وقتی خبرنگاری رنگ ایثار می‌گیرد؛ روایت دو راوی اربعین
به گزارش بخش استانها در وبانگاه به نقل از خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، در میان میلیون‌ها زائری که با دل‌هایی لبریز از عشق، از نجف تا کربلا گام برمی‌دارند، دو دوربین، دو قلم و دو صدا نیز راهی شده‌اند نه برای گزارش صرف، که برای ثبت ایمان، خدمت و خلوص.
محمدامین عالی‌پور احمدی و مسعود پیری‌زاده، دو خبرنگار جوان، این روزها نه در تحریریه‌های شلوغ که در دل خاک و گرمای مسیر اربعین، قلم می‌زنند، ثبت می‌کنند، می‌پرسند و می‌نویسند.
این دو روایتگر اربعینی، امسال همراه با موکب درمانی شهید عراقی‌زاده دانشگاه علوم پزشکی استان هرمزگان، خود را به قلب عراق رسانده‌اند تا نه‌تنها خدمات بهداشتی و درمانی به زائران را مستند کنند، بلکه صدای بی‌صداها باشند؛ صدای پزشکانی که در سکوت، شبانه‌روز می‌کوشند، صدای پرستارانی که خواب را به فراموشی سپرده‌اند و صدای زائری که با چشمان اشک‌بارش، از درمانی ساده چون معجزه‌ای یاد می‌کند بر همین مبنا و با توجه به 17 مرداد و روز خبرنگار با این دو خبرنگار تسنیم در مسیر کربلا گفتگو کردیم که در ادامه خواهد آمد.
خبرنگاری، این‌بار در مسیر عشق
محمدامین عالی‌پور احمدی، خبرنگار باسابقه و شناخته‌شده‌ی استان هرمزگان، امسال برای دومین سال پیاپی با نیت مستندسازی مسیر نور به عراق آمده است او که سابقه‌ای پُر از فعالیت‌های رسانه‌ای و قلم‌فرسایی در حوزه‌های مختلف دارد، حالا رسالت خود را چیزی فراتر از خبر دیدن می‌داند او در گفت‌وگو با تسنیم می‌گوید: اینجا نه‌تنها خبرنگار بودن سخت نیست، بلکه شیرین‌ترین تجربه زندگی من است ما آمده‌ایم تا روایت کنیم، اما گاهی فقط سکوت می‌کنیم و اشک می‌ریزیم. هر زائر، خودش یک داستان است.
در کنار او، مسعود پیری‌زاده قرار دارد؛ خبرنگاری پخته‌تر که برای نخستین‌بار طعم شیرین، ولی طاقت‌فرسای روایتگری در اربعین را تجربه می‌کند تجربه‌ای که با تعهدی درونی و شوقی ماندگار گره خورده. او نیز دوربینش را از دوش برنمی‌دارد و در همه ساعات شبانه‌روز، از خستگی پرستاری که پینه بسته تا ذوق کودک بیماری که دردش تسکین یافته، تصویربرداری می‌کند.
موکب شهید عراقی‌زاده؛ قرارگاه سلامت و انسانیت
موکب درمانی شهید عراقی‌زاده، که توسط دانشگاه علوم پزشکی استان هرمزگان برپا شده، تنها یک درمانگاه نیست؛ اینجا محل تلاقی علم، تعهد، عشق و فداکاری است پزشکان، پرستاران و امدادگران این موکب، شبانه‌روز در سه شیفت کامل به درمان بیماران می‌پردازند؛ از ویزیت و تجویز دارو گرفته تا فوریت‌های پزشکی و حتی رسیدگی به بیماران خاص.
در این میان، محمدامین و مسعود وظیفه‌ای خطیر برعهده دارند: ثبت و اطلاع‌رسانی لحظه‌به‌لحظه این خدمات آن‌ها با دقتی مثال‌زدنی، از فعالیت تک‌تک نیروهای درمانی فیلم می‌گیرند، گزارش می‌نویسند، مصاحبه انجام می‌دهند و آن را به رسانه‌های رسمی کشور می‌سپارند.
اما مستندسازی صرفاً به ثبت وقایع درمانگاه محدود نمی‌شود این دو خبرنگار، پا را فراتر گذاشته‌اند و به سراغ روایت‌های مردمی رفته‌اند از پیرمردی اهل خوزستان که با ویلچر تا کربلا آمده، تا نوجوانی اهل عراق که نذر کرده برای هر زائر یک لیوان آب تعارف کند از مادری که کودک بیمار خود را به امید شفا به موکب آورده تا دختر جوانی که برای اولین‌بار در اربعین شرکت کرده و می‌گوید: این مسیر، مسیر تربیت روح است. خبرنگاران باید این نور را به خانه‌های مردم ببرند.
و این دقیقاً همان کاری‌ست که محمدامین و مسعود می‌کنند آن‌ها با تدوین و ارسال روزانه گزارش‌های تصویری و متنی، توانسته‌اند بخشی از بار فرهنگی این حرکت عظیم را به دوش بکشند هر کدام از گزارش‌هایشان یک قطعه از این پازل معنوی را به تصویر می‌کشد.
ثبت لحظاتی از جنس عشق و فداکاری
یکی از نکات برجسته در گزارش‌های این دو خبرنگار، نمایش پشت‌صحنه خدمات درمانی در موکب‌هاست بسیاری از زائرانی که از آسیب‌های جسمی ناشی از راهپیمایی طولانی رنج می‌برند، در این موکب درمانی خدمات پزشکی دریافت می‌کنند پزشکان و پرستاران بی‌وقفه در حال ویزیت، تزریق دارو، پانسمان و درمان هستند با این حال، آنچه بیش از همه در این گزارش‌ها به چشم می‌آید، روحیه ایثار و فداکاری است که میان تمامی پرسنل این موکب‌ها حاکم است.
محمدامین در یادداشت‌های خود به این موضوع اشاره می‌کند: ما در اینجا فقط به عنوان خبرنگار فعالیت نمی‌کنیم هر لحظه در کنار زائران هستیم و روحیه خدمتگزاری واقعی را از نزدیک مشاهده می‌کنیم کسانی که به اینجا آمده‌اند تنها برای درمان و امدادرسانی نیستند، بلکه آمده‌اند تا برای نجات جان‌ها، حتی از جان خود بگذرند.
این نوع مستندسازی، تنها یک گزارش خبری نیست. بلکه روایتگری از عشق و فداکاری است که در دل میدان عمل و در جایی که نبض حقیقت می‌زند، شکل می‌گیرد.
خبرنگار بودن در اربعین، تجربه‌ای از جنس فداکاری
مسعود پیری‌زاده، در یکی از یادداشت‌های روزانه‌اش چنین نوشته است: در اربعین، خبرنگار بودن یعنی چشم‌هایت را وقف حقیقت کنی و قلبت را وقف مردم. اینجا سرعت خبر مهم نیست، عمق آن است که اهمیت دارد. باید خودت را رها کنی، در جمع زائران گم شوی و در چشمان‌شان حقیقت را بیابی.
محمدامین نیز می‌گوید: بارها شده ساعت 2 نیمه‌شب از خستگی خوابم ببرد، اما با صدای گریه یک زائر یا صدای ذکر یک پزشک بیدار شوم و دوباره دست به دوربین ببرم. اینجا دوربین فقط ابزار نیست، یک عهد است.
این عهد خبرنگاری در اربعین حسینی، همواره همراه با فداکاری است و از همین روست که این تجربه را نمی‌توان تنها در چارچوب خبر نوشت این تجربه در دل زائران و در بین لحظاتی که در کنار خادمان سلامت و عشق جاری است، تعریف می‌شود.
روز خبرنگار، یادآور تعهد و رسالت
در چنین روزهایی که همه نگاه‌ها به خبرنگاران دوخته شده، یادآوری تلاش‌های بی‌وقفه این دو روایتگر جبهه فرهنگی، ضروری است در میان سیل خبرنگارانی که از راه دور اخبار را دنبال می‌کنند، محمدامین و مسعود تصمیم گرفتند در دل حادثه، کنار مردم و زائران باشند. این انتخاب، خود گویای روحیه‌ای مجاهدانه و مسئولانه است.
این دو خبرنگار با قلم و دوربین خود در این مسیر نور، در واقع در حال ثبت تاریخ هستند؛ تاریخی که هرگز از یاد نخواهد رفت و سال‌ها بعد، نسل‌های آینده از آن بهره‌مند خواهند شد.
ممکن است گزارش این دو خبرنگار در قالب چند دقیقه مستند یا چند خط گزارش خبری دیده شود، اما آنچه در دل آن‌ها نقش بسته، تا همیشه با آن‌ها خواهد ماند. محمدامین عالی‌پور احمدی و مسعود پیری‌زاده، با دوربین و قلم، بار دیگر ثابت کردند که خبرنگاری تنها یک شغل نیست، بلکه نگاهی‌ست از سرِ مسئولیت، و حضوری‌ست از سرِ تعهد. و چه زمانی بهتر از روز خبرنگار، برای پاسداشت چنین حضوری.
انتهای پیام/864