یادداشت|اربعین، میدان تبیین زینبی

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از قم، راهپیمایی میلیونی اربعین دیگر تنها یک آیین مذهبی یا سنت زیارتی نیست؛ به پدیده‌ای تمدنی و جهانی تبدیل شده که در آن، ملت‌ها، مذاهب، نژادها و نسل‌ها، در مسیری واحد و هدفمند گام برمی‌دارند. این پدیده چندین ظرفیت مهم در خود دارد که در این مطلب به سه ظرفیت آن می پردازیم: تقویت پیوندهای بین‌المللی و اسلامی، حضور در میدان تبیین حقایق، و ایفای نقش در شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی.

وحدت، در مقیاسی جهانی

آنچه در اربعین رخ می‌دهد، چیزی فراتر از هم‌زیستی است؛ نوعی هم‌دلی جهانی میان مسلمانان است. پیوند شیعه و سنی، عرب و عجم، ترک و کرد، ایرانی و عراقی و پاکستانی و لبنانی، در یک میدان مشترک، تنها با زبان عشق به امام حسین(ع) و خاندان اهل‌بیت برقرار شده است. در این مسیر، مردم به جای برجسته‌سازی تفاوت‌ها، بر اشتراکات عمیق خود تأکید می‌کنند؛ اشتراک در ایمان، در محبت، در آرمان عدالت‌خواهی.

چنین پیوندی نه‌تنها از تفرقه جلوگیری می‌کند، بلکه مایه عزت امت اسلامی است. آنجا که دشمنان اسلام در تلاش‌اند با جنگ‌افروزی‌های قومیتی و فرقه‌ای، امت را به تکه‌های جدا از هم تبدیل کنند، پیاده‌روی اربعین مانند پلی است که دل‌ها را به هم متصل می‌کند.

تبیین، رسالت ادامه‌دار عاشورا

پس از واقعه عاشورا، آنچه در کربلا آغاز شد، در کوفه و شام به زبان تبیین ادامه یافت. امروز نیز اربعین تنها تکرار مسیر نیست؛ تداوم پیام است. حرکتی برای افشاگری حقیقت، روایت عدالت، و بازگویی آنچه جبهه ظلم کفر بایکوت کرده است. اربعین فرصتی است برای روایتگری زائران؛ هر کسی با زبان و ابزار خود، از هنر و رسانه گرفته تا کلام و رفتار، می‌تواند راوی این حقیقت باشد.

در جهانی که روایت‌ها توسط رسانه‌های بزرگ و گاه تحریف‌گر ساخته می‌شود، اربعین یک رسانه زنده و صادق است. میلیون‌ها نفر، از ملیت‌ها و زبان‌های مختلف، بدون دعوت رسمی و تبلیغات رسانه‌ای، گرد هم می‌آیند تا روایتی را بازگو کنند که هزاران سال سانسور شده است: حقیقت عاشورا.

تمدن‌سازی، مقصد نهایی حرکت اربعین

اربعین نه پایان یک مسیر، بلکه آغاز یک افق است. این حرکت میلیونی نشان می‌دهد ملت‌های مسلمان از ظرفیتی بی‌نظیر برای هم‌افزایی، همدلی و همکاری برخوردارند. اگر این ظرفیت‌ها سازماندهی شود، اگر این حرکت به بستری برای تعامل نخبگان، ایده‌ها، ساختارهای فکری و فرهنگی تبدیل گردد، می‌توان از دل آن بذر تمدن اسلامی نوین را کاشت.

ایجاد شبکه‌های فرهنگی میان ملت‌های شرکت‌کننده در اربعین، تولید محتوای راهبردی در حوزه‌های معرفتی، رسانه‌ای، اجتماعی و بین‌المللی، و تعریف پروژه‌های مشترک در عرصه خدمات اجتماعی و فرهنگی، می‌تواند این حرکت را از یک واقعه عبادی-موسمی به یک پروژه تمدنی تبدیل کند.

فرصتی که نباید از دست برود

اربعین فرصتی است که نمی‌توان آن را صرفاً به عنوان یک مراسم مذهبی در تقویم‌ها محدود کرد. این حرکت باید پربارتر، عمیق‌تر و تأثیرگذارتر شود. معنویت در آن باید با عقلانیت، و شور با شعور همراه باشد. از این رو، نخبگان فرهنگی، جوانان فعال، هنرمندان، اندیشمندان و کنشگران اجتماعی باید اربعین را به میدان کار تبدیل کنند؛ نه تنها برای زیارت، که برای ساختن.

وقتی ده‌ها ملت در کنار هم قدم می‌زنند، باید میان آن‌ها زبان مشترک نیز شکل بگیرد. این زبان مشترک، می‌تواند پیام وحدت، مقاومت استکبارستیزی، عدالت‌خواهی و حق‌طلبی باشد؛ پیام تمدن نوینی که نه با خشونت و سلطه‌گری، بلکه با محبت، خدمت، ایمان و آگاهی ساخته می‌شود.

در جهانی که از تفرقه، ناامیدی و استبداد رنج می‌برد، اربعین پیام‌آور وحدت، امید و حقیقت است. این حرکت اگر درست فهم و هدایت شود، می‌تواند نقش یک نقطه عطف را در تاریخ معاصر جهان اسلام ایفا کند. نقطه‌ای که از آن، نه فقط دلدادگان اهل‌بیت، بلکه همه مظلومان و آزادگان جهان، راهی برای ساختن فردایی بهتر خواهند یافت.

یادداشت از زینب حسینی، کارشناس امور فرهنگی و بین‌الملل

انتهای پیام/