از سیستان تا غزه؛ وقتی قلب‌های بی‌آب، برای کودکان بی‌پناه می‌تپد+فیلم
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از زابل، در روزگاری که وجدان جهانی، زیر آوار سنگین منافع قدرت‌های بزرگ و سکوت مرگبار نهادهای بین‌المللی مدفون شده، هنوز در گوشه‌ای از جغرافیای مظلوم ایران، دل‌هایی می‌تپد که درد را با پوست و استخوان درک می‌کنند و فریاد را از اعماق وجودشان برمی‌کشند. سیستان؛ سرزمین آفتاب‌سوخته و بادهای سرکش، مردمانی دارد که سال‌هاست با رنج بی‌آبی، طوفان شن، تبعیض تاریخی و محرومیت ساختاری زیسته‌اند، اما با این حال، هرگز مرزهای انسانیت را فراموش نکرده‌اند.
در هنگامه‌ای که کودکان فلسطینی، قربانی بمب‌های فسفری و محاصره غذایی شده‌اند، و زنان بی‌پناه غزه در میان آوارها به‌دنبال تکه‌ای امید می‌گردند، مردمان نجیب سیستان با نان خشک، اما قلبی سیر از غیرت و ایمان، اشک‌هایشان را نثار مظلومیت آن‌سوی مرزها کرده‌اند. در کوچه‌پس‌کوچه‌های زابل و روستاهای دورافتاده‌اش، صداهایی به گوش می‌رسد که از عمق جان، رژیم کودک‌کش صهیونیستی را لعنت می‌کنند و از خداوند طلب عدالت می‌نمایند.
.
در حالی که برخی دولت‌ها ننگ سازش را بر پیشانی خود حک کرده‌اند و رسانه‌های جهانی، چشم بر یکی از بزرگ‌ترین فجایع انسانی قرن بسته‌اند، این مردم ساده‌زیست اما بصیر، زبان گویای وجدان خفته بشریت شده‌اند. صدای پیرزنی با چادر خاکی و دست‌هایی پینه‌بسته، که می‌گوید: «وقتی کودکان زخمی غزه را می‌بینم، انگار جگرگوشه خودم را می‌بینم»، بیش از صدها تحلیل بین‌المللی، حقیقت را فریاد می‌زند.
سیستانی‌ها، در داغی که از فقر و بی‌آبی دارند، شعله‌ای دیگر از خشم نسبت به جنایات صهیونیست‌ها را در دل می‌پرورانند. نه با سلاح، که با اشک، دعا، و همدلی، جبهه‌ای از همبستگی انسانی را شکل داده‌اند. اشک‌های این مردم، تفسیر ناب ایمان و انسان‌دوستی است. از دختر نوجوانی که در مدرسه‌اش نقاشی کودکان فلسطینی را قاب گرفته، تا مرد سالمندی که بغضش را در میان نخل‌ها دفن کرده، همه گواه آن‌اند که سیستان، نه فقط در جغرافیا که در آرمان، به قدس پیوند خورده است.
این گزارش، روایتگر دل‌هایی است که در سکوت و غبار، همچنان بیدارند؛ صدایی که شاید رسانه‌های بزرگ نخواهند شنید، اما طنین آن تا قلب‌های آزادگان جهان خواهد رسید.
در هوای داغ و غبارآلود منطقه، بغض‌های گره‌خورده در گلو، در قالب اشک‌هایی صادقانه بر چهره مردم نقش بسته‌اند؛ روایت خبرنگار تسنیم از دل این خطه، حکایت از مردمی دارد که فراتر از مشکلات معیشتی و زندگی دشوارشان، بار مسئولیت انسان‌دوستی و غیرت اسلامی را بر دوش گرفته‌اند.
وقتی تصاویر کودکان گرسنه و زخمی غزه را می‌بینم، انگار جگرگوشه خودم را می‌بینم
خانم سالمند سیستانی، با چهره‌ای آفتاب‌سوخته و دلی پر از درد، در حالی که اشک از چشمانش جاری بود، به خبرنگار تسنیم گفت: مگر این بچه‌ها چه گناهی کرده‌اند که باید این‌طور زجر بکشند؟ خدا از اسرائیل نگذرد.
چند روزی‌ست نمی‌توانم درست غذا بخورم
جوان سیستانی نیز با چشمانی خشمگین و قلبی ناراحت، به خبرنگار تسنیم گفت: وقتی می‌بینم که اسرائیل این‌طور بی‌رحمانه به مردم غزه حمله می‌کند و آنها را از ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی محروم می‌کند، خونم به جوش می‌آید.
پدر هستم و داغ گرسنگی بچه را می‌فهمم
مرد سالمند دیگری با دستان لرزان و بغض در گلو به خبرنگار تسنیم گفت: این چه دنیایی است که کودکان باید این‌طور زجر بکشند؟ خدا لعنت کند اسرائیل را که این‌طور دل مردم را به درد آورده است.
ظلم اسرائیل به انسانیت
دختر سیستانی نیز با چشمانی اشک‌بار به خبرنگار تسنیم گفت: من وقتی تصاویر کودکان غزه را می‌بینم، قلبم می‌شکند. رژیم صهیونیستی با این کارها، نه تنها به مردم فلسطین، بلکه به تمام انسانیت ظلم کرده است. دعا می‌کنم که خداوند هر چه زودتر اسرائیل را نابود کند.
ما تا آخر با مردم فلسطین هستیم
نوجوانی که بغض در صدایش موج می‌زد، با خشم به خبرنگار تسنیم گفت: من نمی‌فهمم چرا دنیا در برابر این همه ظلم سکوت کرده است. مگر این کودکان چه گناهی کرده‌اند؟ ما تا آخر با مردم فلسطین هستیم.
کجایند مدعیان حقوق بشر؟
یکی دیگر از اهالی سیستان با لحنی معترض به خبرنگار تسنیم گفت: آنهایی که دم از حقوق بشر می‌زنند، کجا هستند؟ مگر خون کودکان دیگر از کودکان فلسطینی رنگین‌تر است؟
وی با تاکید افزود: ما از تمام سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهیم که به وظایف خود عمل کنند و از مردم مظلوم فلسطین حمایت کنند.
در روزهایی که سکوت برخی کشورها و مجامع جهانی، نمک بر زخم مردم فلسطین می‌پاشد، این صدای بلند و بی‌پرده از دل سیستان، گواهی‌ست بر پیوند عمیق و ناگسستنی مردم این منطقه با آرمان قدس و مظلومیت ملت فلسطین. سکوت رسانه‌ها و نهادهای جهانی، در برابر فریادهای این مردم، سنگینی مضاعفی بر وجدان جهانی تحمیل می‌کند.
در این میان اشک‌های بی‌ریا و سخنان بی‌پیرایه مردم سیستان، یک پیام روشن برای جهانیان دارد: در سکوت کرکننده قدرت‌ها، هنوز قلب‌هایی می‌تپد که درد مظلوم را درد خود می‌داند.
انتهای پیام/