روایتی از موکب نوجوانان عاشق؛ موکب امام حسن عسکری (ع) در مسیر نجف تا آسمان
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم در خرم‌آباد، اربعین، فقط یک پیاده‌روی نیست، اربعین، تپش دل میلیون‌ها دلداده است که با گام‌هایی آکنده از عشق، از دور و نزدیک می‌آیند تا به وعده‌گاه وصل برسند، جایی که خورشید در برابر عظمت اشک زائران سر تعظیم فرود می‌آورد و خاک مسیر، بالاتر از فرش‌های زرین می‌شود. در این کاروان بی‌انتها، موکب‌ها نه فقط ایستگاه‌هایی برای استراحت، که حلقه‌هایی از خدمت و عشق‌اند.
هر موکب، قصه‌ای دارد؛ قصه‌ای از ایثار، صبر، فداکاری و عشق. اما در این میان، بعضی از موکب‌ها، رنگ و بوی دیگری دارند. موکب‌هایی که در کنار نان و چای و آب، بوی شهادت می‌دهند، موکب‌هایی که هنوز صدای خنده خادمان شهیدشان در گوش خیمه‌ها طنین‌انداز است.
یکی از همین موکب‌ها، موکب امام حسن عسکری (ع) است؛ موکبی که پنج سال است در مسیر عشق، در دل شهرهای مقدس عراق علم شده و این روزها در جوار مسجد حنانه نجف، پرچم‌دار خدمت به زائران حسین (ع) است. اما آن‌چه این موکب را از دیگران متمایز می‌کند، حضور نوجوانان دهه هشتادی و نودی است که نه‌تنها خدمت می‌کنند، بلکه نام دوستان شهید خود را بر سینه می‌زنند و نان را به نیت خون آن عزیزان می‌پزند.
برای آشنایی بیشتر با این موکب متفاوت، با علی امیدی، مسئول موکب امام حسن عسکری (ع)، گفت‌وگو کردیم. صحبت‌های او، ترکیبی بود از افتخار، دلتنگی و امید.
امیدی در آغاز این گفت‌وگو گفت: الحمدلله، امسال پنجمین سالی است که توفیق داریم در قالب موکب حضرت امام حسن عسکری (ع) خدمت‌گزار زائران اباعبدالله الحسین (ع) باشیم. در سال‌های گذشته، موکب ما به‌صورت تخصصی در حوزه نانوایی فعالیت می‌کرد و در شهر مقدس کربلا مستقر بود.
او درباره نیروی انسانی موکب نیز توضیح داد: خادمان این موکب عمدتاً نوجوانان دهه هشتادی و نودی هستند؛ نوجوانانی که با تمام وجود پای کارند. تا امروز، چهار نفر از همین جمع خالص و بی‌ادعا به شهادت رسیده‌اند: شهید علیرضا سبزی‌پور، شهید علی بازگیر، شهید علی بهاروند و شهید سید حسین موسوی. این شهدا از ارکان اصلی موکب بودند و جای خالی‌شان همیشه احساس می‌شود.
امسال اما حال و هوای موکب کمی متفاوت است. امیدی ادامه می‌دهد: به لطف خداوند و با حمایت مردم عزیز و همراهی رفقای همدل، از هشتم تا هجدهم صفر ظرفیت تازه‌ای ایجاد شد و توانستیم به نیت دوستان شهیدمان، موکب نانوایی را این‌بار در شهر مقدس نجف راه‌اندازی کنیم. همچنین یک موکب پذیرایی نیز برپا شده که خدماتی همچون صبحانه، شام سبک، چای و شربت را به زائران گرامی ارائه می‌دهد.
اما فعالیت‌های موکب، فقط به خدمات غذایی محدود نمی‌شود. امیدی به بخش فرهنگی موکب هم اشاره می‌کند: در حوزه فرهنگی نیز توفیق کوچکی داشتیم؛ برای کودکانی که در مسیر پیاده‌روی دچار خستگی می‌شوند، اقلامی مانند بادکنک، عروسک و هدایای کوچک آماده کردیم تا لبخندی بر لبان‌شان بنشیند و اندکی از خستگی راه کم شود.
در حالی‌که او از خدمات متنوع موکب می‌گوید، بغضی آرام در میان واژه‌هایش پنهان است؛ بغضی که از جای خالی دوستان شهیدش می‌گوید: تمام این فعالیت‌ها امسال با نیت گرامیداشت یاد و خاطره دوستان شهیدی انجام می‌شود که در سال‌های گذشته دوشادوش ما در همین موکب فعالیت داشتند؛ سینه می‌زدند، نان می‌پختند و بی‌ادعا خدمت می‌کردند، اما امروز دیگر در جمع ما نیستند. این موکب را به نام و یاد شهدای عزیزمان، سید حسین موسوی، علی بازگیر، علی بهاروند و علیرضا سبزی‌پور برپا کرده‌ایم؛ چهار عزیزی که با افتخار نام‌شان را با عنوان “شهید” بر زبان می‌آوریم.
و در پایان، امیدی با نگاهی امیدوار به مسیر پیش رو، می‌گوید: ان‌شاءالله امسال نیز، زیر پرچم این شهدا و در جوار مسجدالنوح شهر نجف، بتوانیم در مسیر خدمت به زائران حسینی سهمی هرچند کوچک داشته باشیم.
جاده اربعین، فقط راهی از نجف تا کربلا نیست؛ جاده‌ای است از زمین تا آسمان. در دل این راه، گاه خادمانی قدم می‌زنند که جایشان در میان ما خالی است اما ردپایشان، مسیر را روشن می‌کند. موکب امام حسن عسکری (ع)، نه فقط محل پخت نان و پذیرایی از زائران، بلکه پُلی است میان نسل نوجوان امروز و ارزش‌های ناب دیروز؛ مدرسه‌ای است که شهدایش هنوز معلم‌اند و خادمانش، دانش‌آموزانی که خدمت را از آنان آموخته‌اند و چه زیباست خدمتی که طعم نانش بوی شهید می‌دهد و لبخند کودکش، پاداشی بی‌انتهاست.
انتهای پیام/