از پاهای تاول‌زده و دل‌های بی‌قرار تا خدمت بی‌وقفه در گرمای اربعینی موکب‌ها
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم، در دل داغ‌ترین روزهای سال، هنگامی که خورشید سوزان‌تر از همیشه می‌تابد و گویی از دل زمین تف زده عراق آتش زبانه می‌کشد، خادمان موکب‌ها ایستاده‌اند تا نشان دهند که اینجا برای خدمت به زائران اباعبدالله الحسین علیه‌السلام خستگی جایی ندارد و جلوه‌ای دیگر از عشق را در اربعین حسینی به نمایش بگذارند.
وقتی آفتاب تند و سوزان تابستان بر زمین‌های داغ مسیر نجف تا کربلا می‌تابد، چیزی جز ارادت نمی‌تواند موکب‌داران را سرپا نگه دارد. مردان و زنانی با چهره‌هایی سوخته از آفتاب، گاه در سایه‌های نخل‌ها و گاه زیر سقف‌های چادری ایستاده‌اند تا زائری تشنه، خسته یا گرسنه را لحظه‌ای آرام کنند.
در هر موکب، خنکای آب، سایه‌ای کوتاه، دلی مهربان و لبخندی از ته دل در جریان است. نه از سر وظیفه، که از سر عشق؛ عشقی به زائر، عشقی به راه و عشقی که نام حسین(ع) بر آن حک شده است.
دل‌های بی‌قرار، پاهای تاول‌زده
زائرانی که در این روزهای داغ، کیلومترها پیاده می‌آیند، نشانه‌هایی آشکار از رنج و عشق را بر تن دارند. چهره‌هایی آفتاب‌سوخته، پاهایی تاول زده و دل‌های بی‌تابی که برای رسیدن به کربلا آرام و قرار ندارند.
در این راه، آنچه خستگی را از تن میبرد نه استراحت، بلکه نجوای نام حسین (ع) در دل است. زائری که زیر آفتاب، با زبان تشنه و تنی خسته قدم برمی‌دارد، دلش روشن‌تر از خورشید است، چرا که لحظه به لحظه و قدم به قدم به دیدار اربابش نزدیک‌تر می‌شود.
خادمان موکب‌ها گاه حتی فرصت نشستن ندارند. تدارک آب‌های خنک، یخ، غذا، ماساژ، مراقبت‌های پزشکی و دلجویی از زائران خسته، همگی بخشی از روز گرم آن‌هاست.
زیر همان آفتاب سوزان، پسران نوجوان سینی در دست دارند، زنان عراقی نان داغ بر تنور می‌زنند و مردان موکب‌دار با دستانی پینه‌بسته زائران خسته را به آبی خنک و گوارا و استراحت در خنکای موکب مهمان می‌کنند تا قدری خستگی زائران کمتر شود. این صحنه‌ها ساده‌اند، اما روح را تکان می‌دهند.
خورشید تابستان هنوز بر سر زائران می‌تابد و هنوز هم عرق از پیشانی خادمان می‌چکد. اما در دل این گرما، نوری از جنس معرفت، ارادت و دلدادگی جاری است که خاموش نمی‌شود چرا که این مسیر، فقط یک پیاده‌روی نیست؛ روایت مردمانی است که گرما را طاقت می‌آورند، تا به عشق برسند و با چشمانی اشکبار بگویند: “السلام علیک یا اباعبدالله…”
انتهای پیام/511/