شترها تهدید نیستند؛ مدیریت نادرست عامل تخریب مراتع در قم

مهدی کلانترزاده در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در قم، در پاسخ به این پرسش که از منظر شما، چگونه می‌توان بین بهره‌برداری اقتصادی از شتر و حفاظت از محیط‌ زیست تعادل برقرار کرد، اظهار کرد: این دو موضوع، نکات اساسی در تعادل زیست‌محیطی و دامپروری استان قم به‌شمار می‌روند. استان قم به‌عنوان منطقه‌ای حاشیه‌کویری، با محدودیت‌های طبیعی در زمینه منابع آب، خاک و شرایط اقلیمی روبه‌رو است. اما شناسایی شتر به‌عنوان یک تهدید برای مراتع قم، بدون در نظر گرفتن آمار دقیق جمعیتی و شیوه‌های مدیریتی، رویکردی نادرست است.

کلانترزاده گفت: اگرچه در سال‌های گذشته آمارگیری‌هایی انجام شده، اما نوسانات جمعیتی ناشی از عوامل محیطی (مانند خشکسالی) و تصمیمات دامداران (مانند فروش یا کشتار دام‌ها) باعث تغییرات قابل‌توجه در تعداد شترها شده است. این دیدگاه که شترها را عامل اصلی گردوغبار می‌داند، نیازمند ارزیابی دقیق‌تر علمی است.

عضو هیئت علمی و رئیس بخش علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قم با تأکید بر لزوم مدیریت صحیح جمعیت شترها بیان کرد: پایش سالانه جمعیت شترها را انجام می‌شود و خدمات حمایتی بر اساس آمار و وضعیت موجود ارائه می‌گردد. هرگونه تأثیر منفی شتر بر مراتع، نه‌تنها ناشی از حضور این دام، بلکه نتیجه مدیریت نادرست و تمرکز جمعیت در مناطق خاص است.

وی بر ضرورت اتخاذ رویکردی متعادل و مبتنی بر داده‌های علمی برای حل چالش‌های مرتبط با پرورش شتر و حفظ محیط زیست در استان قم تأکید کرد و عنوان کرد: کمیته فنی شتر در سطح استان تشکیل شده و می‌توان با تشکیل جلسات تخصصی، راهکارهای متعددی از جمله استفاده از ردیاب‌های الکترونیک GPS و کاشت زیرپوستی را برای مدیریت جمعیت شترها به کار برد.

کلانترزاده تصریح کرد: با وجود جمعیت محدود شترهای بومی در قم، افزایش مهاجرت شترها از استان‌های مجاور موجب تشدید چالش‌های موجود شده است که لزوم مدیریت هدفمند را ایجاب می‌کند. این جمعیت، سرمایه‌ای بی‌بدیل است که در صورت از بین رفتن، جایگزینی آن امکان‌پذیر نخواهد بود.

عضو هیئت علمی و رئیس بخش علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قم در خصوص نقش نهادهای متولی اظهار داشت: سازمان جهاد کشاورزی، منابع طبیعی و محیط زیست باید به‌صورت هماهنگ وارد عمل شوند. همچنین، بهره‌برداران مراتع تنها دامداران نیستند، بلکه صنایع، معادن، نیروگاه‌ها و پادگان‌ها نیز در تخریب مراتع نقش دارند و باید سهم اجتماعی خود را در حفظ این منابع ایفا کنند.

انتهای پیام/