سخت می‌کند. اگر تبلیغات برای خانواده‌ها خوب باشد، شرایط بهتر می‌شود. الان هم علاقه به بدمینتون زیاد است، اما ما فضای خوبی برای استقبال و جذب علاقمندان به این ورزش را نداریم.
حتی چند سالی است که سالن‌های ورزشی در شهرستان‌ها با مشکلاتی در تأمین مکان روبرو هستند، چرا که اغلب در اختیار بخش خصوصی قرار گرفته‌اند. ما تمام تلاشمان را کرده‌ایم و حتی با مدیرکل سازمان ورزش و جوانان و نماینده‌های استان هم صحبت کرده‌ایم که حداقل سالن را در اختیار هیئت بدمینتون قرار دهند تا با مربیان جدید بتوانند کار را پیش ببرند. یک استان باید شرایط را به نحوی فراهم کند تا مربی بتواند بازیکنان خوبی به تحویل جامعه دهد، اما همانطور که گفتم، مشکل اصلی سالن است.
تسنیم: به نظر شما وضعیت بدمینتون در کشور چگونه است؟
رستمی: در کشور، فرمان بدمینتون دست فدراسیون است. وضعیتش نسبتاً بد نیست. در رده‌های نوجوانان و جوانان در حال حاضر وضعیت خوبی داریم. به ویژه خراسان که من از نزدیک می‌بینم، به خوبی ساپورت می‌شود. اگر استان‌های دیگر هم به همین شکل ساپورت شوند، بازیکنان خوبی به جامعه تحویل خواهیم داد.
تسنیم: باید چه کار کنیم تا بدمینتون در میان مردم محبوبیت بیشتری پیدا کند؟
رستمی: باید بگویم که بدمینتون رشته‌ی محبوبی است اما به دلیل نبود سالن، بامشکل مواجه شده است در ابتدا باید سالن‌های متعدد و عمومی در اختیار داشته باشیم. مردم ممکن است از یک ورزش شروع کنند و بعداً علاقه‌مند شوند.
باید با امکانات استاندارد و مناسب مسیر را برای ورزشکاران هموار کنیم تا بتوانند در مسابقات شرکت کنند . همانطور که عرض کردم مشکلی در جذب علاقمند نداریم، خوشبختانه روز به روز هم بهتر می‌شود، اما الان فقط یک سالن داریم که هم مشکل برق دارد و هم سقفش سوراخ است! وقتی زمستان وپاییز می‌شود و باران می‌آید، تمام سالن خیس می‌شود. بچه‌ای که تازه شروع به ورزش کرده، اگر یک هفته سالن تعطیل شود، دنبال رشته دیگری می‌رود. این‌ها مسائلی هستند که اداره کل ورزش باید با هماهنگی رفع کند.
بدمینتون یک ورزش خانوادگی است. یعنی شما هر جایی که بخواهید، می‌توانید بازی کنید و هیچ مشکلی ندارد و اگر کمی امکانات و تبلیغات بیشتر شود، وضعیت بهتر خواهد شد.
تسنیم: جایگاه بانوان در ورزش بدمینتون چگونه است؟
رستمی: در گذشته، در بخش بانوان ما بازیکنان خوبی داشتیم، اما مدتی است که متاسفانه فعالیت زیادی در این بخش صورت نگرفته است. البته امروزه شاهد پیشرفت چشمگیر بانوان ورزشکار هستیم که با استعداد و تلاش بی‌وقفه‌شان در حال شکوفایی هستند. به لطف خداوند و با ادامه این روند، بی‌شک در آینده شاهد ظهور بازیکنان نخبه و مقام‌آوری خواهیم بود که باعث افتخار کشورمان می‌شوند.
تسنیم: در حوزه کودکان و نوجوانان علاقمند در مدارس کاری انجام گرفته است؟
رستمی: متاسفانه چند سالی است که در آموزش و پرورش فعالیتی انجام نمی‌شود. قبلاً در تمام رشته‌ها، آموزش و پرورش حمایت خوبی داشت، اما الان چند سالی است که مسابقات برگزار نمی‌شود و میتوان گفت حضور آموزش و پرورش در رشته های ورزشی کمرنگ شده است.
به گزارش تسنیم، بدمینتون در همدان، با وجود برخورداری از مربیان مجرب و استعدادهای درخشان، با مشکلات جدی روبه‌رو است که توسعه این رشته را با مانع مواجه کرده است. فقدان سالن دولتی مناسب، هزینه‌های سنگین تمرین و تجهیزات، کمبود ساعات تمرین و تعطیلی‌های مکرر به دلیل فرسودگی زیرساخت‌ها، تنها بخشی از این چالش‌ها هستند.
مشکلاتی مانند سقف فرسوده، نفوذ آب باران و نقص سیستم برق، تمرینات را با اختلال مواجه می‌کند. از سوی دیگر، هزینه‌های بالای اجاره سالن‌های خصوصی و خرید تجهیزات مصرفی مانند راکت و توپ، فشار مالی زیادی به ورزشکاران و مربیان وارد می‌کند. از طرفی ساعات تمرین اختصاص‌یافته که حدود 4.5 ساعت در هفته است، برای پرورش بازیکنان حرفه‌ای کافی نیست و تعطیلی‌های ناخواسته ناشی از مشکلات فنی سالن، انگیزه ورزشکاران را کاهش داده است.
این در حالی است که همدان از مربیان باکیفیت و بازیکنان مستعدی برخوردار است که برخی از آن‌ها حتی در تیم‌های ملی دیگر کشورها نیز فعالیت داشته‌اند. اما نبود حمایت‌های لازم و زیرساخت‌های ضعیف، مانع از رشد این رشته شده است.
برای نجات بدمینتون همدان و استفاده از ظرفیت‌های موجود،اداره کل ورزش و جوانان باید حداقل یک سالن مناسب را در اختیار هیئت بدمینتون قرار دهد تا وابستگی به بخش خصوصی کاهش یابد.تعمیر اساسی سالن‌های فعلی، از جمله تعویض سقف، تعمیر سیستم برق و کفپوش، برای جلوگیری از تعطیلی‌های مکرر ضروری است همچنین اختصاص بودجه به تجهیزات پایه و برگزاری اردوهای تمرینی، به‌ویژه برای استعدادهای جوان، می‌تواند به رشد این رشته کمک کند.
راه‌اندازی مسابقات دانش‌آموزی و شناسایی استعدادها از سنین پایین، می‌تواند آینده بدمینتون همدان را تضمین کند و این امر تنها با همکاری اداره آموزش و پرورش محقق خواهد شد با توجه به اینکه آموزش و پرورش یکی از بزرگ‌ترین نهادهای عمومی کشور است، با مدیریت کارآمد این سازمان میتوان زمینه حضور تمامی خانواده‌های زیرمجموعه آن، از معلمان تا دانش‌آموزان، را در عرصه ورزش فراهم کرد و گامی بلند در جهت معرفی و پیشرفت ورزش برداشت درهمین راستا میتوان با معرفی بدمینتون به عنوان یک ورزش کم‌هزینه و خانوادگی به عموم مردم و جذب سرمایه‌گذاران خصوصی، منابع مالی جدیدی را به این رشته جذب کند.
با اجرای این راهکارها، میتوان امیدوار بود که بدمینتون همدان بتواند از وضعیت فعلی خارج شده و به جایگاه واقعی خود در سطح کشور دست یابد. این امر نه‌تنها به رشد ورزشکاران کمک می‌کند، بلکه می‌تواند در جذب علاقه‌مندان جدید و توسعه ورزش همگانی نیز مؤثر باشد. تجربه نشان داده است که مربیان استان حتی با حداقل امکانات، بازیکنان مستعدی پرورش داده‌اند. بنابراین، با تأمین زیرساخت‌های اولیه، میتوان شاهد ظهور چهره‌های درخشان در سطوح ملی و بین‌المللی بود. این ورزش به‌عنوان یک فعالیت پویا و جذاب، پتانسیل آن را دارد که نه‌تنها به سلامت جامعه کمک کند، بلکه موجب افتخارآفرینی برای استان شود. تحقق این امر اما نیازمند عزم جدی مسئولان و تخصیص بهینه منابع است.
مصاحبه از حاجی قربان قنبری خرم
تنظیم از ملیکا قانعی
انتهای پیام/