از شور تا فرسودگی؛ روایت رنج پنهان در مسیر پزشکی

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از زنجان،  در دل بیمارستان‌ها و در سایه‌سار رفت‌وآمد بیماران و تیم درمان، نسلی از پزشکان آینده در حال پرورش است؛ نسلی که نه‌تنها به دانش و مهارت نیاز دارد، بلکه باید در بستری از حمایت‌های روانی، همدلی و تجربه‌محور، انگیزه و روحیه خود را برای رویارویی با دشواری‌های شغل شریف طبابت حفظ کند. در محیط‌های بالینی، جایی که آموزش پزشکی به‌طور عملی و ملموس جان می‌گیرد، هر روز فرصت‌هایی برای یادگیری فراهم است؛ اما در دل این فرصت‌ها، چالش‌هایی نیز نهفته است که می‌توانند انگیزه را بسوزانند، شور یادگیری را خاموش کنند و ذهن‌های خسته را به فرسودگی بکشانند.

در سال‌های اخیر، زمزمه‌های کاهش مشارکت فعال دانشجویان پزشکی در فرآیند آموزش بالینی، به دغدغه‌ای جدی برای مسئولان آموزشی کشور بدل شده است. فشارهای ناشی از حجم بالای مطالب درسی، مسئولیت‌های حرفه‌ای در محیط درمانی، و نیز اضطراب عملکرد، تنهایی و احساس بی‌ارزشی در اثر نبود تعامل مؤثر با تیم درمان، همگی دست‌به‌دست هم داده‌اند تا انگیزه‌های فردی را تحلیل ببرند و مسیر آموزش را برای دانشجویان ناهموار سازند.

این وضعیت، زنگ خطری است برای نظام آموزشی پزشکی؛ زنگ خطری که هشدار می‌دهد اگر به نیازهای روانی و عاطفی فراگیران توجه نشود، اگر محیط آموزش بالینی صرفاً به میدان نظارت منفعلانه تقلیل یابد، دیگر نمی‌توان انتظار پرورش پزشکانی توانمند، باانگیزه و مسئول را داشت.

اکنون بیش از هر زمان دیگری نیاز است تا ساختارهای آموزشی بازنگری شوند، بارهای اضافی از دوش دانشجویان برداشته شود، و اساتید و کادر درمان به نقش راهبردی خود در حمایتگری و تقویت انگیزه دانشجویان آگاه شوند. آنچه در ادامه می‌خوانید، روایتی است روشن از همین دغدغه‌ها، به روایت سرپرست آموزش بیمارستان آیت‌الله موسوی زنجان که نگاهی صریح و کارشناسانه به وضعیت آموزش بالینی و نیازهای مغفول دانشجویان پزشکی دارد.

سیده فاطمه شریفی، روز یکشنبه در گفتگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به نقش کلیدی محیط‌های بالینی به عنوان بستر اصلی آموزش پزشکی، در شکل گیری دانش، مهارت و نگرش فراگیران، اظهار داشت: البته تجربه بسیاری از دانشجویان پزشکی نشان می‌دهد که این محیط‌ها، علاوه بر فرصت‌های یادگیری، چالش‌های قابل توجهی هم برای آنان ایجاد می‌کنند. 

وی با بیان اینکه در سالهای اخیر، کاهش انگیزه و مشارکت فعال دانشجویان در آموزش‌های بالینی، به یکی از دغدغه‌های جدی مراکز آموزشی تبدیل شده، افزود: فراگیران پزشکی، بویژه در مقاطع کارآموزی و کارورزی، با حجم سنگین مطالب علمی و مسئولیت‌های حرفه‌ای روبرو هستند و علاوه بر آن، فشارهای روانی، اضطراب عملکرد و احساس تنهایی در محیط درمانی را نیز تجربه می‌کنند.

سرپرست آموزش بیمارستان آیت الله موسوی کمبود امکانات آموزشی مناسب، فقدان فضای اختصاصی برای یادگیری و نبود زمان کافی، را از عوامل فرسودگی ذهنی و کاهش انگیزه آنها دانست و خاطرنشان کرد: یکی از عوامل مهم بی انگیزگی، تعامل ناکافی تیم درمان با دانشجویان است. 

وی با بیان اینکه زمانی که دانشجو فقط ناظر باشد و به عنوان عضوی فعال در تیم درمان به حساب نیاید، احساس بی ارزشی و طرد شدگی در او ایجاد می شود، ابراز کرد: بی توجهی به نیازهای روانی و عاطفی دانشجویان و نبود حمایت‌های روانی از طرف اساتید و کادر درمان، فشار روانی را افزایش و رضایت از تجربه یادگیری را کاهش می‌دهد.

شریفی ابراز کرد: مراکز آموزشی برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی باید ایجاد محیطی امن، حمایتگر و انگیزه بخش را مدنظر قرار دهند چراکه درک شرایط روانی و فردی فراگیران، سبب ایجاد فرصت برای بازخورد مؤثر و حضور فعال آنان در تیم درمان می‌شود.همچنین تقویت مشارکت فعال دانشجویان در فرآیند آموزش بالینی، پایه‌ای اساسی برای ارتقای کیفیت آموزش پزشکی است.

وی یادآور شد: بازنگری در ساختار برنامه‌های آموزشی، کاهش وظایف غیرضروری و آموزش مهارت‌های ارتباطی و حمایتگری به اساتید بالینی می‌تواند تأثیر قابل توجهی در این راستا داشته باشد.

سرپرست آموزش بیمارستان آیت الله موسوی با بیان اینکه انگیزه یادگیری در دانشجویان پزشکی نیازمند مراقبت، تغذیه و بازسازی است، تصریح کرد: تنها با توجه به جنبه‌های انسانی و روانی آموزش می‌توان دانشجویانی با انگیزه، تاب آوری و شور یادگیری تربیت کرد تا آینده موفقی در عرصه طبابت داشته باشند.

انتهای پیام/