گرمای بی‌سابقه و کم‌آبی نتیجه مستقیم رفتارهای مخرب زیست‌محیطی

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از یاسوج، در روزگاری که سرعت پیشرفت تکنولوژی و توسعه اقتصادی، چشم‌ها را خیره کرده و دستاوردها، ذهن‌ها را به تسخیر درآورده، اغلب از یاد می‌بریم که این همه، مرهون طبیعتی است که سخاوتمندانه منابع خود را در اختیارمان قرار داده است. غافل از اینکه این سخاوت بی‌پایان نیست و قهر طبیعت، عواقبی بس وخیم‌تر از هر بحران اقتصادی و اجتماعی را به دنبال خواهد داشت. یادداشتی که پیش رو دارید، تلاشی است برای یادآوری این مهم و هشداری است به انسان، برای بازنگری در رفتارهای مخرب زیست‌محیطی خود، پیش از آنکه فرصت جبران از دست برود.

هادی سینایی، رئیس اداره روابط عمومی و امور رسانه حفاظت محیط زیست کهگیلویه و بویراحمد در یادداشتی برای تسنیم با اشاره به بحران کم‌آبی و گرمای بی‌سابقه تابستان، رفتارهای نادرست زیست‌محیطی انسان را عامل اصلی این پدیده دانست.

در این یاداشت آمده است: رفتار ناشایست زیست‌محیطی و بی‌تدبیری انسان در قبال طبیعت سبب شده تا این نعمت الهی سخاوت خود را دریغ کرده و با قهر پاسخگوی بی‌مهری‌ها باشد و نتیجه تلخ این بدرفتاری‌ها که از سال‌ها پیش آغاز و اکنون به اوج خود رسیده، به تدریج نمایان شده و زنگ هشداری برای آینده‌ای نامعلوم به صدا درآورده است.

طبیعت در طول این سال‌ها با زبان بی‌زبانی هشدارهای فراوانی داده، اما گویی گوش شنوایی نبوده و انسان‌ها بی‌تفاوت از کنار این نشانه‌ها عبور کرده‌اند و امروز اما موجی از هشدارهای کم‌آبی، گرمای بی‌سابقه و تغییرات اقلیمی فزاینده از سوی مسئولان و کارشناسان در سراسر کشور به گوش می‌رسد، هشدارهایی که نادیده گرفتن آن‌ها می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

گرم شدن زمستان‌ها و کاهش تدریجی نزولات آسمانی، زنگ خطر جدی‌تری را به صدا درآورده و بار معنایی عمیق‌تری به تغییرات اقلیمی بخشیده است و همچنین کاهش بارش برف و باران در فصول سرد سال، نه تنها اکوسیستم‌های طبیعی را تحت تاثیر قرار داده بلکه دیدن برف را برای نسل جدید به آرزویی دست‌نیافتنی تبدیل کرده است تا جایی که در دل زمستان، نیازمند برپایی نماز باران هستیم، اما در نهایت زمستان نیز تحفه‌ای برای تقدیم به بهار ندارد.

در گذشته سخاوت آسمان به حدی بود که بخشی از برف‌های زمستانی تا اواخر تابستان بر قله کوه‌ها خودنمایی می‌کرد و رودخانه‌ها و چشمه‌ها را پر آب نگه می‌داشت و اما امروز، طبیعت به واسطه دست‌های مخرب انسان، پاسخی قهرآمیز داده و از سخاوت گذشته خبری نیست.

تخریب بی‌رویه طبیعت به بهانه‌های اقتصادی، توسعه‌ای و صنعتی بدون توجه به اصول توسعه پایدار و رعایت پیوست‌های زیست‌محیطی، از جمله عوامل اصلی این قهر طبیعت است و جاده‌سازی‌های غیراصولی، قطع بی‌رویه درختان، ریشه‌کنی گیاهان، چرای بی‌رویه دام در مراتع، زیر کشت بردن اراضی شیب‌دار، شکار بی‌رحمانه حیات وحش، انتشار آلاینده‌های صنعتی و تجمیع گازهای گلخانه‌ای در جو، همگی دست در دست هم داده‌اند تا تاب و توان طبیعت به پایان رسیده و با زبان بی‌زبانی به ما بفهماند که “این جهان کوه است و فعل ما ندا”.

اما متاسفانه با وجود تمام این هشدارها و نشانه‌ها، هنوز از این بدرفتاری‌ها درس نگرفته‌ایم و همچنان در میدانی به نام انقلاب صنعتی به رقابت می‌پردازیم و پیش‌بینی‌های علمی حاکی از افزایش تدریجی دمای کره زمین و تغییر موازنه انرژی میان زمین و فضا است، امری که نشان می‌دهد وضعیت به سمت بدتر شدن در حال حرکت است.

در این شرایط، طبیعت این هشدار را به گوش ما می‌رساند که “ای که دستت می‌رسد کاری بکن، پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار” و اکنون زمان آن رسیده که با تجدید نظر در رویکردهای خود، گامی برای حفظ و احیای طبیعت برداشته و از قهر بیش از پیش آن جلوگیری کنیم.

انتهای پیام/