روایت تسنیم از شب‌های بیدار و خدمت‌رسانی موکب‌داران اربعین

به گزارش بخش استان‌ها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم، در حالی که زائران مسیر نور را آرام و عاشقانه طی می‌کنند، شب برای خادمان موکب‌ها معنای دیگری دارد. آن‌ها با نگاهی از سر ارادت، شب را نه برای خواب، بلکه فرصتی دوباره برای خدمت به زائران اربعین امام حسین (ع) می‌دانند. از غروب تا سحر، از دل‌گرمی تا درمان، فانوس‌های عاشقی در موکب‌ها روشن‌اند.

فانوس‌هایی که خاموش نمی‌شوند

وقتی خورشید از افق می‌رود و تاریکی، زمین را در بر می‌گیرد، مسیر نجف تا کربلا همچنان روشن است؛ روشن از نور موکب‌هایی که همچون چراغانی در شب، زائران خسته را پناه می‌دهند. شب در اینجا به‌جای آنکه به استراحت ختم شود، به آغاز نوبت جدیدی از خدمت تبدیل می‌شود.

موکب‌داران، همان خادمان بی‌نام‌ونشانی هستند که با دستانی پینه‌بسته و دل‌هایی عاشق، از پذیرایی ساده تا خدمات پزشکی و ماساژ، هرچه در توان دارند در طبق اخلاص می‌گذارند؛ اینجا نه فقط غذا، که مهربانی و لبخند در شب‌های موکب‌ها بخش می‌شود.

شب‌های بیدار، قلب‌های آرام

مسیرها و جاده‌هایی که در روز آکنده از شور و ازدحام است، شب‌ها خلوت‌تر اما صمیمی‌تر می‌شود. زائرانی که از گرمای روز خسته‌اند، شب را بهترین زمان برای ادامه مسیر می‌دانند و همین انتخاب، بار دیگر موکب‌ها را به میدان فراخوانده است.

برای این خادمان، شب نه پایان روز، که شروع مأموریتی دیگر است. هر کدام از موکب‌ها با نور، صدا، غذا و دعا بیدارند تا زائری خسته، دلی نگران، یا پایی زخمی را مرهم باشند. خدمت اینجا به وقت ساعت نیست؛ به وقت دلدادگی است.

خستگی در قاموس عشق جایی ندارد

در نگاه خادمان، خستگی مفهومی ندارد. آن‌ها در گرمای روز ایستادگی کرده‌اند و حالا در خنکای شب، فرصت را مغتنم می‌شمارند تا بیش از پیش خدمت کنند. مردان و زنانی که حتی یک لحظه چشم بر هم نمی‌گذارند، مبادا زائری بی‌پناه بماند.

برخی در آشپزخانه، برخی در ایستگاه‌های صلواتی، برخی با پنکه‌هایی دستی کنار مسیر ایستاده‌اند تا خنکایی موقت به زائران ببخشند. برخی مشغول توزیع دارو، ماساژ پاهای خسته، یا حتی بستن زخم‌های ناشی از راه‌پیمایی‌اند.

مسیر، زنده‌تر از همیشه

لحظه‌به‌لحظه، قدم‌به‌قدم، عمود‌به‌عمود… هر چه به کربلا نزدیک‌تر می‌شویم، شور و شوق زائران و خادمان هم بیشتر می‌شود. شب در اینجا نه سیاه است، نه خاموش. شب در مسیر اربعین زنده است، نورانی است، لبریز از حضور.

هر موکب، خانه‌ای حسینی است؛ مأمنی برای آن‌هایی که با پای پیاده آمده‌اند تا عهدی ببندند، دلی سبک کنند، و قلبی آرام گیرند. در این خانه‌ها، خدمت عبادت است و بیداری، اجر مجاهدت دارد.

پایانی برای شب نیست

اینجا شب، همچون روز روشن است. روشن از اشتیاق، روشن از عطر قهوه‌های عربی، روشن از دعای زائرانی که زیر سقف موکب‌ها، آرام می‌گیرند. و شاید همین حضور خالصانه، راز ماندگاری اربعین باشد؛ شوری بی‌صدا از دلدادگی و خدمت که نه در بوق و کرنا، که در شب‌های بی‌نام، در دل خادمانی عاشق جاری‌ست.

انتهای پیام/511/