یادداشت| از مزار شریف تا کوچه‌های خونین غزه؛ قلم‌هایی در خط مقدم
خبرگزاری تسنیم، بندرعباس|فرنگیس حمزه‌یی ـ سال‌هاست که هفدهم مرداد را با نام «شهید محمود صارمی» خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) در مزار شریف گرامی می‌داریم؛ همان خبرنگاری که خبر حمله طالبان به کنسولگری ایران را از افغانستان برای جهان مخابره و خود نخستین شهید این جبهه در تقویم رسانه جمهوری اسلامی ایران شد.
وی روز 17 مرداد 1377 همراه با دیپلمات‌های سفارت جمهوری اسلامی ایران به دست نیروهای طالبان به اسارت گرفته شد و در نهایت مظلومیت در مزار شریف افغانستان به شهادت رسید، یاد او بی‌اختیار، قلم‌ها را لرزان و جان‌ها را ملتهب می‌کند و شهادتش حیاتی دوباره می‌شود برای صاحبان قلم شرافت و انسانیت.
شهید صارمی در مسیر روایتِ مقاومت در گرم‌ترین روزهای سال روایتگر خاموشی‌هایی شد که با هر واژه آن، حیاتی دوباره می‌گرفتند و مجاهدتِ او، ترجمان آن بود که حقیقت را به قیمت جان، باید نوشت.
شهید صارمی، فراتر از یک خبرنگار، حافظ امانت مظلومان زمانه شد، قلم او پلی شد میان جهان و دردهای خاموش؛ روایتگر قصه‌هایی که اگر نمی‌نوشت، در غبار فراموشی گم می‌شدند، امروز هر سطر از خاطراتش، درسی است برای اصحاب رسانه که؛ اخلاق و صداقت، امانت‌داری، ایستادگی و خدمت صادقانه، هنوز در خون و قلم جریان دارد.
اما این پایان قصه نیست؛ اگر شهید محمود صارمی خبرنگار ایرانی در مراز شریف افغانستان، شهید راه حقیقت شد تا فریاد ایران در سینه تاریخ زنده بماند، امروز هزاران صارمی‌ها با نام‌های متفاوت در خاک داغ فلسطین می‌رویند و می‌افتند، از «شیرین ابوعاقله تا سامر ابودقه، «عصام عبدالله و یارا حسن» که با دوربین و قلم شرافت و انسانیت در خط مقدم جهاد و مقاومت ایستاده‌اند.
حقایقی که در کوچه‌های غزه با خون خبرنگارانش روایت می‌شود
از مراز شریف تا غزه، آرمان قلم‌های جبهه حق یکی است، افشای حقیقتِ مظلومان و ثبت فریاد بی‌صدای دل‌ها در تاریخ، اینجا قلم و لنز، همان قدر که کلمه را ثبت می‌کنند، مرزهای مرگ و زندگی را هم با خون خود خط می‌زنند، خبرنگاران شهید فلسطینی با جان‌شان بهای یک عکس یا یک فیلم کوتاه را می‌پردازند.
و اگر شهید صارمی ایرانی، پیام‌آور مظلومیت خود در مزار شریف افغانستان شد، خبرنگاران فلسطینی نیز در غزه پیام‌رسان امت اسلامی و وجدان بشریت‌اند؛ نه برای یک سطر خبر، که برای تاریخ مردمی که حتی صدای‌شان هم محاصره است، اصحاب رسانه در این سرزمین مقدس امروز واسطه زندگی و شهادت‌اند، آن‌ها که خواب را از چشم ستمکاران می‌گیرند؛ چون می‌نویسند، روایت می‌کنند، و هرگز نمی‌گذارند حقیقت، اسیر تاریکی شود.
در این روزهای گرم و طاقت‌فرسا، حقایق تلخ گرسنگی و عطش کودکان در کوچه‌های غزه و گلوله‌های آتشین بر قلب مادرانشان با خون همین خبرنگارانی مانند «عبدالرحمن العبادله، عزیز الحجار، أحمد الزیناتی، خالد أبوسیف و نور قندیل» _ هر پنج نفر در یک روز قربانی جنایت صهیونیست‌ها شده و به شهادت رسیدند- برای دنیا روایت می‌شود که نه تنها فریاد مظلومیت مردم غزه که پژواک زخم خونین بر پیکر پر از رنج خبرنگاران فلسطینی است، اینجا خبرنگار بودن نه شغل که شهادت است؛ مرهمی که قلم، بر زخم جهان می‌گذارد و هر جمله‌اش، ممکن است به آخرین روایت چندین زندگی بدل شود
قلم، در دست خبرنگار فلسطینی در غزه، نان شب نیست، بلکه مرهم زخمی است که نام آن بیان حقیقت است، این قلم‌ها، مرز بین زندگی و شهادت را هر روز طی می‌کند؛ آن هم در سرزمینی که دشمن می‌خواهد هر روایت و تصویر را پیش از رسیدن به جهان خفه کند، 17 مرداد، تنها روز بزرگداشت یک شغل نیست؛ روز عهد بستن بیصدا با حقیقت است و در غزه، خبرنگاری تنها یک پیشه نیست؛ بلکه جهاد با خون است، آنجا که دوربین و قلم، سنگر آخر حقیقت‌اند و هر جمله و هر فریم عکس، ممکن است به آخرین روایت یک زندگی بدل شود.
17 مرداد؛ این روز با خون، معنی یافته خون خبرنگارانی که در صف اول ایستادگی، در قامت راویان مقاومت و حقیقت جان داده و همچنان جان می‌دهند، اشغالگران صهیونیست از آغاز جنگ نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در نوار غزه از هفتم اکتبر 2023 (15 مهرماه 1402)، خبرنگاران و روزنامه‌نگاران را زیر آتش مداوم قرار می‌دهند در این بین اما خبرنگارانی هستند که به همراه همسر و فرزندانشان به صورت عمدی مورد هدف جنایتکاران کودک‌کش اسراییلی قرار می‌گیرند همانند« محمدصالح البردویل» خبرنگار و مجری رادیوالاقصی که به همراه همسر و سه فرزند خود در حمله جنگنده های رزیم صهیونیستی به شهادت رسید.
روایت قلم‌های خونین از شهید صارمی تا فرشته باقری
17 مرداد روز خبرنگار، یادآور تعهدی است که نه با شغل، بلکه با جان پیوند خورده و چه بسا جان‌هایی که در راه این مجاهدت خاموش، آسمانی شدند و حقیقت، گاه خون می‌خواهد تا در ذهن‌ها بماند و یاد شهید صارمی، یادآور این است که؛ «قلم اگر برای جان انسان‌ها بنویسد، بیصدا هم فریاد می‌شود».
خبرنگارانِ مسیر روایتِ مقاومت چه در ایران باشند و چه در غزه و چه در یمن باشند و لبنان همه یادگار صلابت قلم و شهامت تصویرند؛ آنان که نام‌شان به خون نوشته می‌شود نه با جوهر مثل شهیده «فرشته باقری (افشردی)» خبرنگار خبرگزاری دفاع مقدس، دختر سردار سپهبد شهید «محمدباقری» رئیس ستادکل نیروهای مسلح کشورمان که سهمش از آقازادگی هم شهادت شد.
این خبرنگار فصل برگ‌ریزان دهه هفتاد که بجز همکارانش در خبرگزاری دفاع‌مقدس کسی نمی‌دانست او دختر شهید باقری است، چونکه نمی‌خواست شغل او به پدرش منتسب شود، به گفته خانواده و همکارانش با وجود اینکه دختر یک فرمانده ارشد نظامی بود، اما هرگز از رانت خانوادگی‌اش استفاده نکرد و هر روز تا محل کار نیز با مترو تردد می‌کرد.
«خبرنگار شهدا» جان به راه دانستن مردم سپرد
«خبرنگار شهدا» و دانش‌آموخته ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی که خودش سال‌ها روایتگر خاطرات رزمندگان، پدران و مادران شهدای هشت سال دفاع مقدس شده بود، این بار خودش شهید حوزه ایثار و شهادت شد؛ او که تا پیش از این صفحات تازه‌ای برای بیان مجاهدت‌ها و عشاق‌نامه‌های شهدای مدافع حرم در خبرگزاری باز کرده بود و می‌خواست راوی دلدادگی مردان و زنان جبهه ایثار و شهادت برای نسلی‌‌های آینده باشد.
اولین شهیده خبرنگار سال 1404 ایران که نام او نگین افتخاری شد بر پیشانی خبرگزاری‌های ایران، نمادی از انکارناپذیری تأثیر زنان در جهاد رسانه‌ای است، او در این سال‌ها گمنام و بیصدا در مسیر روایتِ ایثار و شهادت، حقیقت‌گویی را به دوش کشید و سرانجام در دل شب 23 خردادماه که نام عشاق وطن در سرود بادها و نماز باران‌ها تکرار می‌شود، توسط رژیم بُزدل و کودک‌کش، در کنار کوه استوار پدر و جان شیرین مادر، جان به راه دانستن مردم سپرد.
شب‌های خرداد 1404 نیز برای خبرنگاران ایثار و شهادت همچنان، قصه‌گوی اشک و ارادت مادرانی است که نام پسرانشان را به همسایگی خدا سپردند و روزهایش، روایتگر زمزمه‌ای از یاد جوانانی سرفراز که خرداد را ماه عاشقی، مقاومت و آزادی کردند و این بار نیز شب‌های خرداد، قصه‌ای دیگر دارد، فریاد قلم دختران ایران چون فرشته باقری که در آستانه تابستان جاودانگی، با لبخندی خداحافظی کردند تا خاک ایران، همیشه بوی غرور، دلاوری و اسطوره‌های زنده بدهد.
و در پایان؛ قلم صداقت و شرافت خبرنگار، آن‌گاه که پویای حقیقت شود، مرز‌ها را در می‌نوردد؛ از ایران تا مزار شریف و غزه، از شب‌های خرداد خاک ایران تا فلسطین، هرجا آزادی و شهامت در خطر است، خبرنگاری هست که حقیقت را ولو به قیمت جان ثبت کند، پس امروز اگر بخواهیم به یاد شهدای رسانه سر تعظیم فرود آوریم، باید بگوییم این خون شهیدان صارمی‌ها، ابوعاقله‌ها و فرشته باقری‌ها بود که درخت حقیقت را سیراب و راه را برای آنانی که هنوز می‌خواهند خبر را با شرافت و با «قلم خونین» روایت کنند، هموار ساخته است.
به گزارش تسنیم، سال 1377 شهید محمود صارمی از خبرنگاران خبرگزاری جمهوری اسلامی که به عنوان نماینده خبرگزاری در دفتر این خبرگزاری در شهر مزارشریف افغانستان مشغول فعالیت بود با حمله گروهک تروریستی طالبان شربت شهادت را نوشید، شورای فرهنگ عمومی 17 مردادماه را از سال 1378 (یک سال بعد از شهادت محمود صارمی) به یاد این شهید روز خبرنگار نامید.
انتهای پیام/865