رد پای سرطان در جاده تهران؛ چرا مازندران هنوز پتاسکن ندارد؟
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از ساری، روی تختِ فلزی مرکز پرتودرمانی، صدای بلند دستگاه سیتیاسکن با قلبِ خستهی زهرا همنوا میشود. هنوز هم جوابها مبهماند و پزشکش گفته برای تشخیص متاستاز باید «پتاسکن» شود؛ اما دستگاهی در استان نیست. باید تهران برود، نوبت بگیرد، هزینهاش را فراهم کند و با بدنی که از شیمیدرمانی در حال فروپاشیست، جسم و روح را به بزرگراه هراز یا فیروزکوه بسپارد.
این داستان تنها قصهی زهرا نیست. قصهی بیماران سرطانی مازندرانیست که در مرحلهی حساسی از درمانشان، تنها بهدلیل نبود این دستگاه حیاتی، دچار رنجی مضاعف میشوند؛ و هنوز پرسش اصلی بیپاسخ مانده: چرا استانی با این جمعیت و آمار بالای بیماران سرطانی، یک دستگاه پتاسکن ندارد؟
روایتی از درد در جاده:
رضا، مرد 55 سالهای از قائمشهر، پس از یک دوره درمان در مرکز پرتودرمانی ساری، برای بررسی بازگشت بیماریاش به پتاسکن نیاز دارد. «پزشکم گفت اگر متاستاز باشه، تصمیم برای ادامه درمان فرق میکنه. اما نوبت تهران برای یک ماه دیگهست. پولش هم حدود 25 میلیون با هزینه های متفرقه است. اگر مازندران باشه، هم وقتم تلف نمیشه، هم کمهزینهتره.»
رضا تنها نیست. بسیاری از خانوادههای روستایی و شهری، مجبور میشوند خانه و زمین بفروشند تا هزینه رفتوآمد، اسکان، و انجام اسکنهای پیاپی بیماران را تأمین کنند. گاهی وقت طلایی برای مداخله درمانی از دست میرود و بازگشت سرطان دیگر قابل کنترل نیست.
سهیلا یکی دیگر از بیمارانی است که متاستاز حاد حاصل از سرطان لنفوم دارد و در گفتوگو با تسنیم گفت: نمیدانم بعد از پیوند استخوانم وضعیتم چی میشه! اما دارم مبارزه میکنم با سرطان که این روزها بیشتر از همیشه مرا درگیر میکند.
پتاسکن چیست و چرا حیاتی است؟
پتاسکن (Positron Emission Tomography) دستگاهی برای تصویربرداری دقیق از بافتها و اندامهاست که در تشخیص نوع، گسترش و عود سرطان بسیار مؤثر است. بدون آن، گاهی پزشکان بر اساس حدس یا تصویرهای ناقص تصمیمگیری میکنند.
در استانهایی مانند تهران، اصفهان، مشهد، شیراز و تبریز این دستگاه فعال است، اما مازندران با جمعیتی نزدیک به 4 میلیون نفر و آمار بالای بیماران سرطانی هنوز از این امکان حیاتی بیبهره است.
نگاه آماری به وضعیت سرطان در مازندران:
طبق گزارشهای رسمی، آمار ابتلا به سرطان در مازندران بهطور نگرانکنندهای رو به افزایش است. مراکز پرتودرمانی هر روز پر از بیماران است. پزشکان تأکید دارند نبود پتاسکن گاه روند درمان را مختل میکند.
متخصص انکولوژی در ساری میگوید: «وقتی تصویربرداری دقیق نداشته باشیم، ممکن است داروی اشتباه تجویز شود یا بیمار بیدلیل شیمیدرمانی شود.»
مطالبهای بر زمینمانده:
بارها وعدههایی از سوی مسئولان استان برای خرید یا استقرار پتاسکن داده شده، اما هیچکدام محقق نشدهاند. بنیادهای خیریه هم اعلام آمادگی کردهاند که در صورت تأمین زیرساختها، آماده همکاریاند اما همچنان خبری نیست و چشم بیماران به وعدههاست.
سؤال مردم و بیماران ساده است: چرا یک تصمیم اداری اینقدر باید به درازا بکشد؟ چه کسی پاسخ رنج این مسیرهای طاقتفرسا را میدهد؟
صدای مردم، ندای مسئولیت:
مادر یک بیمار سرطانی میگوید: بیماران رو با آمبولانس به تهران میفرستیم. وسط راه بالا میارن، نفسشون میگیره.
در گفتوگوی مردمی، بسیاری از مردم مازندران خواهان پاسخگویی دانشگاه علوم پزشکی استان، وزارت بهداشت و نمایندگان مجلس هستند. استانهای کوچکتر پتاسکن دارند، اما مازندران، با بیمارستانهای دانشگاهی و سابقه پزشکی درخشان، هنوز محروم است.
بازدید استاندار مازندران از پروژه ساخت مرکز پتاسکن در ساری؛ تنها مرکز تخصصی در شمال شرق کشور در راه بهرهبرداری
مهدی یوسنیرستمی استاندار مازندران از روند ساخت مرکز پیشرفته پتاسکن ویژه بیماران سرطانی در ساری بازدید کرد.
این مجموعه به عنوان تنها مرکز پتاسکن در استانهای مازندران، گلستان، سمنان و دامغان، نقش مهمی در ارتقای خدمات درمانی منطقه خواهد داشت.
مهدی یوسنیرستمی استاندار مازندران با حضور در محل احداث مرکز پتاسکن در ساری، از مراحل پیشرفت پروژه بازدید کرد.
وی در حاشیه این بازدید ضمن تأکید بر اهمیت راهاندازی سریع این مجموعه گفت: پتاسکن برای ما و مردم بسیار مهم است. با راهاندازی هرچه سریعتر این مرکز، شاهد تحولی مؤثر در تشخیص و درمان بیماریهای سرطان در سطح استان خواهیم بود.
استاندار مازندران با اشاره به موقعیت استراتژیک این مرکز اظهار داشت: این مجموعه نهتنها برای مازندران بلکه برای استانهای همجوار نظیر گلستان، سمنان و دامغان نیز مفید خواهد بود؛ چرا که هیچیک از این استانها دارای مرکز پتاسکن نیستند.
در ادامه این برنامه، یونسیرستمی با حضور در دانشگاه علوم پزشکی مازندران، با رئیس و معاونین این دانشگاه دیدار و گفتگو کرد.
مطالبه پایانی
نبود پتاسکن در مازندران، فقط یک خلأ تجهیزات پزشکی نیست؛ یک خلا درمانی است. وقتی تشخیص دیر برسد، درمان دیر آغاز شود و هزینهها کمر خانوادهها را خم کند، درد سرطان دوچندان میشود.
از مسئولان دانشگاه علوم پزشکی مازندران، نمایندگان مجلس، و وزارت بهداشت انتظار میرود با فوریت این مطالبه حیاتی را جدی بگیرند. دستگاه پتاسکن نه یک گزینه تجملاتی، بلکه یک ضرورت زندهمانیست. جان انسانها در گرو تصمیمی ساده اما بااراده است.
انتهای پیام/