اصفهان، شهرِ بی‌صدا و بی‌مرزِ جنگ
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از اصفهان، جنگ 12 روزه ایران و رژیم صهیونیستی، بدون تردید یکی از نقاط عطف در تاریخ معاصر خاورمیانه بود. جنگی که در ظاهر، میدان تقابل موشک‌ها و پهپادها بود، اما در باطن، آوردگاهی بزرگ‌تر برای اراده ملت ایران، انسجام داخلی و نقش‌پذیری ملت‌ها در پشتیبانی از جبهه مقاومت به‌شمار رفت.
و در دل این تقابل گسترده، اصفهان ـ قلب ایران ـ نقش متفاوت، اما حیاتی خود را ایفا کرد. شهری که همواره در تاریخ معاصر به‌عنوان نقطه ثقل فرهنگ، تمدن و صنعت شناخته می‌شود، در این جنگ نیز بی‌آنکه در معرض مستقیم توپ و موشک قرار گیرد، در متن جنگ ایستاده بود.
شهری با حافظه‌ای از مقاومت
اصفهان را باید شهری با حافظه جنگ دانست. از روزهای آتش و آژیر در دهه 60 تا بدرقه شهیدان مدافع حرم در دهه 90، این شهر بارها طعم ایستادگی را چشیده و بهای آن را با خون فرزندانش پرداخته است. در جنگ 12 روزه، بار دیگر صدای قدم‌های سربازان این شهر در سامانه‌های پدافند، پایگاه‌های استراتژیک و خطوط مراقبت امنیتی شنیده شد.
اصفهان، شهید داد. در روزهای نخست جنگ، دو تن از پرسنل جوان پدافند هوایی در حین اجرای عملیات رهگیری در اطراف منطقه‌ای حساس در شرق اصفهان، آسمانی شدند. یکی اهل درچه، دیگری از محله قدیمی احمدآباد. مراسم تشییع‌شان ساکت، اما پرشکوه بود. همان سکوتی که همیشه بخشی از ادبیات مقاومت اصفهان بوده است.
جنگی که از آسمان هم عبور کرد
در برخی شب‌های جنگ، مردم اصفهان با نگاهی نگران به آسمان می‌نگریستند. گرچه شهر به‌طور مستقیم هدف حمله‌ای قرار نگرفت، اما گمانه‌زنی‌ها درباره اهمیت استراتژیک پایگاه‌ها و مراکز صنعتی آن، اصفهان را در صدر تحلیل‌های امنیتی جهان قرار داد.
پایگاه هوایی شهید بابایی، مجتمع UCF در نطنز، صنایع دفاعی جنوب شهر، همگی از نقاطی بودند که رسانه‌های صهیونیستی به‌طور مداوم بر آن تمرکز داشتند. اما پدافند هوشمند ایران، با اتکا به مهندسان، تکنسین‌ها و افسران مستقر در اصفهان، موانعی برای آسیب جدی به این نقاط شدند.
انسجام مردم، سنگر نرم جنگ
در کنار تجهیزات و ساختارهای نظامی، شاید مهم‌ترین نقطه قوت اصفهان در این جنگ، انسجام مردمش بود. نه هراس، نه تردید، و نه شایعه‌های بی‌ریشه نتوانست در صفوف مردم اختلال ایجاد کند. از جوانانی که در فضای مجازی روایت جنگ را هوشمندانه پیش بردند، تا خانواده‌هایی که با وجود فشار روانی، آرامش را به خانه‌ها آوردند، اصفهان در جبهه جنگ نرم نیز مؤثر ظاهر شد.
مردم می‌دانستند که امنیت، فقط با موشک نیست؛ با آرامش اجتماعی، با وحدت، با صبر، و با اعتماد به نیروهای مسلح هم شکل می‌گیرد. همین فهم عمیق اجتماعی، اصفهان را تبدیل به یکی از پشتوانه‌های مطمئن امنیت ملی در طول جنگ 12 روزه کرد.
وقتی در دوازدهمین روز، بیانیه عقب‌نشینی رژیم صهیونیستی از هرگونه حمله احتمالی دیگر منتشر شد و پاسخ‌های کوبنده ایران به‌عنوان یکی از موفق‌ترین عملیات‌های بازدارنده منطقه شناخته شد، در اصفهان لبخندی شکل گرفت؛ لبخند، در دل مردمی که می‌دانستند سهم آن‌ها در این پیروزی، کمتر از سربازان خط مقدم نیست.
اصفهان، شهری که همواره می‌ماند
در جنگی که جهانیان به دقت آن را دنبال می‌کردند، اصفهان نشان داد که امنیت تنها در خط مقدم ساخته نمی‌شود. این شهر، دوباره در نقش تاریخی خود ظاهر شد؛ شهری در میانه خاک، اما در خط مقدم ایمان. شهری که در کنار زاینده‌رود خشکیده‌اش، هنوز چشمه‌هایی از عزت و ایثار می‌جوشد.
اصفهان، این‌بار هم مثل دوران دفاع مقدس، ایستاد، شهید داد، و به پیروزی کمک کرد. بی‌هیاهو، بی‌مطالبه، اما با افتخاری که تا سال‌ها بر دیوار حافظه ملی خواهد ماند.
یادداشت از: معین مرتضوی
انتهای پیام/167