مرگ تدریجی یک صنعت قدیمی لرستان؛ سیمان دورود در آستانه خاموشی!
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم دورود، کارخانه سیمان دورود، یکی از قدیمی‌ترین صنایع لرستان، از سال 1338 فعالیت خود را آغاز کرده است. این کارخانه که در قلب شهر دورود واقع شده، سال‌هاست به دلیل آلودگی زیست‌محیطی، نفس کشیدن را برای شهروندان دشوار کرده و لقب “شهر دودهای سیمانی” را برای دورود به ارمغان آورده است.
در کنار این چالش‌ها، حواشی مربوط به استخدام‌ها و بحث آلودگی، همواره این مجتمع صنعتی را در کانون توجه قرار داده است. با وجود وعده‌ها و بازدیدهای مکرر، احداث فاز چهارم و انتقال این صنعت آلاینده به خارج از شهر، هنوز عملیاتی نشده و اعتراض فعالان محیط‌زیست را در پی داشته است.
از آنجاکه سه فاز کارخانه سیمان دورود به دلیل تکنولوژی ساخت قدیمی، اکنون هزینه تولید بسیار بیشتر از قیمت عرضه به بازار است و ادامه فعالیت آن توجیه اقتصادی ندارد، تنها چاره‌ای که برای حیات این صنعت پیر اندیشیده شده، راه‌اندازی واحد جایگزین فاز چهار است.
این فاز در خردادماه سال 93، در سفر هیئت دولت به استان لرستان و با حضور علی ربیعی، وزیر وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، کلنگ‌زنی شد اما هنوز خبری از اجرایی شدن آن نیست.
راه‌اندازی فاز چهار کارخانه سیمان دورود به یکی از مطالبات جدی مردم استان لرستان و شهرستان دورود تبدیل شده تا با رونق آن، چراغ این صنعت دیرپا خاموش نشود و از بیکاری کارگران جلوگیری به عمل آید، اما با گذشت سال‌ها، این وعده همچنان در حد یک وعده باقی‌مانده و بیم آن می‌رود که چرخ این صنعت نیز مانند دیگر کارخانه‌های تعطیل‌شده در لرستان از حرکت بازایستد و کارگران دیگری به جرگه بیکاران اضافه شوند.
در گفتگویی بی‌پرده با خبرنگار تسنیم، فرهنگ ساکی، مدیرعامل شرکت سیمان دورود، به تشریح وضعیت کنونی این کارخانه، از جزئیات درآمد شخصی خود و فرآیند استخدام‌ها گرفته تا مشکلات عمیق زیست‌محیطی، فرسودگی تکنولوژی، و زیان‌های مالی پرداخت.
این گفتگو پرده از واقعیت‌هایی برداشت که کمتر به آن پرداخته شده بود.
فرهنگ ساکی در ابتدای این گفتگو، به یکی از سئوالات پرتکرار افکار عمومی درباره میزان حقوق خود پاسخ داد.
او با صراحت گفت: حقوق پایه‌ام حدود 50 میلیون تومان است. تقریباً در شرکت حقوق و مزایا ثابت است و مأموریت و اضافه‌کار هم داریم. در شرکت، چندین نفر از من حقوقشان بالاتر است.
این شفافیت در حالی صورت می‌گیرد که شایعات بسیاری پیرامون حقوق‌های بالا و استخدام‌های خارج از ضابطه در این مجموعه صنعتی وجود داشت.
ساکی در ادامه، به موضوع حساس استخدام‌های بی‌ضابطه نیز پرداخت و هرگونه تخلف عمدی را رد کرد.
وی مدعی شد که پس از حواشی و “داستان‌سازی‌های فراوان”، شخصاً “خودم را از این حق دیگر محروم کردم. اصلاً هیچ‌کس را بدون اجازه هلدینگ و بدون مصوبه هلدینگ استخدام کنیم، قراردادی بیاوریم.”
او تاکید کرد که نیروهای پیمانکاری، نظیر 30 نفر نیروی تعمیرات کوره واحد 3، جزو پرسنل رسمی شرکت نیستند.
وی همچنین به جوان‌سازی و نوسازی پرسنل اشاره کرد و گفت: 215 نفر نیرو استخدام کردیم. حدود 40 تا 50 نفر باقی‌مانده که آزمون قبول شدند کم‌کم اضافه می‌شوند. موقعی که تحویل گرفتم 733 تا 734 نفر نیرو بودند، الان 600 تا نیرو رسیده است.
مدیرعامل شرکت سیمان دورود بر شفافیت فرآیند استخدام تأکید کرد و افزود: برای مصاحبه استخدامی نفرات نمایندگانی از فرمانداری، اطلاعات، نماینده مردم دورود و ازنا، هلدینگ و … حضور داشتند و تمام اوراق موجود است. آشنا و فامیل‌بازی نیست.
وی البته پذیرفت که حدود 10 درصد از استخدام‌ها بدون آزمون و برای نیازهای تخصصی خاص بوده است.
چالش‌های زیست‌محیطی و سرنوشت نامعلوم فاز 4
یکی از نگرانی‌های اصلی در مناطق صنعتی، مسائل زیست‌محیطی است. ساکی با اذعان به اینکه “کاشت درخت در حال حاضر موقعش نیست” و با توجه به محدودیت‌های مالی و نیروی انسانی، این موضوع در اولویت قرار ندارد، اما قول داد که برای حفظ محیط زیست و فضای سبز تلاش شود.
او حتی وعده اهدای “4 دمنده به ارزش 40 میلیون تومان” به منابع طبیعی و محیط زیست را داد.
درباره فاز 4 کارخانه سیمان دورود، که از دیرباز مطرح بوده و به دلیل موقعیت استراتژیک منطقه توجیه اقتصادی داشت، ساکی تاکید کرد که این پروژه “دست ما نیست” و اجرای آن نیازمند بودجه‌ای عظیم، معادل 10 هزار میلیارد تومان است.
وی دلیل اصلی عدم توجیه اقتصادی فعلی را “ناترازی انرژی (کمبود برق و گاز)” برای خطوط موجود دانست و گفت: وقتی شما برق و گاز برای خطی که موجود است ندارید، توجیه ندارد کارخانه آهک یا سیمانی و … بزنید مگر اینکه جایگزین کنید.
فرسودگی، زیان‌دهی و ضرورت انتقال کارخانه
مدیرعامل شرکت سیمان دورود، فرسودگی و تکنولوژی قدیمی کارخانه را “بزرگترین مشکل” آن دانست که منجر به مصرف بالای انرژی می‌شود.
او به بازسازی الکتروفیلتر در سال 1403 با هزینه 238 میلیارد ریال اشاره کرد و گفت که با این اقدام، قطعاتی که “از زمان جنگ تاکنون تعویض نشده بودند”، جایگزین شدند و این فیلترها با نگهداری مناسب تا 20 سال آینده نیز کارایی خواهند داشت.
ساکی از زیان 206 میلیارد تومانی شرکت در سال گذشته خبر داد که در تاریخ سیمان دورود بی‌سابقه بوده است.
وی دلیل اصلی این زیان را “ناترازی انرژی (کمبود برق و گاز)” و توقف پنج ماهه کارخانه دانست.
او ابراز امیدواری کرد که با حمایت مسئولان و تأمین انرژی بیشتر، شرکت در سال جاری به سوددهی برسد.
وی همچنین با قاطعیت بر لزوم انتقال کارخانه سیمان دورود به خارج از شهر تأکید کرد، چرا که “کارخانه قبلاً در شهر نیامده، بلکه شهر به دل کارخانه آمده است.”
ساکی پیشنهاد داد که با فروش زمین فعلی کارخانه، که به گفته او “باارزش‌ترین زمین شهر دورود” است، می‌توان سرمایه لازم برای احداث کارخانه‌ای نو در مکانی دورتر را تأمین کرد.
از نوسازی تا مسئولیت اجتماعی
ساکی در بخش دیگری از صحبت‌های خود، به برخی اقدامات صورت‌گرفته در دوره مدیریت خود اشاره کرد. او نوسازی تجهیزات کارخانه را با هدف افزایش بهره‌وری و کاهش مصرف انرژی از اولویت‌ها دانست که منجر به “افزایش ظرفیت تولید و کاهش هزینه‌ها” شده است.
وی همچنین از تقویت حضور در بازارهای صادراتی سخن گفت و اذعان داشت که سال‌های گذشته، صادرات کلینکر و سیمان از مرزهای غربی کشور افزایش قابل‌توجهی یافته بود.
مدیرعامل شرکت سیمان دورود در حوزه توسعه سرمایه انسانی نیز سیاست‌هایی چون افزایش انگیزه نیروی انسانی، آموزش مداوم و ارتقای سطح تخصص کارکنان را اجرا کرده که به باور او تأثیر مثبتی در بهره‌وری و همدلی سازمانی داشته است.
ساکی خود را تنها یک مدیر فنی نمی‌داند، بلکه بر دیدگاه‌های فرهنگی و اقتصادی خود تأکید می‌کند. او باور دارد که یک کارخانه موفق نه‌تنها باید سودآور باشد، بلکه باید برای جامعه محلی نیز ارزش‌آفرین باشد.
وی در این باره گفت: توسعه پایدار، بدون توجه به مردم منطقه و منابع طبیعی، بی‌معناست. سیمان دورود باید هم صنعتی قدرتمند باشد، هم شهروندی مسئول.
در پایان، ساکی تأکید کرد که شرکت در قبال مسئولیت‌های اجتماعی خود متعهد است و روزانه به 3 تا 4 درخواست کمک پاسخ می‌دهد. او افزود که یک درصد از سود شرکت به این بخش اختصاص می‌یابد.
انتهای پیام/647/.